Τρία χρόνια μνημόνιο. Τρία χρόνια προσπάθειας εξυγείανσης της ελληνικής οικονομίας, χάραξης και υλοποίησης των απαραίτητων τομών και διαρθρωτικών αλλαγών που τόσο έχει ανάγκη.
του Στρατή Μαζίδη
Ή αλλιώς τρία χρόνια σκατά. Σκατά κι απόσκατα.Βουτηχθήκαμε μέσα όλοι. Θέλαμε, δε θέλαμε. Η πλάκα είναι πως φαίνεται ότι έχει αρχίσει να μας αρέσει ή τουλάχιστον να συνηθίζουμε επικίνδυνα.
Για παράδειγμα έχουμε χωνέψει:
> το "1.500.000 άνεργοι"
> τα 4ωρα των 150 ευρώ
> τα 8ωρα των 350 ευρώ ή 600 ευρώ με ΟΑΕΕ
> το τηλε-γδύσιμο για να κλείσουμε ένα ραντεβού με το γιατρό του ΕΟΠΥΥ (μα τι ντροπή!)
> τα κομμένα δώρα
> τις δημεύσεις των σπιτιών μας και αντίστοιχα την απαξίωση της όποιας περιουσίας κατείχε ο καθένας
> τη βίαια και ωμή προσγείωση του λαού σε 40-50% ή 100% για όσους έμειναν άνεργοι, οικονομικά επίπεδα πιο κάτω.
> τους άστεγους
Αν δε μας άρεσε, θα είχαμε σταματήσει την κατρακύλα μας.
Τι συμβαίνει να πάρει η ευχή;
Άνθρωποι είμαστε ή κατσαρίδες; Αυτές φημίζονται πως απολαμβάνουν τα σκατά...