Πριν λίγο καιρό όταν ο πρόεδρος Ομπάμα έβγαζε το πρώτο του διάγγελμα σχολίαζα πως μου έδινε την εντύπωση ότι αποκαθήλωσε τις ΗΠΑ από το θρόνο της υπερδύναμης.
του Στρατή Μαζίδη
Ταυτόχρονα έθεσε σε αμφισβήτηση και τον όρο πλανητάρχης. Γιατί; Διότι πολύ απλά ο πλανητάρχης κατευθύνει θεωρητικά τις τύχες όλου του πλανήτη, όπως ο λυκειάρχης ενός λυκείου και ο τμηματάρχης ενός τμήματος σε μια δουλειά. Για να δούμε:
> Η Μεγάλη Βρετανία έκανε την αρχή βγάζοντας την ουρά της απέξω
> Ο Πούτιν τον αποκάλεσε ηλίθιο διότι όταν μετέρχεσαι "ηλίθια επιχειρήματα" μάλλον ως τέτοιος κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς
> Η Κίνα κοντά στις θέσεις της Ρωσίας
> Η Γερμανία ότι θέλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες μιας πολιτικής / διπλωματικής οδού
> Το κογκρέσο του ζήτησε να φέρει το θέμα σε ψηφοφορία
> Ρωσία και Ιράν έλαβαν την πρωτοβουλία για την πρόταση παράδοσης των χημικών της Συρίας
> μόνο η Γαλλία, η Ελλάδα, η Αλβανία και η Τουρκία στάθηκαν εξαρχής στο πλευρό του.
Μετά από όλα αυτά, περισσότερο μου θυμίζει Περιφερειάρχη βορείου Αμερικής και Βαλκανικής. Ως πολιτική προσωπικότητα διότι το οπλοστάσιο των ΗΠΑ δεν παύει να διατηρεί την ισχύ του ασχέτως του τι θα γίνει τελικά στη Συρία.