Του Στέλιου Συρμόγλου
Η προεκλογική περίοδος επί της ουσίας έχει αρχίσει. Και καθώς θα τη διατρέχουμε, θα προσκρούουμε σε παντός είδους "ειρωνείες", εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, στον πανικό της καταστροφής και στον πολιτικό ωχαδερφισμό, που για πολλά χρόνια αποδεικνύεται αυτοφυής. Οσο θα πλησιάζουμε πρός τις εκλογές, που κατά την εκτίμηση και του γράφοντος είναι σε απόσταση αναπνοής, ο καταιγισμός των γεγονότων θα συνθλίβει κομματικά επινοήματα και σχεδιασμούς επικοινωνιακών τεχνασμάτων.
Και η πολιτική που μέχρι σήμερα βιώναμε υπό μορφή θεάματος, ως "πρόβα", ως λόγια επιχρυσωμένα και ράκη λέξεων χωρίς περιεχόμενο, ως ταρτουφισμό και φαρισαισμό, ως αυταρχική αυθεντία και κυνική αδιαφορία και ως βερμπαλιστική αοριστολογία που εκμηδενίζει την πράξη, θα συνθλίβεται προδευτικά στο αμέσως χρονικό διάστημα και ιδίως μετά τις εκλογές. Οσο κι αν τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα επιδοθούν σε μια ξέφρενη κούρσα λαικισμού και ανήθικης έκφρασης εν ονόματι της...σωτηρίας της χώρας, όσο κι αν προσπαθήσουν να εκθρέψουν με χιμαιρικές ελπίδες το λαό, που οι ίδιοι τον οδήγησαν στην οικονομική εξαθλίωση, στην ταπείνωση και στην εθνική αναξιοπρέπεια, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την μετεκλογική πραγματικότητα.
Με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο πρώτος μεν να βρίσκεται στο προθάλαμο του "νεκροτομείου" της πολιτικής, ο δεύτερος δε να ασφυκτιά καθώς θα πέφτει πάνω του βαριά η "ταφόπλακα" της πολιτικής ανυπαρξίας του. Σ' αυτή τη μετεκλογική πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να διαθέτει την πολιτική ρώμη, την πολιτική εμπειρία και ευστροφία και τα πολιτικά αντανακλαστικά, εγκλωβισμένος στην αισθητική και στα σύνδρομα της Αριστεράς, θα σχηματίσει μια βραχύβιας διάρκειας κυβέρνηση, με "συνέργειες" μη "αναγνωρίσιμες" πρός το παρόν. Με τον ίδιο ή άλλο πρόσωπο, κοινής αποδοχής, στην πρωθυπουργία.
Μια κυβέρνηση με σύντομη ημερομηνία λήξης, με όλα τα ιδεολογικά θρύψαλα της "μη γραβατωμένης", αλλά με τον άρτο τον πλούσιο να μουχλιάζει στις ψωμιέρες τους στελεχών του συνονθυλεύματος της Αριστεράς. Και μετά; Αδυσώπητο και βασανιστικό εγείρεται το ερώτημα. Τι θα γίνει μετά με μια τέτοια εξέλιξη μετεκλογική; Και οι μνημονιακές δυσβάστακτες υποχρεώσεις της χώρας; Θα επιστρέψουμε στη δραχμή και θα απομακρυνθούμε από το ευρωπαικό γίγνεσθαι; Θα υποστούμε συνέπειες δυσανάλογες της εκλογικής μας αντίδρασης;
Κατ' αρχήν, το βέβαιο είναι ότι η πολιτική ασάφεια που για χρόνια συνθέτει τη διαλεκτική του κωμιικού, του τραγικού, του γελοίου και του σαρκαστικού, όπως και οι πολιτικές πρακτικές που αντικαθιστούν τη σκέψη με το σύνθημα, θα αποτελέσουν παρελθόν εκ των συνθηκών για το πολιτικό προσωπικό. Και όλοι αυτοί που επί χρόνια γεωμετρούσαν τη ψυχοσύνθεση του Ελληνα πολίτη, εξασφάλιζαν το βόλεμά τους και ενίσχυαν την αυτάρεσκη και συχνά ψυχονευρωτική πολιτική συμπεριφορά τους, δημιουργώντας ταυτόχρονα όλες τις προυποθέσεις ώστε οι πολίτες να βαδίζουν πρός την εκατόμβη, θα βρεθούν αμήχανοι και "ανήμποροι" ενώπιον της νέας πολιτικής πραγματικότητας.
Η μεταβατική περίοδος που θα ακολουθήσει των εκλογών, με την "υποδειγματική" ανοχή των δανειστών, όπως εκτιμούν σοβαροί ξένοι αναλυτές, θα αποτελέσει πεδίο έντονων διεργασιών και ζυμώσεων πολιτικών, ώστε να αναδυθούν νέες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως νέα πρόσωπα, πολιτικά άφθαρτα, όσο είναι δυνατόν. Πρός την "κατεύθυνση" αυτή προσβλέπουν και οι δανειστές, για να μην υπάρξουν δυσάρεστες κοινωνικές εκπλήξεις με εκτροπές και ανατροπές γενικότερα στο μέλλον, που θεωρούνται απολύτως αναμενόμενες με την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι τα πρόσωπα αυτά, ανεξαρτήτως ηλικιακής κλίμακας, δεν θα έχουν καμία σχέση με την παλαιοκομματική νοοτροπία, με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τη γελοιότητα και τη μεταπήδησή τους με δρασκελισμό καμηλοπάρδαλης από κόμμα σε κόμμα, με μόνο κοινό τους γνώρισμα τη θρασυδειλία και την εύκαμπτη σπονδυλική στήλη. Οπως είναι βέβαιο ότι αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, θα ξεκινήσει η ανασύνταξη του φιλελεύθερου χώρου, με τη "βίαιη" απομάκρυνση του Αντώνη Σαμαρά. Η ανάκαμψη της φιλελεύθερης παράταξης, της οποίας το ένστικτο απονευρώθηκε, θεωρείται αναγκαία προυπόθεση για την μετά τη μεταβατική περίοδο, όσο αυτή διαρκέσει. Και οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι δεν θα διαρκέσει...
Η ενδυνάμωση του φιλελεύθερου τρόπου σκέψης, που βασίζεται στην εκλογικευμένη δυσπιστία και δεν δέχεται ορισμούς με αυθαίρετες καταβολές, γιατί ο φιλελευθερισμός δίνει μεγάλη σημασία στο άτομο, θα αποτελέσει το "πρωτεύον" για όσους κινηθούν πρός την κατεύθυνση της ανασύνταξης του φιλελεύθερου χώρου.
Κι αυτοί που ήδη μετέχουν στις διεργασίες, αν και έχουν να επιδείξουν άκρατη πολιτική φιλοδοξία, συμφωνούν στην άποψη ότι χρειάζεται μια νέα ηγετική φυσιογνωμία, που θα μπορεί να αγωνιστεί, πέραν της παράταξης, για τον αναδασμό, την πνευματική και οικονομική ανάπτυξη και την...ανάσταση του κεραυνοβολημένου πτώματος της Ρωμιοσύνης!.. Σ' αυτή τη μεταβατική μετεκλογική περίοδο, οι έννοιες της "Κεντροδεξιάς" και της "Κεντροαριστεράς" θα παραμεριστούν εν πολλοίς, δεδομένου ότι προκάλεσαν αρκετή σύγχυση τα τελευταία χρόνια και "κιτρινισμένες" από την κακουχία του χρόνου βρίσκονται απαξιωμένες στην κοινωνική συνείδηση.