Μια βροχή κάποιας διάρκειας και με έντονα καιρικά στοιχεία αρκεί για να αποκαλύψει τα διαλυτικά συμπτώματα ενός κράτους ανοργάνωτου ν'ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών του, ένα κράτος αδιάφορο και ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να συνταχθεί με τις επιταγές της κοινωνίας. Μια βροχή για τη χώρα του ήλιου σημαίνει ταλαιπωρία, ποταμοί νερού στους δρόμους που καταλαμβάνουν και τα σχεδόν ανύπαρκτα σε μέγεθος πεζοδρόμια, πλημμύρες σε περιοχές και με τους πλημμυροπαθείς να...επιζητούν το μάνα εξ' ουρανού, αφού η Πολιτεία κωφεύει μόνιμα στο πρόβλημά τους...
του Στέλιου Συρμόγλου
Σημαίνει απίθανο μποτιλιάρισμα στους δρόμους και διακοπή ακόμη και της ηλεκτροδότησης σε διάφορες περιοχές, ακριβώς την ίδια χρονική περίοδο που η ΔΕΗ με τις "ευλογίες" του κυβερνητικού επιτελείου ανακοινώνει δυσβάστακτες αυξήσεις για το μέσο Ελληνα καταναλωτή...Μια βροχή στη χώρα του εύκρατου κλίματος, όπου ευδοκιμεί και ανθεί η πολιτική ανικανότητα και η πολιτική βλακεία, αποκαλύπτει την παχύδερμη λογική των κυβερνώντων, την υποκριτική ευλάβεια και τον ταρτουφισμό των πολιτικών της αθλιότητας, οι οποίοι εμφανιζόμενοι στις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές της ενημερωτικής αποχαύνωσης, περιφέρουν την αναίδειά τους και την "ταχυδακτυλουργική" τους ικανότητα να παραποιούν την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες...
Αυτή είναι μια μόνιμη κακοδαιμονία της ελληνικής πραγματικότητας. Μια απλή φυλλομέτρηση εφημερίδων στη διαδρομή των τελευταίων 20 χρόνων, θα μας πείσει για την αλήθεια των πραγμάτων. Μια βροχή αποδιοργανώνει την καθημερινότητα του σημερινού δυσπραγούντα και από την οικονομική καχεξία Ελληνα. θα διαπιστώσουμε ότι οι σκέψεις μας , τα κινήματα της ψυχής μας πειθαρχούν στα γεγονότα και στις πολιτικές πρακτικές, που έρχονται πάντα με βιαιότητα στο προσκήνιο. Και οι όποιες αντιδράσεις των ολίγων μετατρέπονται σε υπόκωφες κραυγές, που προσπαθούν ματαίως να απηχηθούν μέσα στο χώρο τον περιγεγραμμένο από τα ίδια τα γεγονότα και να εναρμονιστούν με το αίτημα που η "στιγμιαία" συγκυρία αναδίνει...
Τόση φασαρία αυτές τις μέρες για πόσες κάλπες θα στηθούν στη Βουλή για τους εμπλεκόμενους στην...αιωρούμενη πάνω από την πολιτική παχυδερμία λίστας Λαγκάρντ...Μια υποκριτική φασαρία που υπηρετεί τη σκοπιμότητα της συγκάλυψης, για μια ακόμη φορά, της πολιτικής απάτης που έχει μάλιστα ονοματεπώνυμο. Και σήμερα, που οι Ελληνες ταλαιπωρήθηκαν από τη βροχή και θα ταλαιπωρούνται εσαεί, γιατί οι πολιτικοί ταγοί τους διαχρονικά αδιαφορούν για την ποιότητα του οδοστρώματος, για τις αποχετεύσεις, για την οργάνωση των δομών του κράτους, για κάθε τι που σχετίζεται με τον...πολιτισμό που πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες, καμία αντίδραση και καμία πομφολυγώδης έστω κυβερνητική υπόσχεση για βελτίωση των συνθηκών ζωής της καθημερινότητάς μας.
Οι επιρρεπείς στη θριαμβολογία του μηδενός αβούλευτοι βουλευτές, πολιτικοί της αρπακτής και του ευκαιριακού εντυπωσιασμού, κρίνονται απογυμνωμένοι από κάθε ντροπή και για καθολική ασέβεια προς τον πολίτη, που έχει γίνει το μόνο καθεστώς. Και ο πολίτης, ευρισκόμενος ενώπιον της πιλάτιας νέμεσης των πολιτικών, αδυνατεί να αντιληφθεί την ενοχή του, που είναι ουσιαστικά η ανοχή του για ό,τι γίνεται σε βάρος του. Αδυνατεί να αντιληφθεί την άκριτη αποδοχή των όσων λέγονται υπέρ του και συνήθως "εν ονόματί" του.
Και η ρευστοποίηση του μυαλού και των συναισθημάτων του, δεν του επιτρέπει να δει κατάματα την αδυσώπητη πραγματικότητα. Και ξεκομμένος από κάθε εσωτερικό "κράτημα" αφήνεται έρμαιος στον "αγοραίο πολιτικό έρωτα", που αιτιολογεί τα πάντα χωρίς να δεσμεύεται από τίποτα. Ετσι, απομακρυσμένος από την πραγματικότητα, το ρεαλισμό των καιρών, διαπιστώνει πως φταίει. Του λένε, άλλωστε, ότι φταίει. Δέχεται μαζοχιστικά το ρόλο του θύματος, αλλά τελικά όχι του φταίχτη. Και "χωμένος" στον καναπέ του βρίζει τους πάντες και οικτήρει τα πάντα, αρκούμενος στο μονόλογο χωρίς αντίλογο, σε μια "αυθαίρετη" συνομιλία με τον εαυτό του, αλλά δοθείσης ευκαιρίας επιδεικνύει αξιοπρόσεκτη οσφυοκαμψία όταν βρίσκεται ενώπιον της εξουσίας....
Και είναι ο ίδιος Ελληνας που μια καταρρακτώδης βροχή, αν δεν ειναι εποχούμενος, αν δεν έχει την "άνεση" να βρίσκεται σε κάποιο όχημα, και αναγκάζεται πεζός να πηγαίνει στη δουλειά του (όσοι βέβαια ακόμη απολαμβάνουν την πολυτέλεια της εργασίας"), χρησιμοποιώντας τα κατεστραμμένα πεζοδρόμια ή περιμένοντας υπομονετικά στη στάση των λεωφορείων, που γίνεται "παιχνίδι" και "διασκέδαση" των ασύνετων και κομπλεξικών εποχούμενων Ελλήνων. Των άλλων Ελλήνων που διέρχονται με τα αυτοκίνητά τους πλησίον των πλημμυρισμένων πεζοδρομίων και στάσεων λεωφορείων και με ταχύτητα, που θα ζήλευε ο Σουμάχερ, αδιαφορούν που οι ρόδες του αυτοκινήτου τους εκσφεδονίζουν λασπόνερα στους ήδη ταλαιπωρημένους από τη βροχή και το "χάλι" των συγκοινωνιών συμπατριώτες τους...Κι όχι μόνο αδιαφορούν, αλλά και επιταχύνουν ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της διασκέδασής τους, δηλαδή να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ελληνα του...πεζοδρομίου και της στάσης των λεωφορείων της υπομονής!...
Αυτός ο ανάγωγος και "διαστροφικός" Ελληνας, ο συχνά με εισαγγελικό ύφος κρίνων τους άλλους για μια συμπεριφορά που δεν του αρέσει... Αυτός ο Ελληνας του "χαβαλέ", που εθίστηκε να είναι ο ηδονοβλεψίας της καθημερινότητας κι όλα να τα αντιμετωπίζει από την κλειδαρότρυπα, γιατί με τη θρασυδειλία του και τις ανασφάλειές του δεν μπορεί να ορθώσει το ανάστημά του σε κάθε τι που αλλοιώνει τα ποιοτικά στοιχεία της ζωής του και που αποτελεί εύγλωττο κύτταρο της κοινωνικής εξαθλίωσης...Αυτός ο Ελληνας του στρουθοκαμηλισμού, της μπουρδολογίας και της "μαγκιάς" επί πιστώσει, ο Ελληνας που δεν ειναι σε θέση να βλέπει τον εαυτό του στη ρηχότητα που περιήλθε και τα αισθήματά του πνίγονται στην...κούνια τους ή εξανεμίζονται μπροστά στον ελάχιστο όγκο του ευκαιριακού συμφέροντος...Αυτός ο Ελληνας που έχει βγάλει στο σφυρί τις αρχές και τις αξίες του και συντηρεί με το ραγιαδισμό του μοσχοαναθρεμμένα και ευδαίμονα διάφορα σκουλίκια της πολιτικής...Αυτός ο Ελληνας που υπομένει τα πάνδεινα και λεκτικά μόνο αντιδρά στο στενό περίγυρό του ,αλλά περιμένει μια καταιγίδα για να εκφράσει ως εποχούμενος τα ενίοτε κτηνώδη ένστικτά του σε βάρος των συνανθρώπων του...Αυτός ο Ελληνας δεν αξίζει να ζει σ΄αυτή τη γεωγραφική περιοχή, την ευλογημένη για πολλούς λόγους, που λέγεται Ελλάδα...
Κι αυτός ο Ελληνας, ο οποίος από εθισμό ακούει στο όνομα Ελληνας, που δεν ξεχωρίζει τη θεωρία από την πράξη και τον ελκύει η αυταπάτη, που γαλουχήθηκε να εξυπηρετεί τα άγρια ένστικτά του και έχει το χρόνο να σκέφτεται και να μεθοδεύει το μεν χείριστο για τους άλλους το δε ωφελιμότερο και "διασκεδαστικότερο" για τον εαυτό του, που δέχεται αγόγγυστα ότι η μοίρα του είναι να ζει σε μια κοινωνία ελλειπτική, ατροφική, αντιφατική και άσκοπη και δεν αντιδρά στην πολιτική συμπεριφορά, αυτός ο Ελληνας ας παραχωρήσει τελικά αυτό τον τόπο στους ξένους, στους φιλέλληνες, ανεξαρτήτως εθνικότητας, που είναι βέβαιο ότι θα τον εκτιμήσουν πιο πολύ!
Κι ήταν ένας τέτοιος ξένος, Ελλην πάνυ των Ελλήνων ωστόσο, που έγραφε: "Ωραία Ελλάδα! Θλιβερό λείψανο ενός αφανισμένου μεγαλείου. Αθάνατη, κι ας μην υπάρχεις πια. Κατάχαμα πεσμένη, αλλά μεγάλη. Ποιος θα συνάξει κάτω από τη σημαία σου τα διασκορπισμένα παιδιά σου; Ηταν αλλιώτικα τα παιδιά σου, που κάποτε πολεμιστές χωρίς ελπίδα, αψηφώντας τη μοίρα, περίμεναν το θάνατο στις έρημες θερμοπύλες".
Αν σήμερα ζούσε ο Λόρδος Μπάιρον ειναι σίγουρο ότι το ίδιο θα έγραφε για την κατάντια των νεοελλήνων του ωχαδερφισμού, της προκλητικής αγένειας και της...αποκάλυψης της βροχής!