του Στρατή Μαζίδη
Είναι διαφορετική η πόλη τη νύχτα. Μοιάζει ήσυχη, υπάκουη. Πρόθυμη να σε ακούσει και να σε καταλάβει. Οδηγώντας τη νύχτα είναι διαφορετικά. Δε βιάζεσαι. Σε παρασύρει η ηρεμία.Τα φώτα στη λεωφόρο και οι φωτισμένοι συνοικισμοί συνθέτουν μια όμορφη εικόνα.
Πάρα ταύτα το βράδυ τα πάντα είναι κοντά όσο και να θες να αργοπορήσεις. Σε λίγα λεπτά ήμουν στην παραλία δίπλα στο λιμάνι. Τα βαπόρια ξεκουράζονται μέχρι το επόμενο πρωί.
Παρκάρεις το αμάξι και βρίσκεσαι στην παραλία. Λίγο πιο πέρα κάθεται ένας τύπος με το πρόσωπο σκυμμένο ζωγραφίζοντας μες το μαύρο σκοτάδι στην άμμο.
Νεκρική σιγή. Το μόνο που ακούγεται είναι το απαλό σκάσιμο της θάλασσας στην ακτή μαζί με τη νυχτερινή αύρα και έναν υπόκωφο των μηχανών των πλοίων. Ούτε μνημόνια, ούτε δουλειές, ούτε προβλήματα, ούτε τίποτε. Δίχως να το πολυσκεφτώ δίνω μια και σκάω κατάχαμα. Ούτε με ένοιαζε που καθόμουν, αν λερώθηκα. Απλά κοιτούσα τον καθαρό έναστρο ουρανό.
Ένας ακόμη μηχανικός ήχος έρχεται να προστεθεί στη νυχτερινή συναυλία. Σηκώνομαι να δω.
Σε λίγο ένα πλοιάριο ξανοίγεται από το λιμάνι. Ένα ψαράδικο. Ξεμακραίνοντας ελάχιστα από την μπούκα του λιμανιού άσπροι καπνοί και θαλασσοπούλια σχηματίζουν μια όμορφη αρμονική εικόνα. Σηκώνεις το χέρι και το ακουμπάς. Το πιάνεις αλλά σου φεύγει από τα χέρια.
- Μάταια προσπαθείς να πιάσεις το εξπρές του Μεσονυχτίου φίλε, ακούω ξαφνικά βλέποντας να με έχει πλησιάζει ένας άνδρας.
- Ποιο;
- Λέω, το εξπρές του Μεσονυχτίου. Εγώ έτσι το αποκαλώ. Σε είδα που πήγες να το πιάσεις.
- Άρα, εσύ είσαι ο δεσμοφύλακας;
- Χαχα! Όχι. Κώστας.
- Χάρηκα, Στρατής.
- Συγκρατούμενος είμαι κι έρχομαι κάθε βράδυ εδώ. Μέρα παρά μέρα το βλέπω να κάνει το δρομολόγιό του.
- Θες να το σκάσεις;
- Θέλω αλλά δεν το προλαβαίνω. Δεν μπορώ να αποδράσω...
- Τόσο άσχημα;
- Τόσο. Δίχως δουλειά, γεμάτος χρέη. Δεν κάνω πια όνειρα... κι έδωσε μια κλωτσιά στην άμμο.
- Ξέρεις φίλε...
- Καληνύχτα.
- ...
Και χάθηκε ανηφορίζοντας σκυφτός προς το δρόμο.
Το πλοιάριο ξεμάκρυνε και καθισμένος ξανά στην άμμο σκεπτόμουν τον απρόσμενο επισκέπτη μου, το ...εξπρές που ξεμάκραινε κι ένα σωρό άλλα προσπαθώντας να τα βάλω σε τάξη.
Ξαφνικά ακούγεται ένα δυνατό φρενάρισμα μαζί με ένα δυνατό χτύπο. Πετάχτηκα να δω. Ακούγονταν φωνές, ουρλιαχτά και άνθρωποι πανικόβλητοι.
Και τότε είδα τον Κώστα να περνά αέρινα από μπροστά μου και τρέχοντας πάνω στο νερό να προλαβαίνει το πλοίο.
Τελικά επιβιβάστηκε στο εξπρές...
Ακούστε το υπέροχο τραγούδι με τους καταπληκτικούς στίχους του!
photo: panoramio.gr