Για το Καλό αυτού του Κόσμου πρέπει να τιμωρηθούν ξανά οι Κακοί από τους Καλούς… Για την δημοκρατία και την ισότητα οφείλουν οι Καλοί Ισχυροί να επιβάλλουν την τάξη και την ισονομία με όποιο πρόσφορο μέσο, με κάθε θυσία, έστω και ανυπολόγιστη σε αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές.
Του Γιάννη Κουντουρογιάννη
Ο Κόσμος χωρίστηκε πάλι σε καλούς και σε κακούς…. Σε εκείνους τους κακούς που σκοτώνουν με τα χημικά όπλα, που ακριβοπλήρωσαν για να τα αγοράσουν από τους καλούς…
Τους καλούς που τα έφτιαξαν για να διατηρηθεί η ειρήνη στο κόσμο φυσικά…
Παράλογος κόσμος… μα εντελώς λογικός Πόλεμος….
Νικητής πάντα ο Καλός… Και καλός πάντα εκείνος που επιδιώκει την τιμωρία του Κακού…
Κακός πάντα φυσικά μόνο ο απέναντι…
Η κυβέρνηση της Συρίας είναι επικίνδυνη για το λαό της...
Η κυβέρνηση των Η.Π.Α είναι καλή για τον λαό της και για τον παγκόσμιο πληθυσμό, αφού επιδιώκει την ειρήνη ακόμα κι όταν αναγκάζεται να αφανίσει με την ισχύ των όπλων της μια ολόκληρη κατοικημένη από αμάχους περιοχή…
Και οι αντάρτες κατά της συριακής κυβέρνησης το καλό επιδιώκουν….
Να βγάλουν από τη μέση τον εγκληματία πρόεδρο, που δήθεν κάνει χρήση των χημικών που του πούλησαν οι καλοί…
Οι καλοί, που πριν λίγα χρόνια οι αντάρτες τους πολεμούσαν με λύσσα, επειδή τότε αυτοί οι καλοί δεν ήταν καλοί… Ήταν κακοί,πολύ κακοί, Δολοφόνοι ήταν…
Τι γίνεται μάνα μου;…
-Θα τους συντρίψω έστω και μόνος μου , φώναξε προχθές ο Καλός…Δεν θα επιτρέψω τη χρήση των χημικών που ακριβοπούλησα στους κακούς με σκοπό να επιβάλλω την ειρήνη, την δικιά μου ειρήνη….Δεν με σταματάει κανένας και τίποτα, θέλω να σώσω τον Κόσμο ξανά!
Μετά από λίγο κάτι άλλαξε… Δεν έβγαιναν τα κουκιά, δεν έφταναν τα "καύσιμα", δεν είχε καλό μεζέ για όλους στο τραπέζι των ισχυρών;…
Κάτι άλλαξε κάτω από το Τραπέζι των μυστικών συνομιλιών, κάποιος κάτι φοβήθηκε, κάτι κάποιος υποσχέθηκε, κάτι κάποιος επέβαλε…
Θα το μάθουμε όταν πια θα έχει βρεθεί καλός μεζές για όλους τους Καλούς,για όλους τους ισχυρούς, για να κερδίσουν όλοι οι Καλοί το ίδιο…
-Κατάλαβες;
- Όχι ειλικρινά…
- Τότε άκου….
Όταν ήμασταν μικρά παιδιά στις διακοπές στο νησί, τα καλοκαίρια ανάμεσα σε άλλα, παίζαμε και πόλεμο…
Χωριζόμασταν σε δυο ομάδες, σε δυο στρατούς…
Στους καλούς και στους κακούς…
Καλοί ήμασταν εμείς για εμάς… Κακοί ήμασταν πάλι εμείς για τους άλλους, για την αντίπαλη ομάδα…
Κι έτσι υπήρχαν πάντοτε στον παιδικό μας πόλεμο δυο καλοί και δυο κακοί….
Στο τέλος της μέρας, στο τέλος κάθε μάχης νικούσαμε πάντοτε εμείς, για την δική μας ομάδα και φυσικά νικούσαν και οι άλλοι, οι αντίπαλοι για την δική τους ομάδα…
Είχαμε πάντα δηλαδή 2 νικητές και 2 ηττημένους…
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε , δεν είμαστε παιδιά πια για να παίζουμε πόλεμο, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε….
Όλα γύρω και μέσα μας άλλαξαν…
Κι όμως ο κανονικός πόλεμος παίζεται εδώ και αιώνες έτσι ακριβώς.., όπως τον παίζουν στις αλάνες τα παιδιά…
Μόνο που οι σκοτωμένοι στους πολέμους που γίνονται για την επιβολή της "ειρήνης" των Μεγάλων και των Ισχυρών δεν σηκώνονται ποτέ ξανά όρθιοι κι αλώβητοι μετά το τέλος της μάχης…
Σε αντίθεση με τους Μεγάλους και τους Ισχυρούς...
- Τώρα κατάλαβες;…
e-nemesis.eu