Του Γιώργου Τσακίρη
Ελληνικό παράδοξο, απορίας άξιο ή απλά, ακόμη μία προσπάθεια ν’ ασχοληθούμε με τη σέλα ενώ μας φταίει ο …γάιδαρος ;!
Παράδειγμα 1ο : Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τη σπουδή και το ενδιαφέρον που δείχνουν, τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και τα κεντρικά ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις, sites & ραδιόφωνα), για την κατάθεση πρότασης προς συζήτηση (και όχι νομοσχέδιο !) αντιρατσιστικού – όπως ονομάσθηκε - περιεχομένου ;
Αντί δηλαδή να ψάχνουμε το πώς θα διαχειρισθούμε και θα αντιμετωπίσουμε την αθρόα «προσέλευση» παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα, των οποίων πλέον τον πληθυσμό δεν γνωρίζει κανείς,* εμείς προσπαθούμε να βρούμε τους τρόπους μέσω των οποίων θα προβάλουμε (γιατί αυτό γίνεται, αν δεν ενισχύουμε κιόλας) την, ήδη λαμβάνουσα μεγάλες διαστάσεις, ξενοφοβία στη χώρα και τα παρεπόμενά της, την άνοδο δηλαδή της αποδοχής των πρακτικών – και όχι των απόψεων – ακροδεξιών και φιλοναζιστικών σχηματισμών !!
Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι σε μεγάλο ποσοστό ο ρατσισμός και η ξενοφοβία προέρχονται όχι με βάση κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο ή επιρροή, αλλά κυρίως από την ανασφάλεια και το φόβο. Και είναι αυτή ακριβώς η ανασφάλεια και ο φόβος που δημιουργούν τα φαινόμενα της ανόδου ακροδεξιών μορφωμάτων.
Επεξηγηματικά πόσο σίγουρος και ασφαλής μπορεί να αισθάνεται κάποιος ως πολίτης μίας μικρής σε μέγεθος πληθυσμού χώρας, η οποία όχι μόνο είναι πλημμυρισμένη από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες, αλλά και η κυβέρνησή της δηλώνει απερίφραστα ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα ποιος είναι ο πραγματικός τους αριθμός, και ούτε είναι καν σε θέση να υπολογίσει;
Και πώς αυτό λειτουργεί συνδυαστικά στην ψυχολογία των πολιτών, με το δεδηλωμένο γεγονός των τραγικών ελλείψεων στο προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας;
Με ποιο σκεπτικό άραγε θα πρέπει να προηγηθεί η συζήτηση για το πώς, πότε και ποιους θα πρέπει να τιμωρήσουμε, όταν δεν έχουμε ακόμη δημιουργήσει τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες στη χώρα, ώστε να εξαλείψουμε, κατά το μέγιστο δυνατό, πρώτα τα φαινόμενα της ανασφάλειας και του φόβου, κι έπειτα να οριοθετήσουμε τα πλαίσια νομιμότητας, εντός των οποίων θα πρέπει να κινηθούμε;
Και πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι οι οποίοι είναι πολιτικά και διαχρονικά υπεύθυνοι για την μη λήψη των κατάλληλων μέτρων για την δημιουργία μιας ασφαλούς και χωρίς φοβικά σύνδρομα κοινωνίας, να υποστηρίζουν σήμερα ότι θα πρέπει να λάβουμε μέτρα για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας (όπως υποστηρίζουν);
Και σε μια πιο απλή αναφορά : πρωταρχικό μας μέλημα είναι να τιμωρήσουμε τον φτωχό επειδή πεινά και, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, θα κλέψει, ή να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες ώστε να εξαλείψουμε (ευχής έργο) τη φτώχεια;
Παράδειγμα 2ο : Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας προέκυψε (πάλι) η κα Ρεπούση και οι απόψεις της όσον αφορά την …καταγραφή της ιστορικής πραγματικότητας μιας χώρας!
Δεν θα είχα ίσως καμία αντίρρηση να … ξαναγράψουμε την Ιστορία μας με την πραγματιστική άποψη που καταθέτει η εν λόγω βουλευτής, υπό μία και μοναδική προϋπόθεση (όρο), να κάνουν το ίδιο, ταυτόχρονα και όλες οι άλλες χώρες του κόσμου. Κι όταν γράφω όλες, εννοώ ΟΛΕΣ.
Άλλωστε, ως Έλληνες, δεν φοβηθήκαμε ποτέ την αλήθεια.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω, γιατί ενώ στην γειτονική Τουρκία (πχ), σύμφωνα με τα Αναλυτικά της Προγράμματα , οι γενικές βασικές αρχές-σκοποί της τουρκικής εκπαίδευσης είναι, μεταξύ άλλων «η ανατροφή πολιτών που θ’ ασπάζονται τις μεταρρυθμίσεις και τις αρχές του ατατουρκικού εθνικισμού, πολιτών που θα ενστερνίζονται και θα καλλιεργούν τις εθνικές, ηθικές, πνευματικές και πολιτιστικές αξίες του τουρκικού έθνους, θα ανυψώνουν την οικογένεια, την πατρίδα και το έθνος και θα έχουν επίγνωση του καθήκοντός τους απέναντι στην τουρκική δημοκρατία …», ενώ ειδικότερα στο μάθημα της Ιστορίας «η κατανόηση του κόσμου που περιβάλλει τους μαθητές, η διαφορετικότητα των πολιτισμών, η συναίσθηση της ευθύνης ότι είναι απόγονοι ανθρώπων που ίδρυσαν μεγάλους πολιτισμούς, η σημασία του τουρκικού έθνους στην παγκόσμια ιστορία, η αποδοχή των ικανοτήτων, της εργατικότητας, του φιλότεχνου και της αισθητικής του τουρκικού έθνους …»**
Και αν σε κάποιους δεν αρέσει η Τουρκία ως … παράδειγμα, θα ήθελα πραγματικά να μάθω εάν οι πολίτες των ΗΠΑ, θα ήταν έτοιμοι να διδαχθούν μέσ’ από τα επίσημα βιβλία της Ιστορίας τους, το με ποιον ακριβώς τρόπο έγιναν κύριοι της χώρας στην οποία κατοικούν, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, τον τρόπο συμπεριφοράς των στρατευμάτων τους, στους λαούς των χωρών που είχαν υπό την κατοχή τους στις πάλαι ποτέ αυτοκρατορίες τους, κλπ …
Δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορώ, θα αρκεστώ όμως να υπενθυμίσω στην κα βουλευτή, πως το Σύνταγμα το οποίο ορκίσθηκε να υπηρετεί, στο άρθρο 16 παρ. 2, αναφέρει ότι «η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Κλείνοντας αυτή την επουσιώδη και ελάχιστη παρέμβαση στα όσα τις τελευταίες ημέρες, με την αμέριστη συμπαράσταση (όπως ανέφερα και στην αρχή) των κεντρικών ΜΜΕ της χώρας, προωθεί προς …προβληματισμό η συγκυβέρνηση, επιτρέψτε μου να τονίσω την προσωπική μου αίσθηση, όπως αυτή αποκαλύπτεται από τον τίτλο ακόμα αυτού του κειμένου.
Την στιγμή δηλαδή που η χώρα και οι πολίτες της, μαστίζονται από έναν ορυμαγδό φορολογικών μέτρων (παράταση του φόρου της Έκτακτης Εισφοράς για δύο ακόμη χρόνια, παράταση του χαρατσιού μέσω των λογαριασμών ΔΕΗ για έναν ακόμη χρόνο, φορολόγηση και των αγροτεμαχίων κλπ), την ώρα που η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, ο βασικός οικονομικός κορμός της Ελλάδας, εξαφανίζεται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι μεταξύ του λουκέτου-ανεργίας και της σύλληψης για χρέη, εμείς «τραγουδάμε πάνω στ’ αποκαΐδια των ίδιων μας των σπιτιών».
georgetsakiris.blogspot.gr