Σήμερα μια μεγάλη μερίδα του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) αναφέρεται στην ταλαιπωρία που υφίστανται οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου στον ΟΠΑΔ για να θεωρήσουν τα βιβλιάρια νοσηλείας τους.
του Νίκου Σόβολου (πολιτικού επιστήμονα / οικονομολόγου)
Επειδή έζησα αυτήν την ταλαιπωρία θα σας την διηγηθώ για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος.
Την πρώτη μέρα πήγα στον Οργανισμό περίθαλψης ασφαλισμένων του Δημοσίου (αυτό σημαίνει η συντομογραφία ΟΠΑΔ) το πρωί κατά τις 10 άνετος και χαρωπός για να θεωρήσω το βιβλιάριο μου.Δεν υπάρχουν νούμερα κύριε μου είπε κάποιος από Εταιρία Σεκιούριτυ, ευγενικά βλοσυρός, τι σημαίνει αυτό τον ρώτησα, νάρθεις πιο πρωΐ μου απάντησε σήμερα δεν μπορείς να εξυπηρετηθείς.
Μαζεύω τα κομμάτια μου και τα νεύρα μου, και την άλλη μέρα πάω κατά τις 8 πμ και παίρνω το περίφημο νούμερο 175, που σημαίνει ότι υπήρχαν εμπρός μου για να θεωρήσουν το βιβλιάριο τους και όχι μόνο 174 άτομα στο εξάωρο της καθορισμένης ώρας εξυπηρέτησης.
Πως την βλέπεις την ιστορία ρωτάω τον «σεκιουριτά» θα τα καταφέρουμε σήμερα θα κάνουμε την δουλειά μας;
Παίζεται, άκου ρε φίλε μου λέει (γίναμε και κολλητοί) εγώ αν είχα αυτό το νούμερο θα περίμενα κανα δυό ώρες να δώ πως πάει στατιστικά ανά ώρα η συναλλαγή και θα έβλεπα αν πρέπει να φύγω ή να μείνω (ότι έπρεπε να γίνω και στατιστικολόγος για μια απλή θεώρηση βιβλιαρίου λόγω συνταξιοδότησης δεν το είχα φανταστεί).
Πάω στον απέναντι του ευαγούς αυτού ιδρύματος φούρνο χτυπάω μια τυρόπιττα και τον καφέ στο χέρι, και κάνω μια βόλτα αναγνώρισης στην περιοχή (Αχαρνών- Ηπείρου κλπ). Επιστρέφω κατά τις 12 και είχαν εξυπηρετηθεί περίπου 50 ασφαλισμένοι, ρωτάω τον δικό μου μού λέει τζάμπα κάθεσαι δεν υπάρχει περίπτωση να εξυπηρετηθείς, λόγω στατιστικής του λέω, ναι μου λέει δεν ρολάρει σήμερα η συναλλαγή.
Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω, να γελάσω ή να φωνάξω βλέποντας και τα ηλικιωμένα γεροντάκια να περιμένουν στωικά την σειρά τους. Φεύγω αγανακτισμένος με την απόφαση την επόμενη μέρα να πάω πολύ νωρίς, βάζω το ξυπνητήρι στις πέντε (5) το πρωί (βάρβαρη ώρα αλλά...) και πέντε και μισή ήμουν εκεί.
Μπροστά μου υπήρχε μια ουρά τριάντα ατόμων (ηλικιωμένοι οι περισσότεροι) οι οποίοι είχαν δώσει μεταξύ τους και την σειρά (τριάντα ένα έχεις μου λέει ο αμέσως πριν από μένα).
Ενθουσιασμένος για τον γούρικο αριθμό περίμενα μέχρι τις 8 ν' ανοίξει την σιδερόφρακτη πόρτα ο δικός μου ν' αρχίσει να δίνει τα μαγικά χαρτάκια. Μόλις με είδε μού εγχείρισε το χαρτάκι, λέγοντας μου χαμογελαστά τυχεράκια σήμερα θα καθαρίσεις.
Στήθηκα στην ουρά και κατά τις 10 και μισή είχε τελειώσει η ταλαιπωρία μου.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές από τότε, μα καλά είναι δυνατόν; κάποιος Διευθυντής, κάποιος προϊστάμενος δεν ασχολήθηκε με αυτό το πρόβλημα, ε αυτήν την απίστευτη ταλαιπωρία, κανείς δεν βασανίστηκε να δώσει λύση, με έναν αριθμό τηλεφώνου που θα έδινε ραντεβού μια συγκεκριμένη ώρα, ή εν πάση περιπτώσει μέσω μιας διαδικτυακής διεύθυνσης;
Και θυμήθηκα μια ιστορία.
Σε μια μεγάλη Δ.Ο.Υ. (Εφορία) της Αττικής υπήρχε έντονο πρόβλημα στο τμήμα ΚΒΣ (Κώδικας βιβλίων και στοιχείων) λόγω της ουράς που σχηματιζόταν κάθε μέρα από υπαλλήλους επιχειρήσεων που ήθελαν να θεωρήσουν φορολογικά βιβλία και στοιχεία. Οι ουρές έφταναν μέχρι έξω από την Δ.Ο.Υ στον δρόμο και τα παράπονα των πολιτών διαβιβάστηκαν και στο Υπουργείο Οικονομικών.
Η Υπηρεσία τοποθέτησε ένα νέο προϊστάμενο που ύστερα από πολλές συσκέψεις κλπ αποφάσισε και έστειλε στις επιχειρήσεις ένα e-mail όπου όριζε τις ημέρες που θα δεχόταν το οικείο τμήμα ανάλογα με το τελευταίο αριθμό του φορολογικού μητρώου τους.
Π.χ. οι επιχειρήσεις που ο τελευταίος αριθμός του ΑΦΜ τους ήταν 1 η 2 θα θεωρούσαν μόνο την Δευτέρα 3 ή 4 μόνο την Τρίτη κοκ.
Το πρόβλημα περιορίστηκε σημαντικά και οι ουρές μέχρι το δρόμο δεν υπήρχαν πια γιατί υπήρξε κάποιος που βασάνισε το πρόβλημα και βρήκε μια ικανοποιητική λύση.
Γιατί όχι και στον ΟΠΑΔ μια ανάλογη λύση; ΓΙΑΤΙ;
Θα κλείσουμε με ένα χαμόγελο, οι υπάλληλοι που εργάζονταν στο συγκεκριμένο τμήμα της Δ.Ο.Υ. το είχαν μετονομάσει σε τμήμα κουράστηκα, βουρλίστηκα, συγχίστηκα. (ΚΒΣ).