Αν οι Μάγια μπορούσαν να προβλέψουν το τέλος του κόσμου, θα είχαν προβλέψει και το τέλος του δικού τους πολιτισμού και θα έκαναν κάτι για αυτό. Εκτός και αν με τα μυαλά που κουβαλούσαν έπεσαν στην παγίδα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπου η δεισιδαιμονία οδηγεί κατευθείαν στην άβυσσο. Ευτυχώς στις ημέρες μας, εκείνοι οι οποίοι στηρίζουν τις κοινωνίες δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτές τις προβλέψεις και δεν άφησαν τις εργασίες τους για να ψυχαγωγηθούν τις τελευταίες ημέρες του κόσμου. Βέβαια ο ανυποψίαστος τουρίστας θα κατέληγε στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Βλέποντας πως τα περισσότερα μέσα μεταφοράς είναι ακινητοποιημένα λόγω απεργίας, θα σκεφτόταν πως αυτή η χώρα βιώνει καθημερινά το τέλος του κόσμου, πως όλοι συμπεριφέρονται λες και δεν υπάρχει αύριο. Οι πράξεις και οι παραλείψεις μας, ατομικά και συλλογικά έχουν πάντα συνέπειες οι οποίες δεν γίνονται πάντα άμεσα αντιληπτές.
του Γιώργου Χαρκοφτάκη
Η υστερία για μια υποτιθέμενη παγκόσμια καταστροφή επαναλαμβάνεται συχνά. Πριν το 2000 διατυπώθηκαν ακραία καταστροφολογικά σενάρια με αφορμή το πρόβλημα της αλλαγής χιλιετηρίδας στα πληροφοριακά συστήματα. Τελικά δεν άνοιξε μύτη και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Εκείνοι βέβαια που χαίρονται είναι όσοι επιτυχημένα πουλάνε αέρα κοπανιστό, ότι ασκεί γοητεία και φόβο γίνεται βιομηχανία. Αυτή τη φορά, το νέο τέλος του κόσμου (μας) στις 21/12/2012 είναι η αιτία που μας κατακλύζουν αξεσουάρ επιβίωσης, εκδρομές και συνεχείς αναφορές στα μέσα ενημέρωσης. Οι λίγες φωνές λογικής δεν ακούγονται και πολύ και δεν με παραξενεύει καθόλου. Ο κόσμος έχει συναισθηματική ανάγκη αυτές τις καταστάσεις περίπου όπως έχει ανάγκη και τις διακοπές το καλοκαίρι. Βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία γνωρίζει πως όλα αυτά είναι ανοησίες, αν όμως η NASA μας διαβεβαίωνε πως ένας αστεροειδής πράγματι θα καταστρέψει τη Γη, τότε το κλίμα στους δρόμους θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Επομένως το τέλος του κόσμου αναβάλλεται για αόριστο χρόνο, αν και είμαστε βέβαιοι πως κάποια ημέρα θα συμβεί ανεξάρτητα από τη θέληση μας. Αυτό είναι καλό για όσους εκτιμούν την αξία της ζωής και δεν αναλώνoνται σε καθημερινές μικροπρέπειες. Για όλους πάντως ισχύει το αυτονόητο, πως θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα επιβίωσης ακόμα και αν ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ανυπόφορος.-
Man A Machine
του Γιώργου Χαρκοφτάκη
Η υστερία για μια υποτιθέμενη παγκόσμια καταστροφή επαναλαμβάνεται συχνά. Πριν το 2000 διατυπώθηκαν ακραία καταστροφολογικά σενάρια με αφορμή το πρόβλημα της αλλαγής χιλιετηρίδας στα πληροφοριακά συστήματα. Τελικά δεν άνοιξε μύτη και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Εκείνοι βέβαια που χαίρονται είναι όσοι επιτυχημένα πουλάνε αέρα κοπανιστό, ότι ασκεί γοητεία και φόβο γίνεται βιομηχανία. Αυτή τη φορά, το νέο τέλος του κόσμου (μας) στις 21/12/2012 είναι η αιτία που μας κατακλύζουν αξεσουάρ επιβίωσης, εκδρομές και συνεχείς αναφορές στα μέσα ενημέρωσης. Οι λίγες φωνές λογικής δεν ακούγονται και πολύ και δεν με παραξενεύει καθόλου. Ο κόσμος έχει συναισθηματική ανάγκη αυτές τις καταστάσεις περίπου όπως έχει ανάγκη και τις διακοπές το καλοκαίρι. Βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία γνωρίζει πως όλα αυτά είναι ανοησίες, αν όμως η NASA μας διαβεβαίωνε πως ένας αστεροειδής πράγματι θα καταστρέψει τη Γη, τότε το κλίμα στους δρόμους θα ήταν εντελώς διαφορετικό.Επομένως το τέλος του κόσμου αναβάλλεται για αόριστο χρόνο, αν και είμαστε βέβαιοι πως κάποια ημέρα θα συμβεί ανεξάρτητα από τη θέληση μας. Αυτό είναι καλό για όσους εκτιμούν την αξία της ζωής και δεν αναλώνoνται σε καθημερινές μικροπρέπειες. Για όλους πάντως ισχύει το αυτονόητο, πως θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα επιβίωσης ακόμα και αν ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ανυπόφορος.-Man A Machine