Η αντίδραση για τη διασφάλιση της εθνικής αξιοπρέπειας είναι ο αρχέτυπος έρωτας κάθε εφηβικής ψυχής, ενώ το δοξαστικό άσμα της αντίστασης σε κάθε επιβολή εναντίον της πατρίδας, το τραγουδάνε χείλη γεροντικά με μια στεντόρια φωνή που ξεπηδάει από καρδιά εφηβική....
του Στέλιου Συρμόγλου
Και οι Κύπριοι, οι Ελληνες της Κύπρου, οι άλλοι Ελληνες εκτός της στενά γεωγραφικής ελλαδικής περιοχής, απέδειξαν ότι διαθέτουν "ψυχή εφηβική". Και ταυτόχρονα με το ΟΧΙ τους στην κατάπτυστη απόφαση του Eurogroup για "κούρεμα των καταθέσεων", άρα και κατάρρευση επί της ουσίας της κυπριακής οικονομίας, απόφαση που συνυπόγραψε και η Ελλάδα δια του γνωστού και μη εξαιρετέου κ.Στουρνάρα και αναμφίβολα τη συναίνεση του οσφυοκάμπτη πρωθυπουργού, διετράνωσαν δια τυρρηνικής σάλπιγος ότι όλα είναι γραμμένα, αρκεί να μπορεί να διαβάζει η καρδιά τα ψηφία της κτίσεως...Θα αντιτάξετε ισως ότι μια τέτοια ρομαντική προσέγγιση δεν έχει να κάνει με τους αμείλικτους αριθμούς της οικονομίας και με τη "φυσιογνωμία" των ευρωπαικών σχέσεων. Και θα εγείρετε επιπρόσθετα την αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα της αντίδρασης των κυπρίων, με δεδομένο ότι οι πιέσεις είναι αφόρητες και όλα φαίνεται να κρέμονται από μια κλωστή στη μεγαλόνησο. Αλλωστε, οι διάφοροι εγχώριοι εξουσιολάγνοι "σωτήρες" μας και τα...παπαγαλάκια τους, έσπευσαν να διαφοροποιήσουν τη στάση των κυπρίων απ' αυτή τη δική τους, δηλαδή της εθελοδουλίας και της απόλυτης υποταγής στις επιταγές της τρόικας, με το σαθρό επιχείρημα ότι τα περιθώρια για την Ελλάδα δεν υπήρχαν...
Αυτοί οι άσωτοι της πολιτικής, που για χρόνια επενδύουν στη αντοχή, την αφέλεια και την ανοχή του λαού, υπερόπτες και πασίδηλα ανίκανοι να παράξουν πολιτική υπέρ του κοινωνικού συνόλου, αλλά και να συλλάβουν τα μηνύματα των καιρών... Με το κυνήγι του εύκολου χρήματος και της δόξας πάντα σε πρώτο πλάνο στην πολιτική τους πορεία, αλλά με τη δόξα να συνοδεύεται πάντα από το ψέμα της φύσης της, είναι αδιανόητο να κατανοήσουν το ΟΧΙ των πολιτικών της Κύπρου. Την πίστη τους, άλλωστε, πως τα σάβανα δεν έχουνε τσέπες αντικατέστησε πλέον η πολυδιάστατη επιθυμία του υπερχορτασμού και τη εθνική ευθύνη, η πονηρία για την εξασφάλιση πρόσκαιρων πολιτικών συμφερόντων.
Και οι Ελληνες φερόμενοι επί πτερύγων ανέμου αποζητούν το μέγιστο, αγοώντας το ελάχιστο που τιμά και μεγαλύνει τους πολίτες. Και το ελάχιστο είναι η...αφύπνιση και η αντίδραση για όσα γίνονται σε βάρος τους και υποθηκεύουν το μέλλον των επερχόμενων γενεών...
Με την ανοχή μας σε κάθε πολιτική αυθαιρεσία, παγιδεύσαμε ελπίδες και όνειρα σε ένα ...οργουελικό σκηνικό. Παντού αδιέξοδα. Ενα σκηνικό πρόδηλα αρνητικό. Η δυσωδία από τις πολιτικές συμπεριφορές έρπουσα και στη ρητορική αντιπαράθεση των κομμάτων αποτυπώνεται ανάγλυφα ο καιροσκοπισμός και η ανικανότητα. Τυχοθήρες της πολιτικής, ανεπάγγελτοι και μόνιμα αγκιστρωμένοι στην κομματική λογική, στις μονοσήμαντες και επιδερμικές ερμηνείες των γεγονότων, συντηρούν την αμηχανία και τον ωχαδερφισμό του λαού, που αρκείται σε έωλες υποσχέσεις και παραμύθια της χαλιμάς...
Ναι, μπορεί η απόφαση για ΟΧΙ των κυπρίων να προκαλέσει περισσότερους τριγμούς και ανακατατάξεις στην Κύπρο. Ομως, διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες συνομολογούν ότι ήταν μια πράξη ευθύνης και εθνικής αξιοπρέπειας. Και η πολιτική διάσταση της αντίδρασης μπορεί να αποδειχθεί πλέον συμφέρουσα απ' αυτή της υποταγής στην απόφαση του Eurogroup. Ο χρόνος θα δείξει το μέγεθος αυτής της αντίδρασης. Η πράξη ωστόσο καταδείχνει ότι η απροκάλυπτη αναίδεια χρειάζεται αντίδραση.
Και το εκτιμούν όλοι αυτοί που γνωρίζουν τη "καχεξία" της πολιτικής να αντισταθεί στις όποιες επιβολές, τις παλινωδίες, την αναγωγή του εφικτού σε μυθοπλασία και τη διάσταση της πολιτικής υποτίμησης τούτου του λαού...Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που στην κοινωνικοπολιτική μας ζωή το "δέον γενέσθαι" έχει αντικατασταθεί με την αδράνεια. Η αντίδραση με την απάθεια. Η λογική με την άλογη συμπεριφορά και ενίοτε με την εμπάθεια. Η ασφάλεια με την ανασφάλεια. Η σοβαρότητα με τη γελοιότητα.
Ξηρασία παντού. Ξηρασία συλλογιστική. Ξηρασία εθνικής ευθύνης. Μόνο λόγια.Και πάθος. Ναι, υπάρχει πάθος. Το απροσδιόριστο πάθος του Ελληνα, που σαν μάζα ρευστή κατακλύζει το λαό. Αλλά και το πάθος αυτό, από ζωογόνα και δημιουργική δύναμη, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης των επιτηδείων της πολιτικής.
Που πάνε τα πράγματα; Οπου τα πάνε. Κι αν κάποιοι αποτολμούν και αρθρώνουν λόγο ευθύνης και αλήθειας, τα "διυλιστήρια" των διαπλεκόμενων δουλεύουν σε 24ωρη βάση, για να αποδείξουν με χημικές μίξεις και αλχημείες, πως η αλήθεια είναι παγίδα!
Της ανοχής μας, λοιπόν! Κι ας μην κρίνουμε αρνητικά και υπό το κράτος της δειλίας μας τη απόφαση των Ελλήνων της Κύπρου. Ας μείνουμε "παγιδευμένοι" στα..πλαστικά όνειρα που μας σερβίρουν και εθισμένοι στο "μηδέν εν", στο τίποτα,που αποτελεί την κυριαρχία της απαξίας. Κι ας συνεχίσουμε να δεχόμαστε το "ελάχιστο" που μάθαμε να το αναγάγουμε σε πολύ και σημαντικό. Και για όσους αρέσκονται στο χειροκρότημα, πάντα υπάρχουν οι...καρεκλοπόδαροι της πολιτικής που ηδονίζονται με τους χειροκροτητές, αυτούς τους παθητικούς θεατές και ταυτόχρονα άβουλους συντελεστές των δρώμενων με φόντο το Οργουελικό σκηνικό.