Είναι απογοητευτικό. Η πολιτική κοροιδία, η πολιτική απάτη και ο πολιτικός αυταρχισμός είναι πλέον η καθημερινή πρακτική της εκτρωματικής κυβέρνησης του "σωλήνα", ενώ νέες κατηγορίες βρωμερών παρασίτων της πολιτικής, βρίσκουν γόνιμο έδαφος και αναπτύσσονται στις παρυφές της κυβερνητικής αυθαιρεσίας. Η ηθική τάξη καταλύεται βάναυσα από τους αυτοαποκαλύμενους "σωτήρες" της χώρας με προεξάρχοντα τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πραγματοποιεί σήμερα διήμερο ταξείδι στο Κατάρ προς αναζήτηση επενδύσεων...Ενα ακόμη ταξείδι "αναψυχής" και "χλιδάτης" πρωθυπουργικής διαμονής με τη συνοδεία πολλών άσχετων παρατρεχάμενων και "ειδικών" συμβούλων, αλλά και γνωστών επιχειρηματιών της απόλυτης ελλαδικής διαπλοκής, για να προσδώσουν και την ανάλογη βαρύτητα και να ενισχύσουν τις προσδοκίες του χειμαζόμενου λαού.
του Στέλιου Συρμόγλου
Ενα ταξείδι ακριβώς το ίδιο με τα προηγούμενα των προκατόχων του Αντώνη Σαμαρά στον πρωθυπουργικό θώκο. Η ίδια διαδρομή και πανομοιότυπες οι δηλώσεις και οι εξαγγελίες για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, ώστε οι ξένοι επενδυτές να "προτιμήσουν" τον επενδυτικό "παράδεισο" η Ελλάς!...Με άναυδους τους σκεπτόμενους πολίτες να παρακολουθούν τις κυβερνητικές τάσεις, τις εντάσεις, τις εκτροπές και κυρίως τις ανατροπές στη ζωή τους, φυσικά κάθε μέρα και προς το χειρότερο...Και τη συντριπτική πκειοψηφία του ελληνικού λαού να μετατρέπεται σε μια άμορφη στρογγυλή μάζα, που κυλάει στα θολά βουρκόνερα της κοινωνικής παρακμής . Και το πολιτικό σύστημα να αναδίδει την αποπνικτική δυσοσμία της αποσύνθεσής του, με τους εκφραστές του να αναζητούν ακόμη και τώρα ζωώδεις απολαύσεις και να "μάχονται" για τη θωράκιση των προνομίων τους, ενώ πληθαίνουν καθημερινά οι απελπισμένοι πολίτες και πτωχεύουν όχι απλώς άνθρωποι, αλλά και αξίες και έννοιες και η ηθική τάξη υποχωρεί υπό το βάρος της κυνικής πολιτικής υποκρισίας.
Κι όμως, το πολιτικό σύστημα αντέχει ακόμη στους κραδασμούς και οι εκφραστές του μετέρχονται κάθε μέσου που μπορεί να αποπροσανατολίσει τους φοβσμένους, ενδεείς και εξ' εθισμού άτολμους πολίτες. Απευθύνεται μέχρι και στις χυδαίες παρορμήσεις του συμπλεγματικού μαζανθρώπου... Στις αδυναμίες των πολιτών από τις αναπόδραστες ανάγκες της καθημερινότητας. Με αυτοσχέδιους δογματισμούς και ψευδεπίγραφες προσδοκίες, αδίστακτα περιφρονούν την κοινή λογική, θεοποιούν το ψέμα και καλλιεργούν το πάθος, το μίσος, το διχασμό στις κοινωνικές ομάδες, για να ισοπεδώσουν το άτομο και να επιβάλλουν τη θέλησή τους και τελικά αποδεικνύονται Ιανού δεινότεροι...
Το βιώσαμε με την απεργία του ΜΕΤΡΟ, με τον τρόπο που ο πρωθυπουργός εν ονόματι του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου, "συνέτριψε" την αντίδραση των απεργών με την πλέον "δημοκρατική" λογική της επιστράτευσής τους, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι ο Ελληνας του καναπέ και της πολυθρόνας, εφόσον ο ίδιος δεν υφίσταται άμεσα την κυβερνητική αυθαιρεσία και τον "στρατοκρατικό αυταρχισμό", μπορεί να γίνει και χειροκροτητής τέτοιων αποφασιστικών κυβερνητικών ενεργειών. Και να συνταχθεί με κάθε αντίδραση που δεν περιορίζει τη δική του δράση, του εξασφαλίζει μάλιστα το βόλεμά του και ενισχύει τον ωχαδερφισμό του...
Ο "προβατοποιημένος" Ελληνας με τη μαζοποιημένη νοοτροπία άκριτα και εύκολα παρασύρεται από τα τεχνάσματα της εξουσίας, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται μπροστά στο φάσμα του φόβου και της ανασφάλειας. Ενεργοποιούνται τα κατώτερα επιθετικά ένστικτά του της επιβίωσης. Δεν αντιδρά γιατί έτσι εξασφαλίζει την ησυχία του και θεωρεί ότι διασώζει έστω και τα ελάχιστα από τα κεκτημένα του. Και η στάση του αυτή επιτρέπει στους σημερινούς "σωτήρες" του , αλλά και στους επίδοξους εξουσιαστές και "κλεφτες" των ελπίδων του, να εμφανίζονται με αλαζονεία και αναίδεια διεκδικώντας "βραβεία" για τις ολέθριες πολιτικές τους, αν και αργυρώνητοι, χρυσοκάνθηρες και κάποιοι οψίπλουτοι, έχουν την "τύφλα" τους και το μόνο τρόπαιο που αξίζουν είναι εκείνο της πολιτικής βλακείας και της ανικανότητας!..
Οσο οι Ελληνες θα παγιδεύονται στις ψευδείς υποσχέσεις των πολτικών και στην ανασφάλειά τους, όσο θα ανέχονται χωρίς ενοχή την κυβερνητική τρομολαγνεία και θα "τρέφονται" με τα παχυλά λόγια των κυβερνώντων, τόσο θα ζωντανεύουν ακόμη περισσότερο τα πεθαμένα όνειρα των ανίκανων, δίνοντας ερείσματα για την ανάπτυξη ενός ακράτητου αριβισμού και πολιτικού αμοραλισμού. Με τα εθνικά μας σύμβολα μας, που προκαλούσαν ψυχική έξαρση, να χάνουν ακόμη κι αυτά την ανένδοτη επιταγή τους.
Τα εύγλωττα γεγονότα των τελευταίων τριών χρόνων, για να μην αναφερθούμε σε προηγούμενες δυσώδεις πολιτικές περιόδους, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την καθολική σήψη και την άμβλυσνση της ευαισθησίας του πολίτη, ώστε να δέχεται και τις πιο αντιφατικές, άκομψες πολιτικές και ηλίθιες δικαιολογίες. Και ο ελεύθερος διανοητής, που μπορεί να ξεφεύγει από τη ψυχική και πνευματική σύγχυση, που δεν συμβιβάζεται ε τη μακαριότητα της "σιωπηρής πλειοψηφίας" ή την αδράνεια της ψευτοδιανόησης, διερωτάται γιατί τόση μωρία...
Τελικά τι κερδίζει ο αδιάφορος Ελληνας με αυτή την τάση και στάση ζωής του; Είναι γνωστή η λαική ρήση : "Εκαψα την καλύβα μου να μην με τρωνε οι ψύλλοι...".
Ετσι, επικρατεί η σιωπή των τετελεσμένων. Μήπως όμως είναι η σιγή των Ινδιάνων πριν ακουστούν τα πολεμικά τύμπανα; Και η ευθύνη υποβιβάζεται, γιατί ποτέ δεν συνακολουθείται από την ενοχή!..