Ήταν 4 Οκτωβρίου του 2009 όταν ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδιζε ή καλύτερα υφάρπαζε την ψήφο του ελληνικού λαού (άλλος ευκολόπιστος από κει) με κεντρικό σύνθημα "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ".
Με την παγκόσμια οικονομική κρίση σε εξέλιξη ήδη ενός έτους και έχοντας αρχίσει να σιγοκαίει την Ελλάδα ο Γιωργάκης έβγαινε στα μπαλκόνια και μοίραζε λεφτά.
"Λεφτά υπάρχουν, λεφτά υπάρχουν" συνήθιζε να φωνάζει σε μπαλκόνια και τηλεοπτικά στούντιο.
Το πρόβλημα βέβαια δεν ήταν αυτό. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Κι εγώ μπορώ να κάνω το Ναπολέοντα. Το ερώτημα είναι ποιος θα με πιστέψει και πόσο γρήγορα θα έρθουν οι τύποι με τα άσπρα να με μαζέψουν.
Το Γιώργο όμως δυστυχώς για την Ελλάδα είναι ότι οι τύποι με τα άσπρα δεν έδωσαν προσοχή. Απεναντίας τον πίστεψαν πολλοί. Τόσοι όσοι χρειάστηκα να τον οδήηγήσουν σε εκλογικό θρίαμβο ανάλογο του πατέρα του το 1981.
Λεφτά σαφέστατα υπάρχουν και όλοι γνωρίζουν που είναι. Φυσικά όχι εκεί που εννοούσε ο Γιώργος. Αν εννοούσε και τίποτε.
Το λυπηρό είναι ότι πέρα από τα λεφτά, υπήρχαν και ...έξυπνοι άνθρωποι οι οποίοι τον έφεραν στην εξουσία και το βράδυ ζητωκραύγαζαν υπέρ του.
Όπως ζητωκραύγαζαν κάποιοι το 2004-2007 για τον κουρασμένο Καραμανλή, έτεροι το 2000-1996 για το Σημίτη κ.ο.κ.
Διότι στην Ελλάδα εκτός από λεφτά, υπάρχουν και κορόιδα!
Ας θυμηθούμε λοιπόν τη νίκη της ...κεντροαριστεράς που έδιωξε το σκληρό φιλελευθερισμό και το κράτος της δεξιάς με αποτέλεσμα τέσσερα χρόνια τώρα να ζούμε ..."πολύ καλύτερα".