Αν και δεν έχω θητεύσει στη νεότητα μου σε ρηξικέλευθες ιδέες σχετικά με την πολιτική ή την κοινωνία, ωστόσο σήμερα νιώθω ιδιαίτερα οργισμένος με τη συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης αυτής της κοινωνίας απ’ τις συμμορίες που κυβέρνησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια τον τόπο.
Το σλόγκαν «μαζί τα φάγαμε», η μεγαλύτερη πολιτική αλητεία- σε λεκτικό επίπεδο- ήταν το σύνθημα για τις πολιτικές-κομματικές συμμορίες να προλάβουν μια ενδεχόμενη εξέγερση εναντίον τους. Η μεθόδευση απλή και γνωστή απ’ το παρελθόν όταν μιλάμε για ψυχαγωγία της μάζας.
Ο απλός άνθρωπος νιώθει συνένοχος στο «έγκλημα», αυτό-μαστιγώνεται σαν εκείνους τους Καθολικούς στις Φιλιππίνες την Μεγάλη Εβδομάδα, προκειμένου να γλιτώσουν το μαστίγωμα εκείνοι που το αξίζουν. Ανυπόφορο το αίσθημα της «ενοχής», ακόμα πιο πολύ όταν δεν υπάρχει ο «ένοχος», παρά μόνο στη σφαίρα του φαντασιακού.
Πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα εμβρόνητος διάλεξη ψυχολόγου με θέμα «την ψυχική μας διάθεση στις μέρες της κρίσης», να κεραυνοβολεί το ακροατήριο της –πάνω από 250 άτομα- με το ακλόνητο επιχείρημα ότι η κρίση προήλθε απ’ το γεγονός ότι αγόραζαν οι Έλληνες γονείς…κινητό στα παιδιά τους!!!
Άλλωστε η κρίση είναι γνωστό ότι προήλθε από τη «διεφθαρμένη» ΕΡΤ, τους «αργόσχολους» δημοτικούς αστυνομικούς, τους «παρασιτικούς» σχολικούς φύλακες, τους «αντιπαραγωγικούς» δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους –μηδέ του…Λάκη Γαβαλά εξαιρουμένου!!! Και είναι ακόμα γνωστότερο πως το «άνοιγμα» των «κλειστών» επαγγελμάτων, τα γεννόσημα, η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο, το κλείσιμο της ΕΡΤ και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αποκατέστησαν τη διασαλευμένη από τους «κοπρίτες» -κατά Πάγκαλο-τάξη στη χώρα!!!
Προνομιακός συνομιλητής του …Πρετεντέρη είναι άλλωστε, αν και ουδείς νοήμων Έλληνας – σκόπιμα χρησιμοποιώ το επίθετο- αντιλαμβάνεται ως τι ακριβώς καλείται ο εν λόγω «τύπος», παρά για να ανακινεί τα ενοχικά σύνδρομα των απολύτως αφελών συμ-(α)-πολιτών μας.
Εξοργιστικό- ακόμα και στο πλαίσιο ανοχής της όποιας δημοκρατίας-να υποχρεώνεται σε αυτομαστίγωμα ο μέσος «ανθρωπάκος», από τα μαθήματα-Στουρνάρα, που αναμασά κεκεδίζοντάς τα και τα παραληρήματα του Αδώνιδος που μονίμως δείχνει με τεντωμένο το δείχτη του χεριού του εμένα, εσένα, τον άλλο ενώ εμείς, εσείς, αυτοί κοκκινίζουμε από ντροπή και δεν τους στέλνουμε από εκεί που ήρθαν (κι έχει ενδιαφέρον από πού ήρθαν).
Η εξέγερση του κόσμου και η αντίσταση του να τρέφεται με τις συγκεκριμένες «ζωοτροφές» τύπου «πλεονάσματος», «ανάπτυξης», «δύο άκρων» και λοιπών αποκυημάτων, προερχόμενες από επιεικώς ευήθεις ανθρώπους, είναι πλέον ζήτημα στοιχειώδους αξιοπρέπειας. Το να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος ο μόνος υπεύθυνος για την συμφορά που τον βρήκε, επειδή η πολλή «ΑΝΑΤΡΟΠΗ» του περιόρισε τη διανοητική επάρκεια του, οδηγεί σε αντίστοιχο διανοητικό και αργότερα ίσως και φυσικό αυτοχειριασμό.
Έτσι, πνευματικά ευνουχισμένος απ’ την πολλή «ενοχή», αντί να εξεγείρεται εναντίον εκείνων που πρέπει , απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτοεξευτελίζεται βλέποντας «Πάγκαλο», κατάσταση προβληματική που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης του.