Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Διαβάζοντας το άρθρο του Γερμανού αρθρογράφου K,Boetig στο Focus, γνωστό για λιβελλογραφήματα εναντίον της χώρας μας, δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να θυμώσει ή να γελάσει, με τη γελοία προσπάθεια του αρθρογράφου. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια παροιμία που λέει «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του». Φαίνεται ότι στον αρθρογράφο κ.Κ.Boetig, Θεός να τον κάνει αρθρογράφο, αναβίωσαν γονίδια του Deutscheland Ueber Alles, για να μην πούμε το Hail Hitler και όλοι οι υπόλοιποι λαοί είναι «μικροί λαοί» έστω και «συμπαθητικοί».
Εδώ στη «μικρή αλλά συμπαθητική» Ελλάδα, έχουμε και μια άλλη ρήση «λίθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι». Τούτη η ρήση αντικατοπτρίζει απόλυτα το ανόητο και αντιφατικό αυτό άρθρο, ανακατεύοντας ιστορικές αξίες αναλλοίωτες και διαχρονικές, με την αξιοζήλευτη ροπή του Έλληνα «να χορεύει τον Ζορμπά και να γλεντάει», ακόμη και στη λύπη του, ακόμη και στη φτώχια του. Υπάρχει άραγε Γερμανός με μια τέτοια θεϊκή χάρη; Γιαυτό μας ζηλεύει ή μας μισεί; Ο περιβόητος δημοσιογράφος σας, να τον χαίρεστε, φαίνεται ότι έχει μελετήσει τον ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και αυτός είναι ο λόγος που προσπαθεί με ασυνάρτητα και έωλα λόγια να θίξει δήθεν αυτόν τον πολιτισμό και την φιλοσοφία, πάνω στην οποία ανέπτυξαν η Γερμανίας και όλος ο δυτικός κόσμος το δικό του πολιτισμό και υπόσταση. Αντί λοιπόν να σκύβει το κεφάλι αυτός και οι όμοιοί του με σεβασμό και αναγνώριση, νομίζει ότι μειώσει την παγκοσμίως αναγνωρισμένη αξία της ελληνικής παράδοσης, με ανόητα φληναφήματα και εξυπνακίστικες εκφράσεις. Τον χρυσό και στη λάσπη να τον ρίξεις, χρυσός θα παραμείνει!
Όχι φίλε αρθρογράφε! Φίλε, γιατί για τους Έλληνες όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι είναι φίλοι και αισθανόμαστε φιλόξενοι για όλους. Φιλοξενία, μια ακόμη λέξη και έννοια καθαρά ελληνική, την οποία δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιληφθεί ο Γερμανός κ.Boetig. Για να μην πούμε για το φιλότιμο του Έλληνα, την μοναδική αυτή λέξη και έννοια, η οποία δεν υπάρχει πουθενά και σε καμία γλώσσα, εκτός από την Ελλάδα και τους Έλληνες, συμπυκνώνοντας την έννοια του αλτρουισμού και ειλικρίνειας. Φίλε αρθρογράφε, δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξεπεράσεις την υποτέλεια ότι «οι Έλληνες γνώριζαν πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο», όπως γράφεις. Ένας σύγχρονος Έλληνας πολιτικός, κατά την διάρκεια δίκης στην οποία ορθώς ήταν κατηγορούμενος, είπε μια μεγάλη αλήθεια προς τους Ευρωπαίους κατηγόρους του: «Όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες εσείς ανεβαίνατε στις κουτσουπιές και τρώγατε κούτσουπα». Κουτσουπιά είναι ένα άγριο δένδρο με καρπό το κούτσουπο, ένας νόστιμος και θρεπτικός καρπός, κύρια τροφή για τους πρωτόγονους ανθρώπους, όπως για τους πιθήκους είναι οι μπανάνες και οι καρύδες.
Η ελληνική γλώσσα είναι κατά παρασάγγας η πιο πλούσια γλώσσα, την οποίαν «θα επέλεγαν οι Θεοί να συνομιλούν μεταξύ τους», όπως γράφτηκε από αρχαίο φιλόσοφο, είναι αδύνατο να συγκριθεί με τα «αρχαία γερμανικά ή τα γοτθικά», όπως προσπάθησε απεγνωσμένα να συγκρίνει ο ταλαίπωρος αρθρογράφος. Άθελά του αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ως η έκτη Ήπειρος, ή ότι οι Έλληνες ξεχωρίζουν μεταξύ των φυτών, των ζώων και των άλλων ανθρώπων. Μα στον ελληνικό πολιτισμό και την φιλοσοφία δεν έχει στηριχθεί η ανέλιξη όλου του δυτικού κόσμου;
Αυτό που δεν γνωρίζει ο θλιβερός αρθρογράφος, είναι το άρθρο που δημοσιεύτηκε το περασμένο έτος, με τίτλο «Τρεις μεγάλοι Γερμανοί εξηγούν γιατί μισούν θανάσιμα την Ελλάδα», το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο για να μη χαθεί η ουσία του:
«Δείτε όμως την αλήθεια που φωτισμένοι Γερμανοί δίνουν: ΝΙΤΣΕ, ΓΚΑΙΤΕ, ΣΙΛΕΡ:
Friedrich Nietzsche: Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικο-ευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραια την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe, 1749-1832) ήταν Γερμανός ποιητής και πεζογράφος.
«Οι Έλληνες είναι συγγενής μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους» (από επιστολή που έστειλε στον γιό του Αύγουστο στο Bisbaden στις 5 Ιουλίου 1815). «Ό,τι είναι η καρδιά και ο νούς για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα».
Φρίντριχ Σιλερ, (Friedrich von Schiller). «Καταραμένε Έλληνα. Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση … Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου».
Αν ο θλιβερός αρθρογράφος Γερμανός K.Boetig είχε διαβάσει τις πιο πάνω σκέψεις των επιφανών Γερμανών, όχι μόνο δεν θα έγραφε το άθλιο αυτό άρθρο, αλλά «θα έβαζε το κεφάλι στα σκέλια του», όπως λέμε εδώ, εκτός και αν πίστεψε ότι μπορεί να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν οι τρείς επιφανείς Γερμανοί. τον φουκαρά! Όμως δεν πιστεύουμε ότι οι σκέψεις του αξιοθρήνητου αρθρογράφου, αντιπροσωπεύουν τον μέσο Γερμανό.
thiakos.blogspot.gr