Η γειτονιά μας περνά δύσκολες στιγμές παρά το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος φαίνεται προς ώρας να κάνει αρκετά βήματα προς τα πίσω σε σχέση με όσα μας έδειχνε μια εβδομάδα νωρίτερα.
του Στρατή Μαζίδη
Αν άλλωστε ήταν άξιος κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης θα όφειλε να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Δαμασκό και να μη φύγει αν δεν πέσει κάτω και το τελευταίο περίστροφο.
Από την άλλη ο ρώσος πρόεδρος αν αληθεύουν σχετικά δημοσιεύματα απειλεί τη Σαουδική Αραβία.
Η Τούρκια ψάχνει και ψάχνεται. Μέχρι και η Αλβανία δεν κρατιέται.
Άλλοι πάλι βλέπουν στα γεγονότα την εκπλήρωση προφητείων και κήρυξης παγκοσμίων πολέμων. Δεν αποκλείεται. Διάβασα με λύπη περιπλανώμενος σχόλια - θέσεις και απόψεις που περιμένουν με χαρά την πρώτη πιστολιά και την ανάφλεξη. Όμως το χρέος μας δεν είναι να αναμένουμε με ανυπομονησία τα αιματοκυλίσματα αλλά να προσευχόμαστε για την αποτροπή τους.
Ξέρουμε όλοι πολύ καλά, έστω και ζώντας πολέμους από την τηλεόραση και το ίντερνετ, σε τι μεταφράζονται οι εκρήξεις ρουκετών, πυραύλων και βομβών.
Ας είμαστε ευγνώμονες που τουλάχιστον μέχρι σήμερα δε ζήσαμε τέτοιες στιγμές στον τόπο μας και με την όποια άνεση έχουμε παρά τα όσα προβλήματα αντιμετωπίζουμε, που είναι φυσικά μηδαμινά απέναντι σε αυτά του συριακού λαού, ας ευχηθούμε να μη χυθεί άλλο αίμα και να καταλάβουν οι αντιμαχόμενοι πως όσο φονεύουν ο ένας τον άλλο, νέα μέρα δε θα χαράξει στην ιστορική αυτή χώρα...