Στην Ελλάδα, στα χρόνια των μνημονίων και των κυβερνήσεων της υποτέλειας σε ξένα και εγχώρια συγκροτημένα συμφέροντα, δεν παρατηρείται απλώς μια διαστροφή της δημοκρατίας, που οδήγησε στην παρακμή των θεσμών. Δεν υπάρχει μόνο εννοιολογική σύγχυση κάποιων λέξεων και ιδεών. Η δημοκρατία λειτουργεί με πληρεξούσιους του κοινωνικού συνόλου.
του Στέλιου Συρμόγλου
Ο φιλελεύθερος τρόπος σκέψης που δίνει μεγάλη σημασία στο άτομο και βασίζεται στην εκλογικευμένη δυσπιστία και δεν δέχεται ορισμούς που έχουν αυθαίρετες καταβολές, αντικαταστάθηκε από την αυταρχική λογική ενός εκτρωματικού κυβερνητικού σχήματος, το οποίο καταβάλλει άοκνες προσπάθειες για να μην μπορεί η κοινωνία να ξεχωρίσει το αληθινό από το ψεύτικο.Και ήταν ο Αριστοτέλης που έλεγε ότι οι πολίτες όχι μόνο ψάχνουν να βρούν την αλήθεια, αλλά τελικά καταφέρνουν να την εντοπίσουν. Όμως, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το πεδίο των ιδεών βρίσκεται υπό την κυριαρχία μιας "Λουμπενιντελιγκέντσιας", η οποία επιβιώνει διαιωνίζοντας το ψέμα. Όπου η ανασφάλεια για το αύριο και η αγωνία για το σήμερα, έχουν καθηλώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της οικονομικής αθλιότητας και της "πεισιθανάτιας" εθνικής υπερηφάνειας από τους πολιτικούς, τους εθισμένους να προσμετρούν με ποσοστά και αλχημικές μίξεις το πολιτκό κόστος των πολιτικών τους αποφάσεων...
Οι "νεκροπομποί" της εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας των Ελλήνων, ανενόχλητοι και ανενδοίαστοι, ανίκανοι μεν αναιδέστατοι δε, με γνώμονα μοναδικό την ευκαριακή πολιτική διαστροφή τους, που τους επιτρέπει να χαλκεύουν την αλήθεια των πραγμάτων και να διασπείρουν την διχαστική φοβία ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, αποτελούν την προσωποποίηση του "ολοκληρωτισμού" της αναισχυντίας και της ανεμπόδιστης αυθαιρεσίας. Και μάλιστα ενός "ολοκληρωτισμού" στη χειρότερη μορφή του, που αριθμοποιεί τους πολίτες και τους θεωρεί ανεγκεφάλους, που υπάρχουν για να υπηρετούν τη διεφθαρμένη εξουσία και τους έρποντες στις παρυφές της...
Και για όσους σπεύσουν να εκλάβουν ως υπερβολή του γράφοντος τα περί "ολοκληρωτισμού" της συγκυβέρνησης και των αυταρχικών επιλογών της, δεν έχουν παρά να σκεφτούν την κοινωνική πραγματικότητα και να "αξιολογήσουν" τις κυβερνητικές αποφάσεις σ' όλους τους τομείς της κοινωνίας. Βέβαια, η "αξιολόγηση" προυποθέτει και πληροφόρηση, που εκ των πραγμάτων δεν υφίσταται. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων με τα...παράθυρα της ενημερωτικής αποχαύνωσης, όπως και οι διάφορες εν πολλοίς "στημένες" ενημερωτικές εκπομπές των καναλιών, δεν επιτρέπουν στον πολίτη να σχηματίσει μια αντικειμενική εικόνα της κατάστασης. Εχουν "διατεταγμένη" υπηρεσία να κατευθύνουν την πληροφόρηση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και μόνο όταν διογκώνεται η λαική αγανάκτηση και εκδηλώνεται πλέον έντονα, φροντίζουν να "διανθίσουν" την ενημέρωση με πλάνα εικόνων και κάποιες απόψεις των αντιγνωμούντων στις κυβερνητικές πρακτικές...
Οι πολίτες, άλλωστε, δεν έχουν τα περιθώρια να επεξεργαστούν δεδομένα και να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα, για τον εμπαιγμό που υφίστανται, όσο κι αν είναι απροκάλυπτος από τους καταγέλαστους και αξιοκαταφρόνητους του πολιτικού προσκηνίου...Η κοινωνική διαστρωμάτωσση έχει υποστεί σοβαρές ρωγμές και κινδυνεύει με καθίζηση. Με δόλια και παραπλανητικά επινοήματα ο Αντώνης Σαμαράς και οι κυβερνητικοί εταίροι του στην εξουσία, με μια "πραξικοπηματική" αντίληψη, έχουν απονευρώσει τη σπονδυλική στήλη της κοινωνίας, τα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Και με τόλμη αναιδή προσπαθούν να "θωρακίσουν" τα συμφέροντα και τα προνόμια των πατρικίων και... της αριστοκρατίας του πλούτου.
Ο πολύς λαός, με αποψιλωμένη την εθνική του υπερηφάνεια και εξαπατηθείς από τις κυβερνητικές αοριστολογίες, νιώθει φοβισμένος, ανασφαλής, σκόρπιος και διεσπαρμένος. Τη ζωή του διακρίνει μια οικονομική και υπαρξιακή μιζέρια, η εκμηδένιση και η εγκατάλειψη. Και μη έχοντας σε επαρκή βαθμό ακόμη το αίσθημα της αηδίας, οδηγείται με τις ωμές και αναφομοίωτες πολιτικές, μέσα στους υπονόμους, όπου κινδυνεύει όχι μόνο η κοινωνική του ευαισθησία, αλλά και η ζωή η ίδια.
Και για να εξορκίσουν αυτό τον κίνδυνο, πολλοί πολιτικοί με πρωτεργάτες τους δύο κυρίως κυβερνητικούς εταίρους, επιδίδονται στην αλητεία και τη "γοητεία" των γυαλιστερών λέξεων, για να σώσουν επί της ουσίας την πολτική σχεδία τους. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι η στίλβη αυτή και η υποτιθέμενη παρθενία των λέξεων της πολιτικής απάτης που συσσωρεύονται, δεν δικαιώθηκαν ποτέ σαν αυτοσκοπός. Αλλά αυτή ειναι μια αλήθεια, αν και αυταπόδεικτη διαχρονικά, που δεν αντιλαμβάνονται οι "νεκροπομποί" της εθνικής μας αξιοπρέπειας!