Είναι άλλο πράγμα η αδυναμία να γίνει κάτι καλύτερο κι άλλο η προλείανση του κατήφορου, ώστε να καταρακυλάμε σαν μια άμορφη μάζα και να μη σταματούμε πουθενά. Ολα πλέον έχουν περάσει στη μεθοδευμένη "δημοκρατικά" εξουθένωση και στην "υποδειγματική" υποκρισία και αυθαιρεσία, οπότε και η επίρριψη ευθυνών καταντάει παρανοική πολυτέλεια...
του Στέλιου Συρμόγλου
Ηταν κοινό μυστικό στους εμπόλεμους του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου ότι οι σύμμαχοι ετοίμαζαν τη μεγάλη απόβαση στην Ευρώπη μέρα τη μέρα. Η 6η Ιουνίου 1944 ήταν μια μέρα φοβερών καταιγίδων. Οι επιτελείς Γερμανοί ρώτησαν τον υπό δυσμένεια Ρόμελ, πότε θα έκανε την απόβαση, αν ήταν με τους συμμάχους. Κι αυτός είπε απόψε. Κανένας βέβαια δεν το πίστεψε. Κι έγινε εκείνη τη νύχτα!..Και τότε που οι Τρώες δεν πίστευαν ποτέ πως οι Ελληνες θα ασεβούσαν στη θεοσέβεια. Ηταν στη θεά Αθηνά αφιερωμένος ο Δούρειος Ιππος. Ηταν μια αδιανόητη υπέρβαση του αισθήματος και της λογικής, πως αυτό το αφιέρωμα θα μπορούσε να ήταν πολεμική μηχανή. Κι όμως ήταν!..
Τα ίδια βιώνει και ο ελληνικός λαός....Ακούει ότι δεν πρόκειται να συμβεί εκείνο ή το άλλο, αλλά τελικά υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες της ανεδφικής προσδοκίας του...
Ολα αυτά λένε πως η πιο βαριά μοίρα στους λαούς ενσκύπτει, όταν ο "εχθρός" περνάει στο αδιανόητο. Δηλαδή σε εκείνη την όχθη, που το μυαλό μας δεν φτάνει. Μόνο εκεί μπορεί να είμαστε ανοχύρωτοι και αφύλακτες διαβάσεις...
Και οι Ελληνες είναι παντελώς ανοχύρωτοι και αμήχανοι στις αφύλακτες διαβάσεις...Παθητικά παρακολουθούν τα δρώμενα. Αγγόγυστα υποδέχονται την υποτίμηση της νοημοσύνης τους. "Μακάριοι" προσβλέπουν σε....καλύτερες μέρες, όσοι βέβαια διατηρούν το πλεονέκτημα της εργασίας και της κάλυψης των αναγκών της καθημερινότητας.
Οι Δούρειοι Ιπποι έχουν κατακλύσει την Ελλάδα. Η ανοχύρωτη λογική των Ελλήνων δεν συλλαμβάνει σ' όλο το εύρος τον επερχόμενο κίνδυνο. Επαφίεται στους εμφανιζόμενους ως "σωτήρες" Σαρλώ της πολιτικής, οι οποίοι αν και ουδεμία σχέση έχουν με την υποκριτική δεινότητα του πασίγνωστου θεατρίνου, διαγκωνίζονται ωστόσο να μας αποδείξουν ότι στην υποκρισία και στην εξαπάτηση της νοημοσύνης του λαού, με αρκετά στοιχεία γκροτέσκο, διεκδικούν διακρίσεις και επαίνους...
Κι ενω η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί απαθώς τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας και της Κύπρου, στον Ελληνισμό ευδοκιμούν παντός είδους παράσιτα της πολιτικής, που επιβιώνουν με συνωμοσιολογίες, μεθοδευμένες υποψίες, ψευδολογίες, παχυλές υποσχεσιολογίες και ανυποψίαστες ειδήσεις, δημιουργώντας έτσι όλες τις συνθήκες και τις προυποθέσεις για την υποδούλωση ενός υπερήφανου κάποτε λαού στα όποια συμπλέοντα ξένα και εγχώρια συμφέροντα.
Αυτοί οι Ταρτούφοι και τσιρκολάγνοι της πολιτικής επιδιώκουν επίμονα να κάμψουν τον λαικό λογισμό και φυσικά την αντίδραση. Η παθητικότητα και η ευπάτητη λογική των πολιτών αποτελούν την αφετηρία των επιδιώξεών τους. Κι ετσι ο λαός αποταμιεύει πολιτική γελοιότητα, σωπαίνοντας τα συμβεβηκότα του πολιτικού χώρου. Οι προσκρούστειες λύσεις χαρακτηρίζονται κυβερνητικές αποφάσεις. Και η ταχυδακτυλουργική μετάθεση της προσοχής του λαού από τον άρτο στο θέαμα ή και στο δίλημμα του κινδύνου υπό τη δαμόκλεια σπάθα της εκάστοτε δόσης εκ μέρους των δανειστών, αποβλέπει στη δημιουργία πυκνού παραπετάσματος καπνού, για να εισβάλλουν οι Δούρειοι Ιπποι των ανομολόγητων συμφερόντων.
Η ιδιοσυστασία και ο εθισμός του ελληνικού λαού στην πολιτική απάτη, άλλωστε, επιτρέπουν τις εύκολες λεκτικές πολιτικές ασκήσεις και τη συνειδητή μυθοποίηση ανύπαρκτων διλημμάτων. Και επειδή διανύουμε την Ανοιξη και το καλοκαίρι είναι προ των πυλών και το...κάλλος του ελληνικού καλκαιριού, που κατά την επικούρεια αντίληψη είναι μια "ποίηση τελείωσης", μετατρέπει τους Ελληνες της ραστώνης και της ζέστης σε "καλοκαιρινούς Ελληνες". Με αφυδατωμένο προβληματισμό, οπότε η καλοκαιρινή άπνοια δίνει στο ευρύτερο πολιτικό κατεστημένο το άλλοθι για να "αναδιοργανωθεί" και να αποκτήσει σημαντικά αποθεματικά κεφάλαια, για την κίνηση των πολιτικών επιχειρήσεων της απάτης και των κοινωνικών ελιγμών του φθινοπώρου...
Κι αυτό έχει υπόψη του ο Αντώνης Σαμαράς, όταν δηλώνει ότι αν φτάσουμε στον Ιούνιο, τότε αρχίζει η "ανάπτυξη" τον Σεπτέμβριο. Πιστεύει έτσι, με λίγο "σπρώξιμο" από τα ΜΜΕ και μπόλικη κινδυνολογία με σκηνικό τις αντιρρήσεις της Τρόικας στις προτάσεις της τρικομματικής κυβέρνησης, θα επιμηκύνει την παραμονή του στην εξουσία. Στον απαθή και αφελώς περιπλανώμενο "καλοκαιρινό Ελληνα" , που στερείται καχύποπτης έστω φαντασίας, αυτής που σχηματικά διακρίνεται και κατατάσσεται και αξιολογείται σαν επίδοση ενίοτε, "ποντάρει" ο πρωθυπουργός.
Δεν λαμβάνει υπόψη του, ωστόσο, ότι το καλοκαίρι των Ελλήνων γεννάει πολλές φορές τους δύσκολους χειμώνες και οδηγείται ο Ελληνισμός , εξ' αντικειμένου, σε μια ασφυκτικά αδιέξοδη πραγματικότητα...