Του Μιχάλη Τζανάκη
Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία ως έννοια και την παγίωσε ως το πλέον αποδεκτό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, αλλά κυρίως ως τρόπο ζωής παγκοσμίως φαίνεται ότι την βάζει πλέον σε κανονική «κατάψυξη». Γνωρίζαμε καιρό πριν ότι το μέγιστο αγαθό της δημοκρατίας κλονιζόταν από δυσλειτουργίες και υπονομεύσεις, προερχόμενες από πολίτες και πολιτικούς. Είχαμε συμβιβαστεί στην ιδέα ότι έπρεπε να γίνουν ή ν’ αλλάξουν πολλά προκειμένου να δικαιούμαστε την «έπαρση» περί απογόνων εκείνων που επινόησαν και πρόσφεραν στην ανθρωπότητα ένα ακόμα ελληνικό πνευματικό αγαθό. Για να μην πλατειάζουμε σε θέματα γνωστά και τετριμμένα, ας δούμε –όσο αντέχει ακόμα η κοινή λογική, το ήθος και το φιλότιμο μας- τους βιαστές της έννοιας της δημοκρατίας. Δυο απτά δείγματα για το πού έχει περιέλθει η χώρα.
Ξεκινώ απ’ την ξεχωριστή εικόνα των υποστηρικτών της «χρυσής αυγής» στον Μελιγαλά. Η οργή κατά του πολιτικού συστήματος που οδήγησε σε πλήρη διάλυση τη χώρα, δε δικαιολογεί τον πλήρη εκτροχιασμό και την αποθράσυνση ομάδων που παρουσιάζεται πλέον απροσχημάτιστα ως κανονικός στρατός, σε σχηματισμούς κρατώντας ελληνικές σημαίες, φορώντας στρατιωτική αμφίεση και υπακούοντας σε στρατιωτικά παραγγέλματα. Η εικόνα πλέον δεν είναι απλά γραφική και δεν έχει κανένα νόημα να αντιπαρατεθείς δυναμικά με αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται «εθνικιστές» και από άλλους χαρακτηρίζονται «ναζιστές».
Τα παιδιά αυτά- αποφεύγω να τα χαρακτηρίσω- πρέπει να κατανοήσουν πως η «γαλανόλευκη» απ’ το ένα χέρι, και η «σβάστιγγα» απ’ το άλλο, το μόνο που δεικνύει είναι η πλήρης σύγχυση και το πολιτικό «βέρτιγκο» που έχουν περιέλθει. Εκτός αυτού είναι αξιολύπητη η εικόνα της μάζας που ομοιόμορφα ντυμένη, χάνει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και σοβαρότητας και προσπαθεί να αναδείξει τον τσαμπουκά και τις υλακές σαρκοβόρων ως εναλλακτικό πολιτικό λόγο, απέναντι στη δεδομένη χαμέρπεια των κρατούντων.
Η εικόνα άκρως αποκαρδιωτική και σίγουρα αντιδημοκρατική, όσο και η δεύτερη, προερχόμενη από το «δημοκρατικό τόξο»-τρομάρα του- και μάλιστα στον υποτιθέμενο «ναό της δημοκρατίας» -τρομάρα και σ’ αυτόν. Επιτροπή δικαιοσύνης της βουλής όπου ο προεδρεύων με την παρουσία τριών βουλευτών μονολογεί επί δέκα λεπτά «εγκρίνεται κατά πλειοψηφία» στην υποτιθέμενη ψηφοφορία κι ενώ η μία εκ των τριών παρισταμένων βουλευτών ωρυόταν ενώ οι άλλοι δυο παρίσταναν τις «γλάστρες». Αυτή η εικόνα που σημειωτέον τις τρεις πρώτες ημέρες είχε διακόσιες χιλιάδες προβολές στο διαδίκτυο είναι εικόνα φρικτής ντροπής για τη χώρα και το πολίτευμα. Με τι μούτρα οι νομοθέτες απαιτούν από τον καθένα να υπακούμε και να τηρούμε διάτρητους νόμους που ψηφίζονται μ’ αυτόν τον διάτρητο τρόπο. Οι νόμοι είναι απρόσωποι και φέρουν την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά των νομοθετών που τους θεσπίζουν.
Αυτή τη «φαιά» δημοκρατία των πολιτικών διμοιριών που παρελαύνουν σε σχηματισμούς και την δημοκρατία των νόμων που «εγκρίνονται κατά πλειοψηφία» ενός προεδρεύοντος και μιας-δυο γλαστρών-βουλευτών να τη χαίρεστε. Μακάρι να είναι η απαισιοδοξία μου, αλλά η χώρα «γυψώνεται» κανονικά κι εμείς ψάχνουμε το χαμένο πρωτογενές πλεόνασμα κι ετοιμαζόμαστε να «διαπραγματευτούμε» σκληρά με τους υπαλλήλους των δανειστών για τις επόμενες χιλιάδες ανέργων.