Του Γιάννη Κουντουρογιάννη
Η Αγάπη, η Λευτεριά, η Δημοκρατία, η Πατρίδα μου...Στ' αλήθεια πόσα πολλά κοινά έχουν μεταξύ τους...Και πόσο εύκολα μπορεί κάποιος με μια μόνο μαχαιριά να τα τραυματίσει θανατηφόρα;Ζούμε στιγμές τίτλων τέλους από δική μας επιλογή.
Προφανώς επειδή δεν είχαμε κάτι καλύτερο σαν άνθρωποι, σαν κοινωνία, σαν έθνος να επιλέξουμε.
Πανηγυρίζουν οι μεν...
Απειλούν θεούς και δαίμονες οι δε...
Όλοι μας πρωτοπαλίκαρα του μίσους κι όμως όλοι κάνουμε τα πάντα για να αποκτήσουμε Αγάπη, Λευτεριά, Δημοκρατία και Πατρίδα...
Λες και μπορούμε...
Λες και το αξίζουμε...
Τελικά το μόνο που αποδείχθηκε τις τελευταίες ημέρες είναι πως μονάχα στην Κρυόβρυση εφαρμόζεται με ευλάβεια το Σύνταγμα της Ελλάδας, πως μόνο στην Ελεύθερη Σκέψη των ελάχιστων μπορεί να ευδοκιμήσει Αγάπη, Λευτεριά και Δημοκρατία.
Όσο για την Πατρίδα...έμεινε μόνη της...
Η πρώτη Πατρίδα στην ιστορία των λαών που απέμεινε έρημη,μόνη κι απόμαχη.
Δίχως Λαό και δίχως Έθνος...
Της έμεινε μονάχα ένα Σύνταγμα για να μπορούν επάνω του, ανενόχλητα να πολλαπλασιάζονται κουφάρια...
e-nemesis.eu