Του Στρατή Μαζίδη. Μερικές πρόχειρες σκέψεις ύστερα από όλο αυτό το σκηνικό των τελευταίων ημερών με τη δολοφόνια του άτυχου Παύλου Φύσσα, τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις που όμως έλαβαν χαρακτήρα επεισοδίων και βανδαλισμών σε αρκετές περιπτώσεις, τις χολυγουντιανές συλλήψεις και τις αποφυλακίσεις με κλωτσοπατινάδες σε οπερατέρ.Η Θεωρία των Δύο Ακρων έχει σαφέστατη βάση. Ή ακόμη και του ενός άκρου με τις δύο όψεις όπως ο διπρόσωπος Ιανός.
Το ερώτημα για την ελληνική κοινωνία που δεν επιθυμεί τις ακρότητες είναι να εξετάσει προσεκτικά τόσο το δεξί άκρο όσο και το αριστερό, ώστε κάποια στιγμή να εντοπίσει και να ακολουθήσει τα νήματα που τα κινούν.
Κι όταν το κάνει αυτό, τότε θα πρέπει να κόψει στα δύο αυτές τις αφανείς κλωστές που όμως κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους σκοτώνοντας αθώα παιδιά στη μέση του δρόμου και τρομοκρατώντας τον ελληνικό λαό χωρίζοντάς τον σε φασιστικά και αντι-φασιστικά μπλοκ.
Και ποιος ορίζει ποιος είναι ο φασίστας στην Ελλάδα;
Και ποιος περιορίζει σε μια μόνο χαρακτηριστική ομάδα το φασισμό;
Προσωπικά το μόνο που ξέρω είναι πως αυτός εδώ ο τόπος τον έχει ζήσει πολύ καλά στο πετσί του, έχει θάψει τα θύματά του και οφείλει να στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλες τις σημερινές μορφές του, είτε τετράγωνες, είτε γραβατομένες είτε οτιδήποτε.
Νομίζω ότι τόσο η δική μας γενιά όσο και αυτή που έρχεται σε λίγα χρόνια, δικαιούνται να ζήσουν ελεύθερα, αναπνέοντας καθαρό αέρα και δίχως φόβο.