Του Μιχάλη Τζανάκη
Η «κλεψύδρα» της χώρας τελειώνει, λεβέντες!!!
Η κοινωνική αφασία αποτυπώνεται πλέον στον τρόπο που αποδέχεται το κοινωνικό σύνολο το σαδισμό της αποδόμησης, όχι της κοινωνίας, αλλά της ίδιας της ζωής. Αν σ’ αυτό το τοπίο περιμένει ο Έλληνας ελπίδα απ’ τον …Λοβέρδο και τη …Διαμαντοπούλου(!!!), ζήτω που καήκαμε.
Αν αποδέχεται πλέον ο Ελληνοραγιάς τους υβριστές του ως πολιτικούς ταγούς και εκπροσώπους του, σύντομα, μα πάρα πολύ σύντομα θα λέμε για «μια χώρα που κάποτε την έλεγαν Ελλάδα». Αν δεν ξεσηκώνεται σ’ αυτήν τη συγκυρία ο λαός, τότε ας δεχτεί ότι περισσότερο αυτοκτονεί και λιγότερο τον σκοτώνουν.
Η λύση δεν είναι ούτε η μετανάστευση, ούτε οι αυτοκτονίες, ούτε οι ψυχοθεραπείες, ούτε η αποδοχή των αισιόδοξων προβλέψεων του κάθε ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ υπουργίσκου τύπου Στουρνάρα- ούτε το μοιρολόι για τι είχαμε και το χάσαμε.
«Η Λευτεριά δεν είναι πέσε πίτα να σε φάω», έλεγε ένας μεγάλος Κρητικός που έγραφε για «Αδερφοφάδες» και «ξανασταύρωνε το Χριστό».
Που είναι τούτη την ώρα η διανόηση της χώρας; Που κρύβονται οι χιλιάδες ακαδημαϊκοί, ρασοφόροι, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, δικαστές; Τι περιμένουν αλήθεια; Τη στάχτη της χώρας, για να τη ρίξουν σε κάποια ακροθαλασσιά και μετά να κάνουν δέηση υπέρ αναπαύσεως της αποθανούσης; Δεν καταλαβαίνουν πως ο κόσμος θέλει το «τσαφ»; Αυτούς περιμένουν. Δεν περιμένουν ούτε το Λοβέρδο, ούτε τη Διαμαντοπούλου;
Ο κόσμος βρίζει, ζητά το δίκιο του, θέλει κάποιον να πει στον κάθε Πάγκαλο, τον κάθε Άδωνι ένα μεγαλόπρεπο «ΣΚΑΣΤΕ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!». Βαρεθήκαμε να βλέπουμε το Ράμφο να εξαίρει την «καρτερικότητα των Ελλήνων» και να θαυμάζει « την ωριμότητα του λαού να υποβάλλεται αγόγγυστα στις θυσίες».
Βγείτε απ’ το καβούκι σας κύριοι του πνεύματος και της διανόησης. Οι βιβλιοθήκες σας αράχνιασαν από θεωρίες και σε λίγο θα ξεπουλάτε τις διατριβές σας για να πληρώσετε το ρεύμα. Σας ξεφτιλίζουν, σας ισοπεδώνουν, σας απαξιώνουν και σεις στέλνετε βιογραφικά στην «εσπερία».
Τι λέτε στους φοιτητές σας κύριοι Ακαδημαϊκοί; Τι κήρυγμα κάνετε στο ποίμνιο σας σεβάσμιοι ρασοφόροι; Τι είδους αισθητική υπερασπίζετε κύριοι καλλιτέχνες; Πως ανέχεστε δικαστές λίστες, σκάνδαλα, συμμορίες τραπεζιτών και κομμάτων; Δέκα από εσάς χρειάζονται να ξεκινήσει μια δυνατή φωνή. Την άλλη μέρα θα ‘ναι δίπλα σας δέκα χιλιάδες και σ’ ένα μήνα δέκα εκατομμύρια.
Ξυπνάτε, διανοούμενοι, πνευματικοί άνθρωποι ή όπως αλλιώς σας λένε.
«Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».