Πριν λίγες ημέρες με πληροφόρησε ένας φίλος σχετικά με ένα θέμα που έπαιξε πάρα πολύ χθες και αφορά στην εγκατάσταση ενεχυροδανειστηρίων εντός καταστήματος της Carrefour που πλέον ελέγχεται πλήρως από το Μαρινόπουλο.
Του Στρατή
Μαζίδη
Παρουσιάστηκε
σαν μια ευκαιρία κατακεραυνώματος της
γνωστής εταιρείας που θα μπορούσε να
βγει πρώτο και να τραβήξει αρκετό κόσμο.
Δεν το έκανα περιμένοντας να δω πότε
και πως θα κυκλοφορήσει.
Συνέβη χθες
και η πρώτη μου σκέψη ήταν μια υποψία
υποκρισίας και φαρισαϊσμού.
Δε λέω ότι
μπαίνοντας στο Carrefour είναι ότι καλύτερο να βλέπεις υπαλλήλους που
καλοβλέπουν τη βέρα στο χέρι ενός πελάτη
για ένα κομμάτι χαρτί ονομαστικής αξίας
αλλά αναρωτιέμαι, και το είχε αναφέρει
σε ρεπορτάζ
της η Freepen πριν
λίγους μήνες σχετικά με τα ενεχυροδανειστήρια,
η εκρηκτική αύξησή τους ανά την Ελλάδα,
δεν ενοχλεί;
Μας πειράζει
πού θα είναι σε μια γωνιά του σούπερ
μάρκετ αλλά όχι που το βλέπουμε κάθε
μέρα στο διάβα μας, απέναντι από το σπίτι
μας, τη δουλειά μας και σε διαφημίσεις
στον τύπο;
Το ότι βλέπουμε πχ πρακτορεία επίσημου τζόγου δε μας πειράζει; Εκεί δεν έχουν "κατατεθεί" χρήματα;
Δε μας ενοχλεί
που η κυβέρνηση δίνει την άδεια και
κανείς δε μας λέει αυτές οι επιχειρήσεις
που βγήκαν όπως τα σαλιγκάρια μετά τη
βροχή, πως στην ευχή έχουν τόση ρευστότητα
ώστε να δανείζουν αλλά κυρίως να δίνουν
δανεικά και αγύριστα ή να δύνανται να
αντέξουν επί μακρόν δίχως να έχει
επιστραφεί το κεφάλαιό τους;
Κι όχι μόνο
αυτό αλλά θεωρούνται και κελεπούρια αν
χτυπήσουν την πόρτα ενός ιδιοκτήτη
ακινήτου για να του το μισθώσουν σε αυτή τη συγκυρία.
Ενοχλείται
η κοινωνία όταν η ίδια επί χρόνια
εκμεταλλευόταν τους λαθρομετανάστες
για να κάνει τη δουλειά της με την
ελάχιστη δυνατή αμοιβή ή που μέλη της
τρίβουν τα χέρια τους με τους νέους
μισθούς πείνας.
Επιπλέον οι
άλλοι τοκογλύφοι που έχουν εγκατεστημένα
από χρόνια τα μηχανήματά τους μέσα και
έξω από όλα τα σούπερ μάρκετ δε μας
ενοχλούν; Ξέρετε ποιοι. Εκείνοι που
έλεγαν στα κορόιδα “ελάτε πάρτε δάνεια
και κάρτες” και πλέον κυνηγούν με
ενοχλητικούς μισθωμένους υπαλλήλους
το λαό κάθε ώρα και στιγμή στο σπίτι
του.
Εδώ δε μας
ενοχλεί που μέσα σε ένα οίκο δημοκρατίας
και παραγωγής πολιτικής για την
υποτιθέμενη πρόοδο μιας χώρας έχουν
κατσικωθεί μερικές δεκάδες νταβατζήδες
που μας αρπάζουν την περιουσία.
Αυτή την
επιλεκτική ευαισθησία, μολονότι τη
σέβομαι, πάρα ταύτα αδυνατώ τόσο να την
καταλάβω όσο και να την παρακολουθήσω.
Ο Μαρινόπουλος
τουλάχιστον είναι μια ελληνική εταιρεία,
κέρδισε κατά κράτος στην Κύπρο το μεγάλο
γερμανό αντίπαλο την περασμένη άνοιξη,
και εκτιμώ ότι μαζί με τις άλλες
αντίστοιχες ελληνικές αλυσίδες όπως ο
Σκλαβενίτης αξίζει να στηριχθούν όσο
είναι δυνατό.
Επίσης ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή ενέχυρο στους τοκογλύφους. Αυτό θα έπρεπε να μας ανησυχεί περισσότερο...