Άραγε τι να χορεύει στο ζεϊμπέκικο; Το "η ζωή εδώ τελειώνει;"
Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες, λέει η γνωστή λαϊκή ρήση. Δεν ισχύει όμως πάντα αυτό.
του Στρατή Μαζίδη
Είναι και για τα κορόιδα, τα εξιλαστήρια θύματα, τους αλαζόνες και τους άπληστους. Ο Ακης συνδυάζει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Ιδίως όμως τα δύο τελευταία.
Ένας άγνωστος αλλά ακόλουθος του Ανδρέα που παραλίγο να γίνει πρωθυπουργός. Έχω την αίσθηση ότι αυτό αργότερα δεν τον χάλασε. Όταν δηλαδή έτρεχαν τα εκατομμύρια στους λογαριασμούς ή όταν πίστεψε ότι η Βίκυ Σταμάτη με τα μισά του χρόνια τον αγάπησε για την ψυχή του. Ας πήγαινε να την παντρευτεί στις Κουκουβάουνες αντί για το Παρίσι και το Ritz και τα λέγαμε.
Σε έφαγε η απληστία Ακη. Σκέτος απληστάκης και αλαζονάκης. Διότι δεν είναι ότι ήθελες διαρκώς κι άλλα, σου άρεσε να τα επιδεικνύεις. Κάτι δεκάδες χιλιάδες για κουρτίνες μέσα σε διάφορες απίθανες τιμές που έχουμε ακούσει.
Γιατί ας μη γελιόμαστε, ο λαός ούτε το 2004 ούτε το 2006 δεν είχε προβλήματα. Είχε και παραείχε. Για αυτό ακριβώς και η φανταχτερή ζωή του χλιδάκη προκαλούσε.
Εν τω μεταξύ, εξαρτώμενος από τον έρωτά του δε φρόντισε να καλύψει τα νώτα του και του την έφεραν. Δε φαντάζομαι να πιστεύει κανείς μας ότι τιμωρείται για τις μίζες που κατηγορείται ότι έλαβε; Τιμωρείται γιατί δεν είχε κατά νου ένα άλλο ρητό:
Να κλέψεις ξέρεις, να κρυφτείς γνωρίζεις;
Κι έσυ Ακη δεν ήξερες! Κάτσε στο κλουβάκη τώρα! Βλέπεις Ακη η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Επάνω σου έτυχε να πέσει την ώρα που όλοι οι άλλοι αντί να κοκορεύονται φυλάχθηκαν!