Ένας χαμός επικρατεί εδώ και περίπου δέκα ημέρες με τα όσα εξελίχθηκαν στη μαρτυρική Κύπρο. Διαβουλεύσεις, αγωνίες, ιστορικά αλλά απροετοίμαστα "ΟΧΙ", ιστορικές ταπεινώσεις.
του Στρατή ΜαζίδηΚοινός παρανομαστής όλων αυτών των γεγονότων; Ο άφαντος έλληνας πρωθυπουργός. Ούτε μια δήλωση. Ούτε μια έστω διαρροή πληροφορίας ότι είπε κάτι.
Μα δε βρήκε τίποτε να πει; Μονάχα κρύφτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου προσευχόμενος να περάσει το κούρεμα της Κύπρου; Άλλωστε ο στενός του συνεργάτης, Γιάννης Στουρνάρας, έκανε λόγο για καταπληκτική ευκαιρία.
Δεκτό ότι η Κύπρος έκανε πολλά και σημαντικά λάθη, όχι μόνο τώρα, αλλά τόσα χρόνια ώστε να οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση, άβουλη να άγεται δεξιά και αριστερά ανάμεσα σε όσους επιθυμούν να τη λεηλατήσουν. Να την πετούν ο ένας μπαλάκι στον άλλο.
Εντούτοις ο έλληνας πρωθυπουργός όφειλε να προχωρήσει σε μια δήλωση. Είχε χρέος να περάσει ένα μήνυμα ενότητας απέναντι στον Ελληνισμό. Να δείξει πως Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν κάτι το αδιαίρετο. Να στηρίξει την Κύπρο. Να απαιτήσει χρόνο. Να κάνει την προσπάθεια έστω!
Απεναντίας άφηνε το Γιάννη Στουρνάρα σχεδόν εξαρχής να απειλεί με plan B πιέζοντας ασφυκτικά ακόμη περισσότερο την ήδη στριμωγμένη κυπριακή πλευρά.
Σαν λαγός εξαφανίστηκε. Όπως ο Μπαγκς Μπάνυ που χωνόταν μέσα στη γη υπό την απειλή της κάνης του Ελμερ Φαντ.