του Στρατή Μαζίδη
Αφορμή; Η συζήτησή μου με κάποιον ευρωπαϊστή φιλο-μνημονιακό. Βρε μην είσαι βλάκας μου είπε, έχεις ακόμη το ευρώ. Ξέρεις τι θα συμβεί άμα πτωχεύσουμε;
Τι θα συμβεί; Τον ρώτησα.
- Η ανεργία θα εκτιναχθεί στα ύψη.
- Η αγορά θα μείνει χωρίς καύσιμα (...και ποιος αγοράζει σκέφτηκα από μέσα μου).
- Θα μπουν λουκέτα σε πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας
- Η εγκληματικότητα θα χτυπήσει κόκκινο.
- Δε θα μας δίνει κανείς τίποτε
- Θα πέσει μεγάλη πείνα
- Ο κόσμος θα αυτοκτονεί στις πλατείες
- Τα νοσοκομεία θα υπολειτουργούν
- Πολλοί θα μείνουν άστεγοι
- Δε θα μας εμπιστεύονται ως κράτος
- Δε θα έρθουν ξένες επενδύσεις αφού θα είμαστε αναξιόπιστοι (...ενώ τώρα έρχονται)
- Θα ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία και θα την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί
- Θα υπάρξουν ελλείψεις στα σούπερ μάρκετ (...λες και τώρα ψωνίζουμε, ξανασκέφτηκα)
- Δε θα υπάρχει κράτος
- Η πολιτεία δε θα ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της
Οπότε τον διέκοψα για να τον ρωτήσω κάτι.
- Αυτά στοιχειοθετούν καθεστώς χρεοκοπίας;
- Μα φυσικά!
- Αλλά εμείς ακόμη δεν έχουμε χρεοκοπήσει, έτσι;
- Όχι βέβαια!
- Ναι αλλά όλα όσα περιγράφεις συμβαίνουν αυτή τη στιγμή.
- Εμμμ, ναι ξέρεις, εμμμ. Είμαστε όμως στο ευρώ!
- Και τι μ'αυτό;
- ...........