Όταν ένας λαός έχει χάσει τα εργαλεία του να αντιστέκεται σε επιβουλή ξένων δυνάμεων και απώλεια εθνικής κυριαρχίας, είναι στο χείλος του γκρεμού.
του Ευάγγελου Σταυριανάκη
Το παιχνίδι είχε αποτέλεσμα. Μας έφεραν ένα πιάτο έτοιμο και σερβιρισμένο από ένα κατά τα άλλα δημοκρατικό πολίτευμα , από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Το πιάτο ήταν το τελικό ξεπούλημα. Η βουλή των Ελλήνων δεν κάνει τίποτα. Είναι απλά θεατής στον εξευτελισμό κάθε ιδεώδους και ιδανικού ενός λαού. Ένας λαός που κατάντησε να τρώει από τα ίδια του τα σκουπίδια. Τόσα χρόνια έτρωγε από τα σκουπίδια των άλλων λαών. Τώρα τρώει τα δικά του υπολείμματα.
Δεν υπάρχουν εργαλεία. Δεν υπάρχει άμυνα. Θα μου πείτε υπάρχει το άρθρο 120 του συντάγματος. Ναι, υπάρχει. Υπάρχει όμως κάποιος θεσμικός παράγοντας που να το φυλάσσει; Υπάρχει κάποιος που θα σηκώσει το χέρι του και θα πει Αλτ! Τι Συ; Μπροστά σε έναν εξωτερικό κίνδυνο που έχει βάλει δούρειο ίππο.
Εδώ δεν μιλάμε για κατοχή. Η κατοχή έχει και κάποιος τέλος. Υπάρχει κάποιο τέλος αφού υπάρχει αντίσταση. Τώρα δεν υπάρχει αντίσταση και όσοι σκέφτονται να αντισταθούν δεν ξέρουν τον τρόπο. Μα ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τρόπος. Όταν θα το βρούμε , θα το ξέρουμε πια. Πάντοτε πρέπει να υπάρχει ένα πρόβλημα για να δημιουργηθεί κάτι νέο, κάτι καινούριο από το μηδέν. Το πρόβλημα υπάρχει. Οι έξυπνοι λύτες του πολιτικού σουντόκου και του εθνικού σταυρόλεξου πρέπει να αφυπνιστούν. Η απόφαση πρέπει να παρθεί από το λαό. Αλλά πριν από το λαό και μπροστά από αυτόν πρέπει να υπάρχει αρχηγός. Οι τωρινοί αρχηγοί είτε πρέπει να αλλάξουν ρότα είτε πρέπει να αλλάξουν λαό.
Είναι ένας νέος τρόπος υποταγής των εθνών. Χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ να πείσουν ή να φοβίσουν. Βάζουν ένα δούρειο ίππο μέσα στο πολίτευμα και το καταστρέφουν σαν το σαράκι που καταστρέφει ένα σκαρί. Τα ΜΜΕ δεν ενημερώνουν αλλά υποδεικνύουν ποιον και τι να πιστεύουμε. Μια φράση έχω να πω….<< το δούλεμα πάει σύννεφο και δεν λέει να βρέξει>> Κρατήστε ομπρέλες , θα έρθει γερή μπόρα.