"Λευτεριά στην Τσετσενία!"

"Λευτεριά στην Τσετσενία" έγραφε ένα σύνθημα σε κάποιο τοίχο πριν από χρόνια όταν ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας των Τσετσένων αυτονομιστών.

του Στρατή Μαζίδη

Εμείς είχαμε τα χάλια μας (και τότε), η Τσετσενία μας μάρανε. Αυτό που θυμάμαι όμως ήταν πως και οι αμερικάνοι σιγοντάριζαν το αυτονομιστικό κίνημα με τις γνωστές ατάκες περί σεβασμού της αυτοδιάθεσης, του δικαιώματος των λαών, όπως αυτά που σέβονταν οι ίδιοι βομβαρδίζοντας την κάθε γωνιά της γης.

Δεν έτριβε τα χέρια της η Δύση όταν η Γεωργία σήκωσε μπαϊράκι απέναντι στη Ρωσία στα γεγονότα της Βόρειας Οσετίας πριν λίγα χρόνια μέχρι που ο Πούτιν πήγε να ισοπεδώσει τους γεωργιανούς που κάποιοι τους είχαν φουσκώσει τα μυαλά με αέρα, προσδοκώντας μια γενικότερη ανάφλεξη με τους Τσετσένους;

Και να που οι σύντροφοι των φανατικών ισλαμιστών αυτονομιστών πάρα τα μύρια όσα μέτρα ασφαλείας των ΗΠΑ τίναξαν στον αέρα ολόκληρη τη Βοστώνη, έστειλαν ανυποψίαστους στον άλλο κόσμο και ο ουρανός έβρεχε διασκορπισμένα μέλη αρκετών δεκάδων που ακρωτηριάστηκαν.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι. Οι αμερικάνοι ανατρέφουν τέρατα τα οποία μετά γυρνούν να δαγκώσουν τους ίδιους ή έστω να γαβγίσουν;

Ο Μπιν Λάντεν ήταν συνέταιρος των Μπους στα πετρέλαια, αμερικανοτραφής και αγαπημένο παιδί στον πόλεμο κατά των σοβιετικών. Μετέπειτα ακραίος τρομοκράτης.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν κατέληξε κι αυτός εχθρός και κρεμασμένος.

Ο Γιονγκ στην Βορεία Κορέα υπήρξε βουτυρομπεμπές των κολεγίων.

Και τώρα οι Τσετσένοι από καταπιεσμένος λαός μετεξελίσσονται σε τρομοκράτες. Αντίθετα οι Κούρδοι από τρομοκράτες, αναβαθμίστηκαν σε λαό με δικαίωμα αυτοδιάθεσης.

Τι να πει κανείς... "Λευτεριά στην Τσετσενία!".