Κάθομαι στον υπολογιστή. Πρωί εργατικής πρωτομαγιάς. Μεγάλη Τετάρτη. Ημέρα που ο Ιούδας συμφωνεί με το ιερατείο να προδώσει το Διδάσκαλο για 30 αργύρια.
του Στρατή ΜαζίδηΚαι ξαφνικά ένα e-mail έρχεται. Είναι ο Δημήτρης. Μου γράφει:
Αγαπητοί φίλοι,
απευχόμουν την έλευση αυτής της στιγμής. Βλέποντας και ζώντας όμως εκ του σύνεγγις την οικονομική κατάρρευση γύρω μας ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα έρχονταν και η σειρά μου.
Από μέρα σε μέρα κλείνω το κατάστημά μου.
Αυτό σημαίνει πως στα 46 μου βγαίνω στην ανεργία.
Πρέπει λοιπόν σύντομα να βρω μια οποιαδήποτε εργασία.
Λυπάμαι και ντρέπομαι που σας απασχολώ για κάτι τόσο προσωπικό και απολογούμαι γι' αυτό.
Άν όμως οποιοσδήποτε γνωρίζει οτιδήποτε για δουλειά - οποιαδήποτε δουλειά - θα του είμαι ευγνώμων...
Να είστε καλά
Και τι να πω τώρα εγώ στο Δημήτρη; Στο Δημήτρη που έχει γυναίκα και παιδιά. Να του πω υπομονή; Να του πω όλα θα πάνε καλά; Να του πω κοντολογίς μπούρδες;
Ο σταυρός περίμενε έτοιμος από καιρό το Δημήτρη. Και σήμερα αποφάσισε να ανέβει επάνω μόνος του και να καρφωθεί. Κι ας μη γελιόμαστε, ένας τέτοιος σταυρός όχι του Θεού αλλά των σατανάδων περιμένει τον καθένα μας.
Τι θα κάνει στα 46 του; Ένας άνθρωπος που κάθε μέρα άνοιγε το μαγαζί του και περίμενε τις πελάτισσές του; Δε θα ξανασηκώσει ρολά, δε θα ξαναβάλει το ραδιόφωνο, δε θα ξαναπιεί εκεί καφέ, δε θα ξανακαπνίσει το τσιγάρο, δε θα ξανακάνει ότι έκανε τόσα χρόνια.
Ξέρετε τι μου πε; Θέλω 100 ευρώ τη μέρα εισπράξεις Στρατή για να μου μείνει ένα εισόδημα 500 ευρώ και εγώ έχω από 5 έως 30! Έχω κάνει μου λέει τόσες δουλειές και ποτέ δε φοβήθηκα. Σήμερα στα 46 μου φοβάμαι.
Κατάλαβες κε Σαμαρά κι εσύ κε Στουρνάρα που χαζεύεις την Ολγα κι εσύ κε Κουβέλη της ψευδο-αριστεράς που αποτελείς όνειδος για το χώρο κι εσύ κε Βενιζέλε;
Ο Δημήτρης που πήγε στρατό, που πλήρωνε φόρους, που ήταν συνεπής όλα αυτά τα χρόνια, κλείνει το κατάστημά του, γκρεμίζει τα όνειρά του και στα 46 του Φ Ο Β Α Τ Α Ι.
Ένας άνδρας σε αυτή την ηλικία φοβάται. Τι θα πάει το μεσημέρι στο σπίτι αντί για ψωμί ΡΕ; Τι θα πάει; Χαρτιά; Σκουπίδια; Ελπίδες; Τι θα βάλει στο πιάτο του; Χώμα;
Χθες ήταν η Μαρία που έφευγε για τη Ντόχα, σήμερα ο Δημήτρης βάζει λουκέτο, αύριο κάποιος άλλος.
Η Ελλάδα βυθίζεται. Πάει στον πάτο. Σε λίγο θα τον τρυπήσει κι αυτόν και θα δούμε τι έχει παρακάτω.
Δεν κάνει ένα γ@μημένο νόμισμα την πρόοδο και την προκοπή ενός τόπου. Την κάνουν οι άνθρωποι με την ψυχή τους. Κι εσείς τους δολοφονείτε. Τους σταυρώνετε καθημερινά.
Είμαστε με το κεφάλι μέσα στα σκατά. Δεν πάει άλλο κύριοι. Δεν πάει άλλο. Ώρα να φύγουμε από την ευρω-κόλαση.
Για να μην αποχωρήσουμε από το ευρώ, αποχωρούμε από τη ζωή.
Ο Θεός μαζί σου Δημήτρη...
Κι εσύ αγαπητέ αναγνώστη, συγχώρεσε τα νεύρα και τον τρόπο μου.
-----
Σημείωση ιστοσελίδας: όποιος θέλει ή μπορεί να βοηθήσει το Δημήτρη για αναζήτηση εργασίας ας επικοινωνήσει με την ιστοσελίδα.