Για όσους πιστεύουν, αυτό είναι μια αυταπόδεικτη και διαχρονική αλήθεια. Όπως δεν αντέχει στην πίεση της αμφισβήτησης το γεγονός ότι εκτός κι εντός της Εκκλησίας, μέσα στην άγρια παλίρροια των δύσκολων καιρών, δεν μπορούν να προσδοκούν τη σωτηρία κάποιοι "γραβατωμένοι άγιοι" με τα πάθη, τις μωροφιλοδοξίες και την εξουσιολαγνεία που τους συνοδεύουν!
του Στέλιου Συρμόγλου
Πολιτικοί της υποκριτικής ευλάβειας, έρμαιοι των ατομικών πλεγμάτων και συμπλεγμάτων, επιδίδονται ασθμαίνοντες στην αναζήτηση της...οριακής αλήθειας και στην υπέρβαση της συντριπτικής καθημερινότητας. Εμφανίζονται ευσεβείς και ενάρετοι, κάνοντας επιδεικτικά το σταυρό τους σε κάθε ευκαρία και ενώπιον της εκκλησιαστικής εξουσίας, ώστε οι ποιμένες της Εκκλησίας να καταγράψουν με σαφήνεια την ευσέβειά τους. Ταυτόχρονα, ωστόσο, κτυπάνε τους "τενεκέδες" τους, για να χορέψουν "τσιφτετέλι" βολεψίες από πεποίθηση που μόνιμα τους περιβάλλουν...Αιχμάλωτοι μέσα σε γλωσσικές συμβατικότητες. Αυτοπαγιδευμένοι από αναπροσάρμοστες στα δρώμενα προτροπές αβέλτερων εν πολλοίς συνεργατών τους. Από αβλεπτήματα των οποίων το αιτιατό βρίσκεται σε κάποια στιγμιαία αδρανοποίηση της κρίσης ή σε μια παράλογη ή υπέρλογη ερμηνεία των γεγονότων και των καταστάσεων.
Και το χειρότερο: Όλοι αυτοί οι "ευσεβείς¨πολιτικοί και επίδοξοι "εν Χριστώ αδελφοί", με την οικογενειακή φωτογραφία πίσω από το γραφείο τους, με τη σύζυγο και τα παιδιά τους, να περιβάλλεται από κακότεχνες ως επί το πλείστον εικόνες Αγίων, αλλά και φωτογραφικά στιγμιότυπα των ιδίων εν υποκλίσει να ασπάζονται τη χείρα ισχυρών ρασοφόρων, ολισθαίνοντες στον κατήφορο του εγωισμού και της ροπής τους στην πολιτική απάτη, εμφανίζονται τελικά αδύναμοι. Χωρίς να έχουν τη ρώμη και την ευστροφία να απεγκλωβιστούν όχι απλώς από τον εγωισμό τους, αλλά και από την αρπακτική μανία τους για περισσότερη εξουσία και περισσότερο ευκαιριακό πολιτικό κι όχι μόνο όφελος...
Δεν μπορούν να διακρίνουν τα όρια της σοβαρότητας και της αξιοπρέπειας. Χρειάζονται μεγάλη ¨φυλακή" για να αμπαρώσουν τις αδυναμίες τους και κυρίως τη βλακεία τους. Η εξουσιομανία τους συνοδεύει πάντα ως...ακόρεστη ερωμένη. Το φοβερό μυστήριο του θανάτου, τα απογυμνωμένα οστά και η δυσωδία των σκουλικιών, από τις άπειρες κηδείες που παρευρίσκονται για αμιγώς ψηφοθηρικούς λόγους, δεν τους εδραίωσαν την πίστη στη ματαιότητα των ανθρωπίνων επιτηδευμάτων, ώστε να σκέφτονται και τον τόπο χλόης, όπου ενδεχομένως αναπάντεχα θα κατασκηνώσουν το πνεύμα τους...
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο αυτό είναι εύγλωττη. Δύο εκφραστές της εξουσίας σταυροκοπούνται και διατρανώνουν την πίστη τους στα Θεία και επιδεικνύουν την...ευσέβειά και την ευπείθειά τους τους στην Εκκλησιαστική Αρχή. Με τρόπο προκλητικό και άγαρμπο ταυτόχρονα. Κι ας αναδίδουν οι πολιτικές τους αντιδράσεις την αποπνικτική δυσοσμία της κοινωνικής παρακμής. Κι ας είναι αμφότεροι υπαίτιοι για το γεγονός ότι η ισχύς του νόμου και η ηθική τάξη υποχωρούν υπό το βάρος της ανεμπόδιστης
πολιτικής αυθαιρεσίας τους. Κι ας κινούνται αμφότεροι για χρόνια στα θολά βουρκόνερα της της πολιτικής αποσύνθεσης. Κι ας έχουν εξευτελίσει την έννοια της ειλικρίνειας και της σοβαρότητας. Κι ας έχουν αμαυρώσει με τις πολιτικές πρακτικές και την οσφυοκαμψία τους την εθνική μας φυσιογνωμία. Κι ας έχουν εξαπατήσει επανειλημμένως τον ελληνικό λαό με έωλες υποσχέσεις και ψειδείς προσδοκίες...
Οι "χαρισματικοί" και "ευσεβείς" αυτοί πολιτικοί, απολιθώματα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, έχουν ανέλθει στο βάθρο του αυτοσχέδιου δογματισμού. Αδίστακτα περιφρόνησαν και περιφρονούν την κοινή λογική, θεοποιούν το ψέμα και καλλιεργούν το πάθος, για να ισοπεδώσουν τη συνείδηση των πολιτών και να επιβάλλουν τη θέληση των συμφερόντων που εκπροσωπούν. Και οι δύο απευθύνονται στην εθιστική λογική και στην ανασφάλεια των πολιτών, που οι ίδιοι φρόντισαν να εμπεδώσουν. Η ελαστική τους συνείδηση και η αδιαφορία τους, ως άτομα που ουδέποτε ένιωσαν στο...πετσί τους την ανάγκη της αποφάσεως για κρίσιμα θέματα της ζωής τους , αλλά και για την ίδια την επιβίωσή τους, ανεπάγγελτοι και ημιμαθείς με επίχρισμα την κοινωνική τους καταβολή, ολοκλήρωσαν τις εργασίες για την κατασκευή του δρόμου, που οδηγεί στην αναίσχυντη παρακμή της ελληνικής κοινωνίας...
Ενας πρώην πρωθυπουργός, ανίκανος και απαίδευτος, μια καρικατούρα της ελλαδικής πολιτικής πραγματικότητας, με μοναδική πολιτική εμπειρία την "υποταγή" του στα όποια συμφέροντα εξυπηρέτησε για να ενταχθεί η Ελλάδα στο...μηχανισμό διάσωσης, με τρόπο καταφανώς περίεργο. Καιροσκόπος και αναιδής περιφέρεται σε διάφορες διεθνείς εκδηλώσεις πουλώντας τοις μετρητοίς την πολιτική του βλακεία... Κι ένας νυν πρωθυπουργός, ενδεδυμένος με τον μανδύα της υποκρισίας και με έκδηλη συμπλεγματική συμπεριφορά, με αποβολή πάσης αιδούς, μίσθαρνο όργανο των ίδιων συμφερόντων με τον προκάτοχό του, προσπαθεί να αγκιστρωθεί στον πρωθυπουργικό θώκο, πουλώντας ελπίδα επί πιστώσει στους αείποτε μωρούς αυτού του τόπου...
Δύο πολιτικές φιγούρες με παράλληλες διαδρομές, με ταυτόσημες πολιτικές πρακτικές, ψευδομανείς, υπερόπτες, αλαζόνες και ανεπαρκείς, πρώην συμφοιτητές σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, αν και για το θέμα της διάρκειας και της ποιότητας των σπουδών τους εγείρονται αμφιβολίες, ανέλαβαν να ...σώσουν μια χώρα. Και επειδή η "σωτηρία" μιας χώρας, απαιτεί εντιμότητα και ικανότητα και σθένος και πίστη και αγέρωχη πολιτική λογική, στοιχεία που ουδόλως διαθέτουν, καταφεύγουν στην υποκριτική ευσέβεια κάνοντας το σταυρό τους...Με τον σημερινό μάλιστα πρωθυπουργό να δηλώνει προσφάτως ότι "ομιλεί και με το Θεό".
Δύο θνησιγενείς πολιτικοί, ο ένας βέβαια βρίσκεται ήδη στο νεκροταφείο της πολιτικής ιστορίας, όσο κι αν ως...ζόμπι περιφέρει τη βλακεία του στο εξωτερικό, ο δε άλλος έχει προωθηθεί ήδη στο... νεκροτομείο του πολιτικού του τέλους, αλλά δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί...