Όλοι διαμαρτύρονται βρίζοντας από το πρωί έως το βράδυ. Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός. Έστω και ξαπλωμένοι στην νοικιασμένη με € 5,00 ξαπλώστρα με το i-phone στο ένα χέρι και τον καφέ στο άλλο. Ναι η χώρα περιήλθε με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε στην κατάσταση που βρίσκεται και παραμένει αιχμάλωτη εξαιτίας 300 μνημονιακών.
του Στρατή Μαζίδη
Αυτή είναι και η μετάλλαξη του λαού μας. Κάποτε 300 άνθρωποι (μαζί με 700 Πλαταιείς) κρατούσαν τον ελληνισμό πολεμώντας γενναία. Σήμερα 300 άνθρωποι παραδίδουν τον ελληνισμό και την πατρίδα.
Όμως είναι πολύ εύκολο να μεταθέτουμε σε αυτούς την ευθύνη. Με τους 9.999.700 αμνήμονες τι γίνεται;
Τι γίνεται με αυτούς που ξέχασαν τα πάνω από 35 καταστροφικά μεταπολιτευτικά χρόνια στα οποία με ένα άλλο πολιτικό δυναμικό η χώρα μας θα είχε προοδεύσει κατέχοντας σήμερα μια θέση ανάμεσα στους πρωτοπόρους;
Κρατικοποίησεις, αποβιομηχανοποιήσεις, σκάνδαλα, σκοτεινές αποκρατικοποιήσεις, Ιμια, Ολυμπιακοί Αγώνες, εκσυγχρονισμοί κι επανιδρύσεις σε επίπεδο συνθημάτων, χρηματιστήρια, δομημένα ομόλογα και ένα σωρό άλλα.
Στην Ελλάδα με το που ξεκινούσε μια τετραετία, ανέβαλλε τις αποφάσεις για την επόμενη μη τυχόν και χαθούν οι εκλογές. Στην ουσία ο πολιτικός κόσμος κινείται μόνο για την εκάστοτε εκλογική περίοδο.
Μέχρι και το σύρσιμο στο μνημόνιο ξεχάσαμε πως έγινε ή τις θεαματικές κωλοτούμπες αντιμνημονιακών στο μνημονιακό στρατόπεδο τους οποίους κάναμε και πρωθυπουργούς!
Οι αμνήμονες λοιπόν σαν άλλοι λωτοφάγοι, δεν αλλάζουν.
Δυστυχώς παρατηρώ πως στην πολιτική συμβαίνει τελικά ότι και στο ποδόσφαιρο. Είναι πιο εύκολο να ρίξεις την ευθύνη στον προπονητή παρά στους παίκτες. Αυτός είναι ένας ενώ οι άλλοι είκοσι. Έτσι κι εδώ. Οι πολιτικοί είναι τριακόσιοι ενώ όλοι οι υπόλοιποι κοντά δέκα εκατομμύρια.
Εμείς όμως ξεχάσαμε την ιστορία μας όντας αμνήμονες. Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι τις άσχημες πτυχές της είμαστε καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουμε μέχρι να αποδείξουμε πως πήραμε το μάθημά μας...