Έτυχε να πέσω πάνω σε
ένα δημοσίευμα το οποίο έλεγε πως οι
εργαζόμενοι στα ΑΕΙ διέψευσαν πως θα
πραγματοποιηθούν με προσωπικό ασφαλείας
οι εγγραφές των πρωτοετών φοιτητών.
Του Στρατή Μαζίδη
Έκανα μια διαδικτυακή
γύρα για περισσότερες πληροφορίες και
ρεπορτάζ. Παιδιά που χάνουν εξεταστικές,
τελειόφοιτοι που δεν μπορούν να τελειώσουν
τις σπουδές τους γιατί τους έμειναν 1,
2, 3 μαθήματα, παιδιά που δεν μπορούν να τις ξεκινήσουν, μεταπτυχιακοί στην αναμονή
κτλ.
Αναλογίζονται οι
υπάλληλοι των 6 ΑΕΙ που είναι κλειστά
πως κάποιοι τα φέρνουν πολύ δύσκολα
βόλτα και δεν έχουν άλλο χρόνο για
σπουδές ή πως φοιτούν μακριά από την
πόλη τους και οι γονείς τους κόβουν το
λαιμό τους για να τους συντηρούν; Λογικά
όχι. Θίχθηκε η κάστα, κατέβηκαν τα ρολά
και εσείς κορόιδα κόψτε το λαιμό σας.
Χάστε το εξάμηνο. Τι είναι άλλωστε έξι
μήνες μπροστά στην αιωνιότητα;
Η κυβέρνηση φυσικά δεν
έχει κανένα λόγο να πιέσει. Το έχουμε
ξαναδεί το έργο όταν μια κοινωνική ομάδα
με την κινητοποίησή της προκαλεί πολλαπλά
προβλήματα στο σύνολο. Το στρέφει σε
βάρος της.
Τα μνημόνια ανατρέπονται
είτε με ένα λαό ολόκληρο στους δρόμους
είτε στις εκλογές. Άλλωστε όλοι αυτοί
που διαμαρτύρονται, τι ψήφισαν πέρυσι
πιθανώς διαβεβαιωμένοι ότι δε θα
πειραχθούν;
'Ολα αυτά τα χρόνια
βλέπαμε συγκεκριμένες οικογένειες να
σταδιοδρομούν σε κάποιες σχολές, αιώνιους
φοιτητές να περιφέρονται, κομματικές
νεολαίες να κάνουν κουμάντο στα ιδρύματα (άκου να έχουν θέση τα κόμματα εκεί όπου δημιουργείς το αύριο μιας χώρας),
αλεξιπτωτιστές που έρχονταν μέσω Βαλκανίων, πριμοδοτούμενους από συγκεκριμένο μέρος χωρίς ουσιαστικό λόγο, απαρχαιομένα προγράμματα σπουδών σε
ορισμένα ΑΕΙ, έλλειψη κονδυλίων εκεί
όπου πραγματικά χρειάζονταν και
μια διαχρονική συνεχιζόμενη απαξίωση
των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε σημείο
που πέρυσι δύο από αυτά (Καποδιστριακό
και Αριστοτέλειο) συγκαταλέχθηκαν μεν
στη σχετική λίστα της Σαγκάης αλλά
έπιασαν πάτο.
Αυτοί ήταν πολύ καλύτεροι
λόγοι για να κλείσει κανείς ένα
πανεπιστήμιο. Ίσως μάλιστα αν είχε γίνει
όταν έπρεπε, η Ελλάδα να ήταν ελεύθερη
σήμερα.