Του Στρατή Μαζίδη
Άγνωστη λεπτομέρεια αλλά ενδεικτική του πολιτισμού των περσών το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης άνοιξε τις πύλες του για τις γυναίκες το 1934 οπότε και ιδρύθηκε, πολύ πριν τα περισσότερα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες εντάξουν τις γυναίκες στις αίθουσες διδασκαλίας τους.
Ο κόσμος της Δύσης όταν φέρνει στο νου του το σημερινό Ιράν φαντάζεται περισσότερο ένα απολυταρχικό καθεστώς, γυναίκες που φορούν τσαντόρ, κάψιμο αμερικανικών σημαίων και φανατισμένους μουσουλμάνους να φωνάζουν διάφορα συνθήματα.
Όμως οι παλαιότεροι, διατηρούν άλλες αναμνήσεις από την Τεχεράνη της δεκαετίας του 1960 και του 1970 που δίνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα της ιρανικής ζωής.Πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 η πρωτεύουσα της χώρας ήταν ταυτόσημη με την πολιτιστική πρωτοπορία. Μέχρι την επανάσταση το Ιράν ήταν μεταξύ των πιο καλλιεργημένων κοσμοπολίτικων κρατών της περιοχής.
Είχε προοδευτικό κίνημα στην τέχνη και τη λογοτεχνία και μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη κινηματογραφική αλλά και τηλεοπτική βιομηχανία.
"Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας καλωσόριζε τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες και το jet-set της Τεχεράνης βρισκόταν για σκι στο σύγχρονο σαλέ της οροσειράς Αλμπόρτζ.
Τώρα ένας ιρανός συγγραφέας που ζει στον Καναδά θυμάται τα καλοκαίρια που πέρασε στην πόλη ως ένας νεαρός άνδρας βλέποντας αμερικανικές ταινίες σε high-end κινηματογράφους και τις χαλαρωτικές στιγμές στο αεροδρόμιο τις ώρες αιχμής.Ωστόσο η ζωή στα χρόνια του σάχη δεν ήταν ένα ειδύλλιο για όλους τους Ιρανούς. Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισοτήτες δημιούργησαν ένα κόσμο αφθονίας για όρισμένους και στέρησης για άλλους. σε απίστευτη θέλετε για μερικούς και έναν κόσμο αφθονίας για τους άλλους. Αυτές οι εντάσεις συνέβαλαν στην ανατροπή της κυβέρνησης του σάχη το 1979 και την ισλαμική επανάσταση που κατευθύνει τις τύχες της χώρας μέχρι σήμερα.
Τι να απέγιναν άραγε οι φοιτήτριες της φωτογραφίας;
* με πληροφορίες από το NPR