Απλή διαχείριση του χάους και αναμονή μέχρι τις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας στα χρόνια της μεταπολίτευσης μαζί με μια ρουσφετολογική πολιτική που κυριάρχησε τις πρώτες περιόδους με το μανδύα της αποκατάστασης των αδικιών του παρελθόντος.
του Στρατή Μαζίδη
Όταν πια η παροχολογία ή η παροχοϋπόσχεση δεν μπορούσε να εξακολουθεί χωρίς όρια, τότε εφευρέθηκε ο όρος του καταλληλότερου για τους κυβερνώντες και η τακτική του ώριμου φρούτου για τους φιλόδοξους αντιπολιτευόμενους.Ο Κώστας Καραμανλής μετά την περίεργη εκλογική αναμέτρηση του Απριλίου του 2000 κατέβασε τους τόνους. Γιατί να κουράζεται να κουνά το δένδρο όταν το ώριμο φρούτο θα πέσει από μόνο του κάποια στιγμή; Άλλωστε ο συγκεκριμένος αντιμετώπιζε κι ένα θέμα με την ιδιαίτερη κόπωση.
Και το 2004 δικαιώθηκε όταν εκλέχθηκε πανηγυρικά ως σωτήρας του έθνους με ευρεία λαϊκή εντολή να τα αλλάξει όλα. Με το τίποτε που σχεδόν έκανε, επανεξελέγη πάλι θριαμβευτικά το 2007 μολονότι καιγόταν όλη η χώρα απλά δε τον ευνόησε ο εκλογικός νόμος.
Ταυτόχρονα ο Γιώργος Παπανδρέου από το 2004 έως το 2009 δεν έκανε κυριολεκτικά τίποτε. Άραξε κι αυτός αναμένοντας την πολιτική κόπωση του αντιπάλου του. Βέβαια το 2007 παραλίγο να του στοιχίσει όταν έχασε με μεγάλη διαφορά παρά τη δυσμενή για την κυβέρνηση συγκυρία. Όταν πια είδε ότι ο Καραμανλής ταλανιζόταν από σκάνδαλα και εσωτερικά προβλήματα ανέβασε τους τόνους μοιράζοντας ανύπαρκτα χρήματα.
Ομοίως κι ο Αντώνης Σαμαράς. Περίμενε κι αυτός στωικά μολονότι ακολούθησε μια πιο κουραστική πορεία. Εδώ τόσο πολύ δικαιώθηκε η τακτική του ώριμου φρούτου που παρά το γεγονός πως ο κος Σαμαράς δεν εξέφραζε επί της ουσίας τίποτε διαφορετικό από τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, κατάφερε εντούτοις με τα χίλια μύρια κύματα να εκλεγεί.
Τώρα ο επόμενος που περιμένει να πέσει το φρούτο είναι ο κος Τσίπρας. Μάλιστα πήγε σε συνέδριο με βασικά θέματα τη διατήρηση των συνιστωσών και τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων.
Κανονικός τυφλοσούρτης λοιπόν το ώριμο φρούτο για όποιον θέλει να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Φυσικά αυτή η μεθοδολογία δε θα είχε καμία απολύτως επιτυχία αν δεν υπήρχε ένας σάπιος λαός να αρέσκεται σε χάιδεμα αυτιών και να ψηφίζει όσους κατάμουτρα τον κοροϊδεύουν.