Οσο ο φιλελευθερισμός δεν αντλεί από την πλούσια πνευματική του ιστορία τα απαραίτητα φιλοσοφικά και πολιτικά επιχειρήματα, που θεμελιώνουν θεωρητικά την ύπαρξη και εξέλιξή του, θα χάνει τις ιδεολογικές μάχες. Και δεν αναφέρομαι στις "φιλελεύθερες ιδέες" του πρωθυπουργού και στο ιδεολογικό κατάντημα της Νέας Δημοκρατίας, ως κόμμα που εξέφραζε στο παρελθόν την πολιτική ανωτερότητα της φιλελεύθερης πλουραλιστικής δημοκρατίας και που αναγνώριζε επίσης τα όριά της, όσο και τους αντιπάλους της....
του Στέλιου Συρμόγλου
Και οπωσδήποτε δεν αναφέρομαι στην ακραία έκφραση του φιλελευθερισμού, που όπου εκδηλώνεται διογκώνει την προβληματική των κοινωνικών ομάδων για τις συνέπειες της εφαρμογής του. Αναφέρομαι στον "υγιή" φιλελευθερισμό, που επικεντρώνεται στον άνθρωπο και εφαρμόζεται με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας των πολιτών.Στον τομέα της πολιτικής προπαγάνδας, λοιπόν, ο φιλελευθερισμός υστερεί έναντι του σοσιαλισμού και γενικότερα της Αριστεράς. Οι φιλελεύθερες ιδέες είναι κριτικές και άρα ελάχιστα απόλυτες. Κατά συνέπεια, δεν προσφέρονται ούτε στη δημαγωγική υπεραπλούστευση, ούτε στη διατύπωση απόλυτων αληθειών. Ο φιλελεύθερος διανοούμενος μιλάει με βάση την πραγματικότητα, πράγμα που δεν προσφέρεται στην εκπόνηση οραμάτων και παχυλών υποσχέσεων για καλύτερες μέρες και "μελωδικά" αύριο...
Επειδή ο γνήσιος φιλελεύθερος πολιτικός (είδος υπό εξαφάνιση στην Ελλάδα...) γνωρίζει τα όρια, που προσφέρει η πραγματικότητα, δεν μπορεί να υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να υλοποιήσει. Με αυτή τη έννοια, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς και η "παρέα" του ουδεμία σχέση έχουν με την έννοια και το περιεχόμενο του φιλελευθερισμού...
Σε αντίθεση με τους φιλελεύθερους, οι σοσιαλιστές-αριστεροί θεωρούν ότι ενσαρκώνουν το καλό και ότι έχουν επί της γης μια μεγάλη αποστολή να επιτελέσουν. Πιστεύουν ότι είναι "σωτήρες" και νομίζουν ότι μόνον αυτοί κατέχουν τα εργαλεία, για την πρόοδο της κοινωνίας. Κατά συνέπεια, τααριστερά δόγματα είναι απόλυτα, υπεραπλουστευμένα, συνοποιητικά και εμπνευσμένα από την αίσθηση της κατοχής μιας και μοναδικής αλήθειας. Εξάλλου, η αίσθηση αυτή δίνει στους αριστερούς προπαγανδιστές ένα μοναδικό θράσος, το οποίο με απίστευτη επιθετικότητα το χησιμοποιούν για να κατακεραυνώνουν και να ενοχοποιούν την...επάρατη Δεξιά.
Ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Αριστεράς είναι το κριτικό πνεύμα, ο αδέσμευτος λογισμός και η ικανότητα του ατόμου να διακρίνει την πραγματικότητα από την επίπεδη συνθηματολογία. Τι κάνουν οι φιλελεύθερες δυνάμεις μέχρι τώρα στην Ελλάδα; Αντιμετωπίζουν την Αριστερά επίσης με συνθηματολογία. Κι έτσι διογκώνεται η προπαγάνδα από τη στιγμή που η μέριμνα για την αλήθεια υποχωρεί μπροστά στην αναζήτηση των εντυπώσεων. Μόνο που η αρχαική φυσιογνωμία της ευρύτερης ελληνικής Αριστεράς υπερτερεί στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, ανεξάρτητα του μέχρι πρόσφατα δικομματισμού, που ήταν αποτέλεσμα συμπλεγμάτων συμφερόντων και της ραγιάδικης νοοτροπίας του Ελληνα...
Το ευρύ κοινό, δεν μπορεί να είναι πληροφορημένο για όλα τα θέματα, ούτε ένας πολίτης έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει πτυχές της πολιτικής. Μοιραία είναι επιρρεπής στις δημαγωγικές υπεραπλουστεύσεις και στην επίπεδη συνθηματολογία. Και στην τελευταία η Αριστερά διαπρέπει. Επειδή το πιστεύω της είναι ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, με δεδομένη μάλιστα την καχεξία του φιλελεύθερου χώρου και την ανικανότητα του πολιτικού του δυναμικού, που είχε ως άμεσο αποτέλεσμα τον εκφυλισμό των φιλελεύθερων ιδεών, ο αριστερός έχει την εντύπωση ότι νομιμοποιείται να είναι δημαγωγός, αφού η συμπεριφορά του αυτή υπαγορεύεται από την επιθυμία του να αλλάξει τον κόσμο.
Και οι αριστεροί δημαγωγούν με τρόπο προκλητικό, ώστε αναρωτιέται κανείς, αν υπάρχουν αφελείς που να τους πιστεύουν. Ομως, όπως φαίνεται, υπάρχουν. Ακριβώς επειδή ο λόγος των σοσιαλιστο-αριστερών επειδή αποτελεί προκλητική δημαγωγία φανατίζει...
Στον άνθρωπο αρέσει η σκέψη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι του αρέσει και το αληθινό. Σκεφτόμαστε όχι για να εντοπίσουμε μια αλήθεια, αλλά για να βρούμε στοιχεία που να θεμελιώνουν αυτά που εμείς εκλαμβάνουμε ως αλήθεια. Υπό αυτές τις συνθήκες, η αριστερή ιδεολογία, επειδή είναι συνολοποιητική και εμφανίζεται σαν να εκφράζει κάποιο σύστημα, μπορεί να γίνεται εύκολα πιστευτή. Ιδιαίτερα δε στο βαθμό που προσφέρει και κάποιες έσχατες λύσεις, η αριστερή ιδεολογία μπορεί να γίνει και τελικός σκοπός.
Ομως, η ζωή και οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι εξαιρετικά πολύπλοκα φαινόμενα. Ετσι, στην υπεραπλούστευση πρέπει να δοθεί η απάντηση της πραγματικότητας. Οταν γίνεται λόγου χάρη αναφορά για τα πολιτικά συστήματα, δεν μπορούμε να μιλάμε για έργο του φιλελευθερισμού και τις υποσχέσεις του σοσιαλισμού. Οταν πάμε στον μανάβη δεν αγοράζουμε τα λαχανικά, που μας υπόσχεται ότι μπορεί να αγοράσουμε, αλλά αυτά που είναι διαθέσιμα.
Είναι λοιπόν σημαντικό να αναπτυχθεί μια στεγανή επιχειρηματολογία από τα κόμματα που εκφράζουν φιλελεύθερες ιδέες. Το έργο που έγινε στις φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τεράστιο για να κατασυκοφαντείται από την Αριστερά, με κενές περιεχομένου συνθηματολογίες.