Απομακρύνσεις, απαγκιστρώσεις, αποδεσμεύσεις... Πείτε ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ να τελειώνουμε

Κάθε μέρα που περνάει αρχίζω να φοβάμαι πως σε αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτε και για αυτό θα πηγαίνουμε προς το χειρότερο.

του Στρατή Μαζίδη

Τρία χρόνια σε καθεστώς Μνημονίου, τρία χρόνια σκληρά μέτρα, τρία χρόνια εξαγγελίες διαρθρωτικών αλλαγών με την εξής μία:

> το κλείσιμο του γυμναστηρίου της Βουλής

Κι αυτό με αντιδράσεις γιατί πως θα μπανίζουν κάποιοι ορισμένες μερικές ωραίες σιλουέτες; Άσε που θα πρέπει να πληρώνουν στα γυμναστήρια και οι απολαβές τους ως εθνοπατέρες είναι ...πενιχρές.

Η μεγαλύτερη ξεφτίλα του Μνημονίου δεν είναι τόσο αυτά που περιγράφονται μέσα όσο το γεγονός πως έπρεπε να έρθουν ξένοι υπάλληλοι να μας τα υποαγορεύσουν.

Αν θέλουμε να νοικορεύσουμε τη χώρα τότε θα αναγκαστούμε πολλά από όσα λέει το Μνημόνιο να τα εφαρμόσουμε. Για παράδειγμα οι διαβόητες απολύσεις στο δημόσιο.

Α ξέχασα! Τζιζ! Όχι απολύσεις γιατί ο κυρ Φώτης δεν αισθάνεται καλά όταν ακούει τη λέξη. Ξεκουμπώνει το πουκάμισο όπως η Βλαχοπούλου και πιάνει την καρδιά του. Αριστερός γαρ...υποτίθεται.

Απομακρύνσεις, απαγκιστρώσεις, απεμπλοκές, αποσυμπίεση... Ούτε καν τη λέξη Α Π Ο Λ Υ Σ Ε Ι Σ  δεν μπορούν να προφέρουν. Θα βάλουν τάξη στο μπάχαλο που οι ίδιοι δημιούργησαν;

Άκου απομακρύνσεις και απαγκιστρώσεις! Έγινε τηλεφώνημα για βόμβα και απομακρύνονται προσωρινά ή γατζώθηκαν τα ψάρια στο αγκίστρι;

Ναι κύριοι. Απολύσεις. Πρέπει να γίνουν απολύσεις. Κι αν είχαν γίνει εξαρχής όσες έπρεπε τώρα θα ήταν όλα πολύ καλύτερα. Για όλους.  Δηλαδή γιατί θα πρέπει επίορκοι, λαδιάρηδες, τεμπέληδες, λουφαδόροι να παραμένουν μέσα στην κρατική μηχανή όταν άλλοι έξω πεινάνε; Για βάλτε με το νου σας πόσους μπορεί να ξέρουμε ο καθένας, που με τη συμπεριφορά τους κάνουν κακό και τους υπόλοιπους.

Ίσα ίσα που ο κρατικός τομέας θα έπρεπε να λειτουργεί με αυστηρότερα κριτήρια από ότι ο ιδιωτικός. Όταν κάτι βουλιάζει, αναγκαστικά αφαιρείς βάρος. Δεν αναγκάζεις τον άλλο να αφαιρέσει.

Άραγε τι θα ήταν καλύτερο; Χ αριθμός απολυμένων (όσος χρειαζόταν), με έναν άνεργο ανα οικογένεια (και αν) που θα μπορούσαν με κίνητρα να στηριχθούν από την ελληνική οικονομία και να υποδεχθεί η αγορά ή όπως σήμερα 1.500.000 απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα και σαλαμοποιημένες αποδοχές για όλους;

Αλλά κι αυτές ακόμη οι ...απαγκιστρώσεις δε θα χρειάζονταν αν έστω μετά το 2000 δε συνέχιζε το πελατειακό κομματικό σύστημα να μπουκώνει με κόσμο οργανισμούς, ΟΤΑ και όπου υπήρχε καρέκλα αδειανή στο κράτος.

---

σχετικό άρθρο >  Ελληνικό Δημόσιο: Αφού Αβραάμ δε θυσιάσες ένα παιδί, ΤΩΡΑ θα τα σφάξεις ΟΛΑ!