ΠΟΙΟΙ άλλοι σκάνε μύτη απ’ τις κρύπτες, με την κατάργηση των μνημονίων; Απ’ το πρώτο βράδυ των πανηγυρισμών (με τον κ. Τσίπρα Πρωθυπουργό) ξεπροβάλλουν, με το σχέδιο στο χέρι, επαγγελματίες άλωσης του Κράτους και ανάλωσης του δημοσίου χρήματος. Πριν ακουμπήσουν στο τραπέζι το δανεικό μας χρήμα οι δανειστές, έχουν εκπονηθεί τα σχέδια (των…λαμογιών), τρέχουν τα σάλια τους και κινούνται οι κάτω σιαγόνες.
ΕΠΑΝΙΔΡΥΟΝΤΑΙ καταργημένοι φορείς (π.χ. αποξήρανσης της λ. Κωπαΐδας), με τα συμβούλια, τους προέδρους και τα μέλη, με υπερωρίες και εκτός έδρας. Οι πολυθεσίτες «αποκαθίστανται» κι αυτοί, με διεκδικήσεις αναδρομικών και αποζημιώσεις ακόμα και για την ηθική τους ζημιά.
ΞΑΝΑΣΤΗΝΟΝΟΝΤΑΙ στο ΕΣΥ καταργημένα μαγαζιά διακίνησης ασθενών, φαρμάκων (με τα ποσοστά απ’ τις εταιρίες) και υπερκοστολογημένου ιατρικού υλικού. Σύρουν το χορό (μεγαλο)εισαγωγείς, ακολουθούν (μεγαλο)γιατροί με το προεξέχον φακελάκι των γεμάτων θυλακίων τους και έπονται πολυπληθή και ασήμαντα πιράνχας. Οι πραγματικοί λειτουργοί του ΕΣΥ σε ρόλο μελαγχολικού θεατή, αμέτοχοι στο πάρτι και σιωπηλοί μαχητές για τον ασθενή και το Σύστημα.
ΠΑΙΡΝΕΙ απάνω της η οικοδομή και ξαναζούν μέρες δόξας ερημωμένοι χώροι που άνθισαν με το ρουσφέτι και τη μίζα. Μοιράζουν το χρήμα τους οι τράπεζες και προηγούνται οι θαλασσοδανειστές. Ξανά μπουζούκια, άνθη και πρώτο τραπέζι πίστα.
ΞΑΝΑ στο πόστο τους απολυμένοι της ΕΡΤ και, για παράδειγμα, η κα Σεμίνα θα μας χαρίζει το…χαμόγελό της. Πανάκριβο (κάπου 340.000 ευρώ το χρόνο), λιγότερο της κας Μπίλιω και της (αγωνιώσης για την ομορφάδα της) κας Τσαπανίδου. Παραδίπλα τους ο κ. Λυριτζής. Με τις πλακίτσες και τα καλαμπουράκια του (ενίοτε και με…αποδοτικό σκάλισμα της μύτης), στη ΝΕΤ, για ένα...ψωροχιλιάρικο τη μέρα.
ΔΕΝ βλέπει τριγύρω του κελιά και χειροπέδες ο επίδοξος φοροφυγάς, ενθαρρύνεται και «κλείνει τα βιβλία» μονάχος του. Δεν αποδίδει τον ΦΠΑ, δεν χολοσκάει για τα ένσημα εργαζομένων του, δεν (δια)κανονίζει παλιά χρέη (θα τα σβήσει ο χρόνος και το…μέσον).
ΑΥΤΑ τα ολίγα, δειγματοληπτικά. Για μιαν Ελλάδα «λεύτερη». Χωρίς μνημόνια και καταναγκασμούς. «Του έλληνα», βλέπεις, «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει».