Το Ισραήλ ρίχνει γέφυρες με την Τουρκία. Ο Οτσαλάν καλεί το ΡΚΚ σε κατάπαυση του πυρός. Η Ρωσία στο γνωστό ιστορικό της ρόλο της παρουσοαπούσας, οι Κύπριοι ψάχνουν να βρουν μετά τον Αττίλα 3 αν έχει απομείνει ελεύθερο κομμάτι κυπριακής γης και η Ελλάδα υπάρχει ως κάτι ασαφές και αόριστο.
του Στρατή Μαζίδη
Γεωπολιτικό συμπέρασμα; Το παρόν σκοτεινόν και το μέλλον αβέβαιον όπως λέει ένας καλός φίλος. Ο ελληνισμός πελαγοδρομεί. Ένας άφαντος έλληνας πρωθυπουργός κρυμμένος όπως ο Μπαγκς Μπάνυ στο λαγούμι του, ένας έλληνας ΥΠΟΙΚ που μας θύμισε εποχές συνεργασίας με τους κατακτητές, ένας κύπριος ΥΠΟΙΚ που ενώ τελεί υπό παραίτηση ταξιδεύει στη Μόσχα μόνο για την ιστορία όπου όπως εύστοχα χαρακτήρισε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης τον πήγαν στα κλαμπς και τον κεράσανε ντρινκς και ένας κύπριος πρόεδρος να παίζει το χαρτί της παραίτησης στο Eurogroup με τον κατσαρομαλλή αμπεμπαμπλομ του κιθεμπλομ να του λέει λίγο πολύ ότι χέστηκε για την απειλή του.Με λίγα λόγια αδέρφια, είμαστε οι ρεζίληδες της Ευρώπης. Κι όπως στο σχολείο, είναι να μη σε πάρουν χαμπάρι πως είσαι μπόσικος.
Ήδη ο τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου βγήκε και είπε: ή στα δύο ο παράς από το αέριο ή διχοτόμηση. Είδατε καμία απάντηση; Αλλά κι αν βγει, ποιος θα την λάβει σοβαρά υπόψη του;
Και πολύ καλά κάνει ο κος Νταβούτογλου και λέει ότι λέει. Τώρα είναι σε θέση ισχύος, τώρα ο αντίπαλος είναι στο χειρότερο σημείο της νεώτερης ιστορίας του, τώρα είναι η ευκαιρία να τον χτυπήσει.
Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε. Οι κορώνες ή οι φοβικές φωνές δε βοηθούν. Οι υπερπατριώτες ας καταλάβουν ότι πλέον δεν είναι εύκολο να τους πετάξουμε στη θάλασσα. Όταν ήταν εφικτο, δεν το κάναμε. Οι φοβισμένοι πάλι ας καταλάβουν ότι όχι το σχέδιο Αναν δεν ήταν λύση.
Ποια πετρέλαια να βγάλουμε; Πώς να τα βγάλουμε; Με ποιους να τα βγάλουμε;
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε πάρα πολύ καλά είναι ότι πρέπει να πάψουμε να τα βάζουμε πάντα με τον ξένο παράγοντα. Μόνοι μας χωριστήκαμε σε κόμματα πριν καν γίνουμε ανεξάρτητο κράτος, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας το 1922, μόνοι μας σφαχτήκαμε μεταξύ μας μετά το Β' ΠΠ απουσιάζοντας από το παιχνίδι όταν ο κόσμος μοιραζόταν, μόνοι μας είπαμε όχι στο σχέδιο Άτσεσον που προέβλεπε ένωση Κύπρου Ελλάδας, μόνοι μας προκαλέσαμε και παραδώσαμε την Κύπρο, μόνοι μας διασύραμε το 1987 την Τουρκία και μετά πήγαμε στο Νταβός, μόνοι μας κάναμε ένα διαφαινόμενο θρίαμβο σε μεγάλη νίλα στα Ιμια.
Μόνοι μας δηλαδή δείχνουμε ότι ως λαός είμαστε διχασμένοι. Μόνοι μας ανοίγουμε τις κερκόπορτες. Μόνοι μας χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Αν ήμουν ο Αντώνης Σαμαράς ή ο Νίκος Αναστασιάδης, απλά την ώρα του Eurogroup θα είχα παραιτηθεί λέγοντας του κατσαρομάλλη να πάρει το μαχαίρι που θα έκοβα το λαιμό μου και να το βάλει εκεί που ξέρει.
Δε μας φταίει κανένας ει μη μόνο ο εαυτός μας. Αν δεν ενωθούμε ως λαός, ελλαδίτες και κύπριοι. Αν δεν πούμε ότι κουβαλάμε μια μακραίωνη ιστορία στην πλάτη μας και έχουμε την ιερή υποχρέωση να την υπερασπιστούμε κι ας πεθάνουμε για αυτό, τότε δεν έχουμε μέλλον. Κι εγώ και ίσως πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές έχουμε μικρά παιδιά. Είναι δύσκολο να τους λες όχι, είναι εφιαλτικό να φανταστείς να στερηθούν για όσο χρειαστεί πράγματα που θεωρούνται δεδομένα, είναι όμως αδιανόητο να έχεις γεννηθεί ελεύθερος και να τα μεγαλώσεις δούλους. Δε θέλω παιδιά δούλους. Δε θέλω παιδιά που όταν πεθάνω θα ντρέπονται για μένα που δεν τους έμαθα να περπατούν με το κεφάλι ψηλά. Να αποδείξουμε ότι γεννήσαμε ανθρώπους και όχι ανθρωπάκια.
Δε χρειαζόμαστε ούτε νεοδημοκράτες, ούτε πασόκια, ούτε συριζαίους, ούτε χρυσαυγίτες, ούτε κανέναν με στάμπα στο μέτωπό του. Μόνο έλληνες που πιστεύουν ότι αυτός ο λαός έρχεται από πολύ μακριά, έχει μεγάλη ιστορία και υποχρέωση να συνεχίσει να τη γράφει. Αν το κάνουμε αυτό είμαι βέβαιος ότι θα βρούμε το δρόμο μας. Γιατί η ιστορία έδειξε πως η κοινωνική σήψη οδηγεί και στην κατάλυση των κρατών. Δυστυχώς όμως φοβάμαι ότι δεν μας απομένει πολύς χρόνος για να αντιδράσουμε.