Του Βασίλη Φωτάκη
Είναι τις μόδας τελευταία η μείωση των δημοσίων δαπανών με οποιοδήποτε τρόπο και με στόχο την μείωση του δημόσιου χρέους παραθέτω μια σειρά από σκέψεις, που φυσικά όλοι γνωρίζουμε. Σκοπός προσωπικός και στόχος, να αναλογιστούμε πόσο και αν χρειαζόμαστε αυτό που εννοούμαι Κράτος. Να αντιληφθούμε δηλαδή, την λειτουργία του αλλά και την δική μας θέση σε αυτό.
Η έκταση που λαμβάνει ο κρατικός παρεμβατισμός στην διάρκεια της ζωή μας είναι τεράστια και περίπλοκη. Είναι απίθανο πόσες ενέργειές μας έχουν αμφίδρομη σχέση (κράτος-πολίτης) στην διάρκεια του βίου μας. Δεν αποτυπώνει η σχέση αυτή μόνο το μέγεθος του δημόσιου τομέα όπως αυτό εκφράζεται από το λόγο των δημοσίων δαπανών ως προς το ΑΕΠ, αλλά κυρίως στην Ελλάδα αποτυπώνει την άποψη των Μερκαντιλιστών που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό το σύστημα του εμπορικού ισοζυγίου και τον προστατευτισμό.Ο Adam Smith στο βιβλίο του « Ο Πλούτος των Εθνών» προβλέπει περιπτώσεις που δικαιολογούν την κρατική παρέμβαση. Έτσι, το κοινωνικό σύνολο εξυπηρετείται καλύτερα αν τα άτομα ελεύθερα αναπτύξουν μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι νόμοι οποιαδήποτε δραστηριότητα.
Στον αντίποδα ο Karl Heinrich Marx στο βιβλίο του « Το Κεφάλαιο» μίλησε για άσκηση κοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής μέσω της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας, του κέρδους κτλ
Τέλος ο John Maynard Keynes μετά την κρίση του 1929 στο βιβλίο του «Η γενική θεωρία της απασχόλησης, του τόκου και του χρήματος» κάνει λόγο για διεύρυνση του ρόλου του κράτους ως προς την κατεύθυνση της σταθεροποίησης του οικονομικού συστήματος.
Αυτή η σύντομη και επιγραμματική ανασκόπηση των βασικών οικονομικών θεωριών ή σχολών καταδεικνύουν την ανάγκη του ανθρώπου ως άτομο – πολίτης να οριοθετήσει τις σχέσεις του ως μέλος σε μια κοινωνία ή ένα κράτος.
Προσωπικά στο Ελληνικό παράδειγμα (που μας ενδιαφέρει) αντιλαμβάνομαι την όλη δραστηριότητα Δημόσια και Ιδιωτική ως έναν εγκαθιδρυθέν ιδιότυπο Κομμουνισμό.
Καθ όλη την διάρκεια λοιπόν του βίου μας το Κράτος είναι και δηλώνει ισχυρά παρών. Γεννηθήκαμε οι περισσότεροι σε νοσοκομείο, κατά τα πρώτα βήματά μας «φιλοξενηθήκαμε» σε κάποιο Βρεφονηπιακό σταθμό, στη συνέχεια και κατά σειρά Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο (όλα κρατικά).
Στο μεσοδιάστημα με την αρχή του εργασιακού μας βίου, υπηρετώντας την στρατιωτική θητεία μας αποκτούμε το δικαίωμα να προσληφθούμε στο δημόσιο.
Λαμβάνουμε οικογενειακά επιδόματα, καταβάλλουμε εισφορές στα δημόσια ταμεία ενώ σε κάθε δραστηριότητα και κίνησή μας καταβάλλουμε ΦΠΑ. Μας παρέχονται και πληρώνουμε μέσω λογαριασμών, υπηρεσίες κοινής ωφελείας. Έχουμε εναποθέσει την ασφάλειά μας στην αστυνομία παραχωρώντας το δικαίωμα της τήρησης των νόμων . Εκδίδουμε σχετικές άδειες για ένα σωρό δραστηριότητές μας και φυσικά φορολογούμαστε για τις ενέργειές μας αυτές.
Απολαμβάνουμε δημόσια υγεία μέσω του ταμείου μας και προσφεύγουμε στα Δικαστήρια για αντιδικίες και διευθετήσεις.
Επιδοτούμαστε και επιχορηγούμαστε ως άνεργοι, ως εργασία και ως επιχειρήσεις ή ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί κοινωνικής πρόνοιας εάν είμαστε κάποια αδύναμη ή ευπαθής ομάδα. Λαμβάνουμε επίσης αποζημιώσεις σε περίπτωση φυσικών καταστροφών σαν αγρότες κτλ.
Έχουμε θεσμοθετημένα εργασιακά δικαιώματα ύστερα από μια σειρά κρατικές ενέργειες και εξουσίες.
Είναι ελάχιστα όσα ανέφερα και η ανάλυσή τους - με ταυτόχρονες ενέργειες που εμπλέκεται το κράτος - δαιδαλώδης.
Φαύλος κύκλος γιατί για να λειτουργήσει μια δημόσια υπηρεσία χρειάζονται λεφτά, καλοπληρωμένοι υπάλληλοι, εφορία να μαζεύει τα λεφτά, πολίτες να φορολογούνται και να τιμωρούνται οι φοροφυγάδες, οι εφορίες εξ ορισμού δεν δουλεύουν, εμείς φοροδιαφεύγουμε, άρα δεν μαζεύονται λεφτά, άρα…. Φαύλος κύκλος.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως δουλεύει το κράτος στην Ελλάδα σύγχυση λέξεων και εννοιών, πάω για μπάνιο.
Καλό μας καλοκαίρι !