Η πολιτική πρέπει να είναι ένας ήλιος καλοκαιριάτικου μεσημεριού, που δεν καταδέχεται ν' αφήσει σκιές, γιατί πέφτει κατακόρυφα. Το δε πρόβλημα της σωστής λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα, είναι περισσότερο ζήτημα σοβαρότητας, πολιτικού ήθους, ικανότητας των πολιτικών και λιγότερης "εξυπνάδας", κι όχι μόνο θέμα διαπαιδαγώγησης των πολιτών και ιστορικής εμπειρίας.
του Στέλιου Συρμόγλου
Η πολιτική πρέπει να είναι, επίσης, έργο ολοκληρωμένο σε τρείς διαστάσεις: Πρόσωπα-Καταστάσεις-Θέσεις. Απέφυγα τις λέξεις μέρη, γιατί η πολιτική δεν μερίζεται. Πρέπει να αγκαλιάζει από το κόσμο της οικονομίας της ανάλυσης και της μελέτης, τις διαστάσεις του ίδιου κόσμου στα πρόσωπα που δημιουργούν τις καταστάσεις, για να απομείνουν οι θέσεις και των ανθρώπων και το έργο της ασκούμενης πολιτικής.Τι παρατηρούμε ωστόσο; Την αισθητική του μηδενισμού στην πολιτική. Την πολιτική με "φτιασίδια" και "καμώματα", μόνιμα απογυμνωμένη από το ήθος και την ειλικρίνεια. Πληθωρική στο ψέμα και στην υποκρισία. Με τον αντιαισθητικό ρεαλισμός της να βρίσκει "καταφύγιο" με τρόπο ξεδιάντροπο στη μηδενιστική λογική. Να καταδείχνει το ανόητο και το ανάλαφρο σ' όλη την κλίμακα που δεν τη μηδενίζει η ευπρέπεια και η σοβαρότητα.
Τι διαπιστώνουμε άραγε; Την πολιτική να μετατρέπεται σε μια σωρεία λέξεων και σε μια ερημιά ιδεών. Και τα πολιτικά πρόσωπα να χάνουν το βάρος τους ως αυτόνομες προσωπικότητες, να γίνονται αθύρματα των παθών τους, να γίνονται λιπόσαρκα στην καρδιά και παχύδερμα στα αισθήματα τους. Και να στροβιλίζονται στο τέντωμα της ύπαρξής τους, για να την ξεκάνουν από κάθε μέτρο, από κάθε ενοχή και κοσμιότητα. Και είναι τα ίδια πρόσωπα, που αφού αναρριχηθούν σε θώκους εξουσίας, αφομοιώνονται μέσα στα γεγονότα που πλαταίνουν και δημιουργούν τις καταστάσεις-πλαίσια, που μας κρατούν το πέρασμα στην καθολική στάση ζωής μέσα στις βιωμένες πραγματικότητες...
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο τούτο, διατηρεί το ύφος του διαπλασμένου συμβολισμού της ελαφρότητας και της αναισχυντίας της πολιτικής και χαρακτηρίζει βαθύτατα την επικρατούσα αντίληψη σ' όλο σχεδόν το εύρος της. Ενα φωτογραφικό στιγμιότυπο του υφυπουργού-κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως κι άλλο παρόμοιο σε τρυφερή περίπτυξη, που κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο, που σ' άλλες περιπτώσεις δεν θα αποτελούσε "αμαρτία" της πολιτικής, αν η εικονιζόμενη και εκ Μεσσηνίας καταγόμενη, δεν ήταν μετακλητή υπάλληλος στο γραφείο του Σίμου Κεδίκογλου, διορισθείσα μάλιστα από τον Μάρτιο του 2013 με υπογραφή του ίδιου του πρωθυπουργού...
Μια φωτογραφία που εύγλωττα επιβεβαιώνει την ευνοιοκρατία και την απουσία ευαισθησίας, σοβαρότητας των θεσμών και ιδανικών, σε μια περίοδο μάλιστα κοινωνικής εξαθλίωσης και εφιαλτικής ανεργίας, με χιλιάδες νέους κι όχι μόνο, να εκλιπαρούν για μια εργασία, έστω και μερικής απασχόλησης. Μια φωτογραφία που ισοδυναμεί με το θάνατο των αξιών και "καταπνίγει" σαδιστικά την κραυγή απ' τα στόματα των ηττημένων αυτής της κοινωνίας, που δεν έχουν την πρόσβαση στα υπουργικά γραφεία, πολλώ μάλλον τη δυνατότητα απόλαυσης της πρωθυπουργικής "μέριμνας" και της όποιας υπουργικής ερωτικής λαγνείας...
Είναι περιττό να επισημάνω και την τέλεια αλλοτρίωση που έγινε κατάσταση στην πολιτική.Ο θρυμματισμένος κόσμος της πολιτικής ευαισθησίας προβάλλεται σε τούτη τη φωτογραφία. Η ισοπέδωση, η κατεδάφιση της αξιοκρατίας που συνοδεύεται από ίση αδιαφορία. Τα ποσά παραμένουν "ευθέως ανάλογα" πάντα. Υπάρχουν εντούτοις στιγμές που το ποσόν της αδιαφορίας και της πολιτικής παχυδερμίας ξεπερνάει την αναλογία του όγκου της ισοπέδωσης θεσμών και ιδεών. Τότε η ανισότητα προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις στην κοινωνική συνείδηση και μας συντρίβει ανεπανόρθωτα. Το μόνο αντίδοτο που κρατάμε και σ' αυτή τη συντριβή, είναι πάλι η ισόποση αδιαφορία μας για μας πια προσωπικά. Από τον ανέλεο κόσμο, περνάμε στον ανέλεο εαυτό μας..
Καθώς παρατηρώ τη φωτογραφία και το "θλιβερό" της περιεχόμενο της, σκέφτομαι πόσοι ήχοι φαιδροί συνοδεύουν την πολιτική υποκρισία, πόσων Ρωμιών η στέγη στάζει θλίψη κι αιμορραγούν τα όνειρά τους, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες Ρωμιοί χόρτασαν κοινωνικό θάνατο και αμήχανοι βλέπουν τους "φονιάδες" τους να βγαίνουν αμέριμνοι και "χορτασμένοι" για περίπατο...