Την εποχή που δολοφονήθηκε
ο Παύλος Φύσσας πάλι έπαιζε έντονα το
θέμα της τρόικας, των πιθανών νέων
οριζόντιων μέτρων και του ενιαίου φόρου
ακινήτων. Η κοινή γνώμη ήταν αγριεμένη
και προκειμένου να “έρθει στα σύγκαλά
της” έπρεπε να τρομάξει με τον κίνδυνο
του φασισμού.
Του Στρατή Μαζίδη
Λες και τώρα υπάρχει
δημοκρατία ή δεν είναι φασισμός να σου
δημεύουν το σπίτι και το βιός με φόρους
και χαράτσια.
Βέβαια το να φας έναν
αριστερό είναι πιο εύκολο. Οι θερμόαιμοι
ακροδεξιοί χειραγωγούνται πιο εύκολα
κι ένα 45χρονο ρεμάλι που χειρίζεται το
σουγιά την κάνει τη δουλειά.
Τώρα που η διαπραγμάτευση
με την τρόικα πάλι δε βηματίζει καλά
και τα νέα μέτρα έρχονται στον ορίζοντα
έπρεπε να δώσουμε εκ νέου λίγη δόση τρόμου
στο λαό και αποπροσανατολισμού. Απλά απέναντι στους πειθαρχημένους και γυμνασμένους χρυσαυγίτες χρειάζονταν επαγγελματίες.
Όσο για τους τρεις
συνολικά νεκρούς; Δεν έχουν τελικά καμία
σημασία. Θεωρούνται αναλώσιμοι. Και
αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει. Θα
περπατάμε έξω και μπορεί να είμαστε τα
επόμενα θέματα των δελτίων ειδήσεων
και των αμφιβόλου ηθικής βίντεο.
Σκοτώνουν ξένα κέντρα
για να διαλύσουν την Ελλάδα και να την
έχουν μια ζωή από κάτω; Την ώρα που
δείχνει έστω και στα ψέματα ότι πάει
να διορθώσει δύο πράγματα;
Σκοτώνουν ελληνικά
κέντρα για να δείξουν έξω ότι αν πιεστούμε
περισσότερο θα πάμε σε ανεξέλεγκτες
καταστάσεις;
Με βάση την εμπειρία
του 2008, η πρώτη εκδοχή μοιάζει ευκολότερη.
Προφανώς έχουν κι άλλα σχέδια για την
Ελλάδα στο μέλλον, τα οποία για εμάς θα
αποδειχθούν εφιάλτες. Ένα πρώτο είναι
να γίνουμε ένα αληθινά ναζιστικό κράτος
όπου τα πάντα θα παρακολουθούνται και
θα ελέγχονται στο όνομα της ασφάλειας
και της τάξης σε ότι κομματάκι θα έχει απομείνει από την πατρίδα μας.
Το ζήτημα είναι τι
κάνουμε. Θα τους αφήσουμε; Είμαστε
απόγονοι αυτών που γέννησαν τη Δημοκρατία
ή απλοί ραγιάδες;