Το Ισραήλ σχεδιάζει τη δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού προς την Ευρώπη, κατοχυρώνοντας τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου
Ο από μηχανής Θεός της Ελλάδας μας κλείνει το μάτι μέσα στη βαθιά καταχνιά
Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Πριν από λίγο καιρό ο Νίκος Κοτζιάς αποκάλυψε κάτι που πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ, τα οποία την ίδια ώρα βομβάρδιζαν το ζαλισμένο πλήθος με τις αθλιότητες της λίστας
Λαγκάρντ, ως ένα βολικό αποπροσανατολιστικό σίριαλ. Στην περίοδο της Υπουργίας Δρούτσα και μετά, υπήρχαν διαβουλεύσεις για εξαίρεση του Καστελόριζου από τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ ( Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).
Η ύπαρξη του ευλογημένου ακριτικού νησιού, ενώνει τη δική μας ΑΟΖ με την Κυπριακή και μέσω αυτής με την ΑΟΖ του Ισραήλ. ( βλ. χάρτες). Πρόκειται για τη μοναδική διέξοδο προς την Ευρώπη που έχει το απομονωμένο και περιστοιχιζόμενο από εχθρικές χώρες Ισραήλ. Το οποίο φυσικό είναι να μην επιτρέψει την ανατροπή μιας τέτοιας προοπτικής που αφορά την ίδια την υπόστασή του μεσομακροπρόθεσμα. Εκτός από ζωτικός γεωπολιτικός χώρος, η διέξοδος αυτή αποτελεί τη μοναδική δίοδο προς την Ευρώπη για τη δημιουργία του μυστικά σχεδιαζόμενου υποθαλάσσιου αγωγού για το δικό της μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, το Λεβάθιαν. Είναι σαφές ότι, οι Τούρκοι δεν τολμούν, ούτε θα τολμήσουν, να συγκρουστούν με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Σε αντίθεση με την τραγική οικονομική συγκυρία που βιώνει η χώρα, οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες, φαίνεται ότι μας ευνοούν στο μεγάλο αυτό ζήτημα. Η ανακήρυξη της δικής μας ΑΟΖ και η ένωσή της με αυτήν της Κύπρου, είναι απαραίτητη για τους Ισραηλινούς , οι οποίοι με τη συνηγορία των ΗΠΑ που ενδιαφέρονται ευρύτερα για τα ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής, είναι σε θέση να τη διασφαλίσουν.
Η σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχει υπερκεράσει πλέον αυτήν της υφαλοκρηπίδας για την οποία υπήρχε παλαιότερη διένεξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η ΑΟΖ είναι η θαλάσσια περιοχή πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι 200 ναυτικά μίλια, μέσα στα οποία το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας. Παράλληλα, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (Αρθρο 121, παράγραφος 2) ότι, όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ, οι οποίες, όπως και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού, καθορίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές. Ο χάρτης που παρατίθεται εδώ, οριοθετεί την ΑΟΖ της Ελλάδας και των γειτονικών χωρών με βάση το δίκαιο της θάλασσας. Με τα νέα δεδομένα καταργείται η γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και καθίστανται ανίσχυρα τα επιχειρήματα της Τουρκίας, ότι δηλ. τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου δε διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι επικάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Η νέα σύμβαση για την ΑΟΖ έχει επικυρωθεί από 157 χώρες, μεταξύ των οποίων η Κύπρος, η Ελλάδα, το Ισραήλ, η ΗΠΑ, η Ρωσία κ.λπ. Δεν την έχουν υπογράψει η Τουρκία και η Βενεζουέλα, επειδή έχουν μπροστά τους νησιά που δεν τους ανήκουν, με συνέπεια τον περιορισμό της δικής τους ΑΟΖ. Η βασική επιδίωξη της Τουρκίας, όπως φαίνεται από τους δύο χάρτες εδώ, είναι να αποκόψει την επαφή των ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ με αυτήν της Ελλάδας, πράγμα που δύσκολα θα γίνει ανεκτό από τους ισχυρούς της γης. Το όλο ζήτημα αφορά άμεσα το μέλλον της χώρας μας. Την ώρα που η οικονομία μας καταστρέφεται από το ζουρλομανδύα του ευρώ και τη γερμανοποίηση της Ευρώπης, φαίνεται ότι ο «από μηχανής θεός της Ελλάδας», μας κλείνει κάπου το μάτι. Αλλά,πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χέρι μας, έχοντας υπόψη ότι στα εθνικά θέματα υποχωρούν οι ιδεοληψίες, αφού πρώτιστο όλων είναι το εθνικό συμφέρον. Γι αυτό και ελπίζουμε ότι στο σημείο αυτό τουλάχιστον, οι κυβερνώντες θα πράξουν το αυτονόητο.
