Ο ΥΠΟΙΚ δήλωσε ότι θαυμάζει το γερμανό ομόλογό του κι εγώ με τη σειρά μου ομολογώ το θαυμασμό μου για αυτόν.
του Στρατή Μαζίδη
Ο Γιάννης ο Στου μπορεί να μην υποφέρει από κάποια αναπηρία, φανερή τουλάχιστον (μην πάει ο νους σας αλλού, σωματική εννοώ) αλλά πραγματικά έχει ένα αξιοθαύμαστο θράσος που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πολύ χρήσιμο για τον τόπο.Να θυμηθούμε όταν πρωτοανέλαβε καθήκοντα και δήλωνε πως δεν επιθυμεί να τον κρεμάσουν στο Σύνταγμα ενώ κάνει ότι μπορεί για αυτό;
Ή μήπως όταν εξανίστατο λέγοντας πως δεν είναι άλλοι περισσότερο αριστεροί από αυτόν αλλά μας έχει ξεσκίσει στα "φιλολαϊκά" μέτρα;
Η δε πιο δύσκολη στιγμή του δεν ήταν οι οριζόντιες περικοπές ή οι αποφάσεις του που κατά καιρούς οδήγησαν στρατιές στην ανεργία αλλά όταν τον έκανε νταντά το πρότυπό του, ο Σόιμπλε. Εκεί λύγισε, είπε. Δάκρυσε. Λυπήθηκε. Τότε πόνεσε ο Στουρνάρας κορόιδα! Όχι όταν χάσατε τη δουλειά σας, ούτε όταν είπατε στο παιδί σας "όχι" σε κάτι που ζήτησε, ούτε όταν άνθρωποι ξεπάγιαζαν στο δρόμο όπως ο εικονιζόμενος. Παρά μόνο όταν του κούνησε το δάκτυλο ο κακομούτσουνος γιατί τον ταπείνωσε. Του πάτησε τον εγωισμό.
Αμ την άλλη φορά; Όταν έλεγε πως του χρόνου θα βγούμε στις αγορές και σε λίγες ημέρες βγήκε η Κομισιόν και τον διέψευσε λέγοντας πως η Ελλάδα θα χρειαστεί ακόμη πολλά χρόνια για να επιστρέψει στις διεθνείς χρηματαγορές.
Επίσης είχε πει το αξεπέραστο πως δεν προλαβαίνει να συναντά ξένους επενδυτές! Πραγματικά επικρατεί ένας οργασμός επενδύσεων στη χώρα που απλά όπως το παραμύθι με τη φορεσιά του βασιλιά εμείς είμαστε πολύ χαζοί και δεν τον αντιλαμβανόμαστε.
Τώρα μας λέει όχι ότι απλά θαυμάζει το Σόιμπλε, αλλά πως αυτός αξίζει το θαυμασμό όλων μας! Μας λέει δηλαδή και τι να κάνουμε. Αυτό κι αν είναι θράσος.
Για να σε δούμε Γιάννη Στουρνάρα τι θράσος θα μας επιδείξεις όταν αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε πίσω σου με τις φιλικότερες των διαθέσεων!