"Δε θα περάσουν", "θα ακυρωθούν στο πεζοδρόμιο", "αποκλείεται να ψηφιστούν", "αυτή θα είναι η τελευταία δέσμη μέτρων" και άλλες λοιπές επαναστατικού ή ξεκάθαρου περιεχομένου φράσεις αναπαράγονται από τα χείλη των ανθρώπων τα τελευταία δύο χρόνια.
του Στρατή Μαζίδη
Όταν ο Βενιζέλος επινόησε το...επασφάλιστρο για τα σπίτια μας, όλοι έλεγαν δε θα περάσει. Τελικά πέρασε. Και όχι μόνο αλλά σε ελάχιστες ημέρες τροποποιήθηκαν οι συντελεστές και εκτοξεύθηκε.Αργότερα πάλι όταν άρχισε να συζητιέται η κατάργηση των δώρων στον ιδιωτικό τομέα, έπεσε η εναλλακτική πρόταση στο τραπέζι να "διασωθούν" αλλά να περικοπεί ένα 22% επί του βασικού μισθού. Μα καλά λες, σε ηλίθιους νομίζουν ότι απευθύνονται; Αφού αν τα βάλεις στη ζυγαριά θα διαπιστώσεις ότι αυτό το σενάριο είναι πολύ χειρότερο και πονηρότερο ώστε κάποια στιγμή να κοπούν και τα δώρα. Κι όπως αποδείχθηκε σε ηλίθιους απευθύνονταν.
Και πόσες ακόμη χαρακτηριστικές προ-επαναστατικές στιγμές δε ζήσαμε αυτή την περίοδο;
Κι όλο ...ξεχείλιζε το ποτήρι δίχως να συμβεί το παραμικρό.
Απεναντίας, αυτές οι πολιτικές επιβραβεύθηκαν πριν από ένα χρόνο.
Ο ελληνικός λαός αποδέχθηκε αμίλητα να κατεβάσει από 60% έως 100% το βιότικό του επίπεδο για να επανέλθει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που ήταν το 2009 όταν ξεκίνησε την περιπέτειά της σε αυτό το σκοτεινό μονοπάτι.
Τελικά η κοινωνία δε δείχνει ικανή να αντιδράσει με τίποτε. Στέκεται μαζεμένη, ένα κουβάρι στη γωνία και ανέχεται υπομένοντας. Ως πότε;