Του Γιάννη Μακριδάκη. Όταν έχεις μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που τριγυρνούν ανά την υφήλιο και ντελαλούν τις υποδομές και τους φυσικούς πόρους της χώρας σου προς πώληση, σημαίνει ότι έχεις φτάσει στο έσχατο στάδιο της αναξιοπρέπειας.
Πόσω μάλλον όταν τον κοιτάζεις απαθής να σου κλέβει τη χώρα και να την προσφέρει στους επενδυτές μαζί με σένα και κυρίως μαζί με τα παιδιά σου, τα οποία κόπτεσαι να σπουδάσεις κιόλας.
Ο εγκλεισμός των ανθρώπων στο σύστημα της ευτέλειας, τους μετέτρεψε γενιά τη γενιά σε ευτελείς τους ίδιους. Ζουν ένα υποκατάστατο ζωής σε ένα υποκατάστατο πατρίδας. Και προφανώς αποτελούν οι ίδιοι ένα υποκατάστατο ανθρώπου, που ορίζεται ως ιδιώτης καταναλωτής και απειλεί την ανθρωπότητα και τον πλανήτη ολόκληρο, αφού τείνει να επικρατήσει ως μονοκαλλιέργεια.
Το φινάλε αυτής της πορείας δεν μπορεί να είναι άλλο από το να φάει τις σάρκες του, που είναι το ίδιο τοξικές με όσα ήδη τρέφεται. Αυτό θα γίνει είτε εκτονωτικά με πόλεμο, είτε εκφυλιστικά με την εξαφάνιση κάθε άλλου είδους που δεν είναι ενταγμένο στο χρηματοοικονομικό σύστημα (ανθρώπους, ζώα, φυτά). Υπάρχει βεβαίως και το ενδεχόμενο αντίδρασης του οικοσυστήματος, το οποίο προφανώς και θα είναι τρομακτικό για να μπορέσει να ισοπεδώσει όλη αυτή την ύβρη.
yiannismakridakis.gr