Του Στέλιου Συρμόγλου
Οσο περνά ο καιρός, τα οργανωμένα συμφέροντα ενσαρκώνουν μεταποιημένα κίνητρα συναισθηματικά. Το πάθος της κομματικής πλεονεξίας, λόγου χάρη, ή του εξουσιασμού, ή το αίσθημα της ανασφάλειας μεταμφιέζονται σε σχηματισμούς πολύπλοκους, μηχανισμούς που λειτουργούν με ακρίβεια μαθηματική.
Υπερβολές του γράφοντος, θα αντιτάξουν κάποιοι αβέλτεροι και "βολεμένοι" ή μονίμως φοβισμένοι και παγιδευμένοι στην ανυπαρξία επιτευγμάτων. Και δεν βλέπουν ότι όσο περνά ο καιρός, κυριαρχεί ο ψυχρός λογισμός. Και ψυχρός λογισμός σημαίνει όχι μέτρο και σωφροσύνη, αλλά αδιαφορία, αναλγησία, άκαρδος υπολογισμός εκ μέρους των κρατούντων. Οσο περνά ο καιρός, τρεφόμαστε με προσδοκίες και αυταπάτες, μεταθέτουμε τις ευθύνες σε αφαιρέσεις και ισορροπούμε ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης. Οσο περνά ο καιρός, ο Ελληνας εμφανίζεται σαν κτυπημένος από μιαν οντολογική κατάρα να είναι σκλάβος της ευτέλειας της πολιτικής, η οποία είναι ανίκανη να λυτρωθεί ααπό ιδιοτέλειες, γελοία πάθη και εξευτελιστικές αναπηρίες...
Υπερβολές και διάχυση "μαυρίλας" από τον γράφοντα; Ναι, ε; Από ποιους αυτό το ερμαφρόδιτο συμπέρασμα; Από τους "βλέποντες και μη ορώντες"; Απ' αυτούς που δεν θέλουν να βλέπουν ότι ο λαός είναι "μαντρωμένος" στην ανασφάλειά του και σ' ένα πλαίσο δημοσιογραφικής υπερβολής και παραπλάνησης, ενώ βιώνει τις αντιδράσεις και τις διαπλεκόμενες μίξεις του συνασπισμού των ασπόνδυλων και των βλακών, πλήν όμως πονηρών, της πολιτικής ντεκατέντσιας;
Γιατί άλλα μας λένε κι άλλα πράττουν. Επίμονα μας κοροιδεύουν και παραποιούν την αλήθεια, διοχετεύοντας μάλιστα και ψευδείς ειδήσεις, όπως , παράδειγμα εύγλωττο, τις προχθεσινές δήθεν ευνοικές για το κυβερνητικό έργο, δηλώσεις του επιτρόπου Ολυ Ρεν, ο ποίος και έσπευσε να διαψεύσει την ανύπαρκτη είδηση, που ωστόσο κυριαρχούσε επί ένα 24ωρο στα τηλεοπτικά δελτία και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων...
Πολλές φορές αυτοδιαψεύδονται οι κυβερνώντες λόγω πασίδηλης ανοησίας. Αλλες τόσες διαψεύδονται από τα εξόφθαλμα γεγονότα. Και βέβαια δεν αντέχουν στη διάψευση αλήθειες, όπως της Eurostat για την ανεργία, που κατά τις εκτιμήσεις της για την Ελλάδα ανέρχεται στο 34,1%, για την έκθεση του ΔΝΤ που αναφέρει για "κούρεμα" των καταθέσεων κατά 10% ή για το δημοσιονομικό έλλειμμα των δύο και πλέον δισ, που απαιτεί νέα επώδυνα μέτρα...
Οσο περνά ο καιρός, η γνωστική θέση "άνθρωπος το παν", δεν είναι και θέση των περισσοτέρων πολιτικών στη Ελλάδα. Ομως, για σκεφτείτε: Αν ήταν και δική τους θέση, θα σήμαινε και κατάργηση του κατεστημένου παιχνιδιού με μια εν δυνάμει άρνηση του συστήματος. Γι' αυτό και χρησιμοποιούν κατ' εξοχήν γλωσσικούς κώδικες, που δημιουργούν κρυπτικό και αδιαφανές λεξιλόγιο.
Οσο περνά ο καιρός, το δόγμα "Η Ελλαδα ποτέ δεν πεθαίνει" θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο, γιατί αποτελεί το θεμέλιο της "εθνικής παραίσθησης" σε μια πραγματικότητα που αλλάζει καθημερινά και καταγράφει χαμένες ευκαιρίες. Ο "μη θάνατος" δεν σημαίνει κατ' ανάγκην και "ζωή". Οι κυβερνητικές εκτιμήσεις και δηλώσεις για "κυρίαρχο ρόλο" της Ελλάδας στην Ευρώπη και άλλα πολιτικά φληναφήματα, δεν καταγράφονται σε πραγματικό πεδίο, απλώς τροφοδοτούν τις...εθνικές παραισθήσεις, με αστάθμητες συνέπειες.
Οσο περνά ο καιρός, είναι πια καιρός να συνειδητοποιήσουμε ως πολίτες ότι δεν έχουμε τα χρονικά περιθώρια να παρακολουθούμε τις εξελίξεις παθητικά από την "κλειδαρότρυπα" ως...οφθαλμόπορνοι. Γιατί, μολονότι πολλοί εξ' ημών αναμασούμε την απέχθειά μας για τα τεκταινώμενα ερήμην ημών, ανεχόμαστε ταυτόχρονα τους πολιτικούς της αερολογίας και της αοριστολογίας, των παχυλών υποσχέσεων και τους επαίτες της πρόσκαιρης δημοσιότητας. Ανεχόμαστε την ινσουίτική και ταρτουφική τους αντίδραση. Οπως και τη σύζευξη πολιτικών και δημοσιογράφων, η οποία και προσδιορίζει επακριβώς την έννοια της τελματωμένης κοινωνίας.
Οσο Βλέπουμε τα γεγονότα από την..κλειδαρότρυπα και με παραμορφωτικούς φακούς, τόσο θα συμβάλλουμε στη χειραγώγηση της κοινωνικής συνείδησης από του επιτηδείους. Και θα γίνουμε, αργά ή γρήγορα, "βορά" του έρποντος συμφέροντος, γραβατωμένου ή μη. Ολοι μας ανεξαιρέτως, θα υποστούμε τις οδυνηρές συνέπειες της...αντοχής μας, της ανοχής μας και της ενοχής μας, απένατι σ' όλους αυτούς,που σέρνονται ακόρεστοι ανάμεσα σε επιφάσεις και ψεύδη, ανίκανοι να στεριώσουν μια πραγματικότητα. Κυρίαρχοι της απαξίας. Εκμηδενιστές κάθε σημασίας και κάθε κοινωνικής αξίας...