του Στέλιου Συρμόγλου
Ο,τι συμβαίνει σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο στην Ελλάδα τα τρία τελευταία χρόνια, με έμφαση τον τελευταίο χρόνο, υπερφαλαγγίζει την αλήθεια, κατακερματίζει τους στείρους πατριωτισμούς και παραλύει τις λογικές δυνάμεις της έγχρονης συνείδησης. Η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, οι Ελληνες παγιδεύτηκαν και παγιδεύονται από τους πολιτικούς "πειρασμούς" και οι πολίτες εμφανίζονται "ελεύθεροι πολιορκημένοι" από τα πολιτικά διλήμματα και το φόβο που διασπείρουν τα κομματικά χαλκεία της αποπληροφόρησης.
Η οδυνηρή πείρα πολλών χρόνων θα πρέπει να αφυπνίσει την ελληνική κοινωνία. Πρέπει επιτέλους , τούτες τις ασυνείδητες δυνάμεις του πολιτικού κακκού, που δεν τις αναγνωρίζουμε ή που τις εκλαμβάνουμε ως δυνάμεις "σωτηρίας" μας, να τις καταστήσουμε δυνάμεις του συνειδητού. Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή της Αγαύης, από τις Βάκχες του Ευριπίδη, που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι που κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιός της. Ετσι κάποτε και η ελληνική κοινωνία θα ξυπνήσει από τον παραληρητικό της λήθαργο και θα δει για πρώτη φορά τα "εγκλήματα" που με την απάθεια διαπράττει...
Από το πρωί σήμερα διαπιστώνουμε, όσων βέβαια η σκέψη δεν έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα, την ενορχηστρωμένη "επίθεση" της αποπληροφόρησης και τη διασπορά του πανικού από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Μια κατάσταση μεσσιανισμού στην πληροφόρηση, μια πτώχευση της δημοσιογραφίας και μια υποβάθμιση της κοινωνικής διάστασης της δημοκρατίας. Το "ζητούμενο" για συγκεκριμένους δημοσιογραφίσκους της παραπληροφόρησης, όλους αυτούς με τη "συνοικιακή λογική", που το πολιτικό σύστημα τους "τροφοδοτεί" με θράσος, τους εξασφαλίζει εργασιακή ασφάλεια με παχυλούς μισθούς στα ΜΜΕ της διαπλοκής που εργάζονται και ταυτόχρονια τους μετατρέπει σε αθύρματα του, είναι η αποφυγή των εκλογών με τη διαμόρφωση του ανάλογου κλίματος πανικού στην κοινωνία, ώστε να αποσυντονιστούν και να καθηλωθούν τυχόν αντιδράσεις...
Επίμονη προσπάθεια υποβάθμισης της αυταρχικής και εν πολλοίς ασυνάρτητης πρωθυπουργικής ενέργειας του "κλεισίματος" της ΕΡΤ. Μια λασπολογία βοθροειδούς οσμής για την απαξίωση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, ωσάν η ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια να λειτουργούσε ανεξάρτητα των κομματικών επιλογών, ανεξάρτητα των κομματικών "σκιάχτρων" που διοριζόταν στο διοικητικό συμβούλιο και σε επιτελικές θέσεις. Μέχρι και πρόσφατα. Ολες οι διευθυντικές θέσεις είχαν καταληφθεί από εγκάθετους του περιβάλλοντος Σαμαρά, άτομα με αποδεδειγμένη ανικανότητα και με μοναδικό τους προσόν την κομματική ταυτότητα ή τη γλοιώδη συμπεριφορά τους έναντι του εκάστοτε κυβερνητικού σχήματος.
Είναι "ελεύθεροι πολιορκημένοι" οι πολίτες. Εγκλωβισμένοι στα δυσεπίλητα προβλήματα της καθημερινής τους επιβίωσης, στην πολιτική βλακεία και στην "ανύποπτη" πολιτική απάτη, με τις συνειδήσεις να υπατάσσονται και να διαφθείρονται, χωρίς να έχουν αντίληψη της διαφθοράς τους. Και νομίζουν ότι είναι ελεύθερες, ενώ τις έχουν καταδέσει οι ύπουλες πολιτικές προπαγανδιστικές επιδρομές των ανευλαβών συνειδήσεων.
Αυτές τις μέρες η ελληνική κοινωνία βιώνει τον απεχθή γύψο των ολιγοφρενών της πολιτικής. Ακούει για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αφήνεται να διαβουκολείται από ανελεύθερες συνειδήσεις και να καταδένεται από τα μηχανεύματά τους μέσα σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Πολιτικοί και "στρατευμένοι" της παραπληροφόρησης δημοσιογραφίσκοι, άλλοτε ως ορατοί και άλλοτε ως αόρατοι κατάδεσμοι αυτών που δεν διαθέτουν το ήθος της ελευθερίας, περιελίσσονται γύρω από το φρόνημα και την ψυχή των ανύποπτων πολιτών.
Ο αφοπλισμός της σκέψης των πολιτών αποβλέπει στον πανικό της κοινής γνώμης για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Ουσιαστικά όμως ο πανικός έχει καταλάβει όλους αυτούς που τον ενσπείρουν στην κοινωνία. Γνωρίζουν ότι εκλογές σημαίνουν καταιγιστικές εξελίξεις. Οχι σε σχέση με τα έωλα επιχειρήματα που ανέπτυξε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την χθεσινή ομιλία του στο προσυνέδριο της ΝΔ στο Ναύπλιο. Χρειάζεται να είναι κανείς επίμονα αφελής, μωρόπιστος και ίσως φαντασιόπληκτος, για να αποδειχθεί μια τέτοια σαθρή επιχειρηματολογία από έναν μάλιστα παθογενώς ψευδομανή πολιτικό.
Δεν θα πάνε "πίσω" οι μεταρρυθμίσεις (ποιες μεταρρυθμίσεις άλλωστε; Αυτές που συναρτώνται με την απόλυτη αποψίλωση του κοινωνικού κράτους; Με την εξαθλίωση της κοινωνίας;) , δεν κινδυνεύει η καταβολή της επίμαχης δόσης των 3,5 δισ ή η διατάραξη των σχέσεων της χώρας με τους δανειστές. Το μόνο που πρόδηλα κινδυνεύει είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ως αποτέλεσμα της κοινωνικής αφύπνισης που θα αποτυπωθεί στις κάλπες και θα διαμορφώσει την αφετηρία ανανέωσης, έστω σε μεταβατικό στάδιο, του πολιτικού σκηνικού. Και οι δανειστές έχουν κάθε σοβαρό λόγο να περιμένουν τις εξελίξεις, όπως έχουν κάθε αποχρώντα λόγο να διαπραγματευτούν το εύρος της "διαπραγμάτευση" που ουδέποτε υπήρξε μεταξύ των τελευταίων κυβερνήσεων και της τρόικας.
Η δημοκρατία που τόσο αφείδωλα επικαλούνται οι πολιτικοί, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός της φέρεται βάναυσα, έχει ήθος και μετριοπάθεια. Οι πολιτικές "σταυροφορίες" εναντίον στόχων μη επαρκώς προσδιορισμένων, ο πολιτικός θυμισμός, η απόκρυψη πτυχών ή και όλης της πραγματικότητας, είναι όχι έξω από το ήθος, αλλά και από το είδος της δημοκρατίας. Είναι ήθος και είδος πολιτικής ολιγαρχίας. Κι αυτό βιώσαμε ως κοινωνία με το "κλείσιμο" της ΕΡΤ, ανεξάρτητα της πολιτικής σκοπιμότητας και της όποιας αναγκαιότητας αναδιάρθρωσης του συγκεκριμένου ραδιοτηλεοπτικού φορέα.
