Του Στέλιου Συρμόγλου
Το ΠΑΣΟΚ για δεκαετίες ήταν εδω. Γιατί ίσως οι Ελληνες έχουμε άγρια τάση στα θαύματα. Γι' αυτό στον τόπο μας έχουν πέραση η θαυματοποιοί, μια και μας λείπουν οι θαυματουργοί. Ετσι κυριάρχησε η πολιτική της φαντασμαγορίας, που είναι η πολιτική της παράστασης. Κι αυτό το είχε αντιληφθεί εγκαίρως και αρκούντως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν φρόντιζε την πράξη, αλλά την παράσταση. Σκέφτηκε ο μακαρίτης ότι αν μπορούσε να "παριστάνει" μια ζωή, μια ζωή θα κυβερνούσε τους Ελληνες. Και το πέτυχε. Γιατί αυτό εννοούν οι Ελληνες όταν λένε "χαρισματικός". Καλός δηλαδή παίχτης, παραστατικός, παραστασιακός. Η πιάτσα τον αποκαλεί ο "εφετζής".
Ετσι σε τούτη τη χώρα ανθούν όχι μόνο λουλούδια, αλλά οτιδήποτε σπέρνεται. Ιδανική χώρα για κάθε καλλιέργεια.Και μάλιστα με αυτόματο πότισμα. Σπείρε αλλοπρόσαλλες ιδέες, αφείδωλες υποσχέσεις για εύκολο χρήμα, ωριαοποίησε και λίγο την "σκληρή" πραγματικότητα και όλα παίρνουν μια μεταφυσική ομορφιά και σημασία. Ετσι "φύτρωσαν" διάφοροι χρυσοδάκτυλοι και σκάνδαλα με εκτρωματικές αποφύσεις. Υπερχρεώθηκε η χώρα και διογκώθηκε το δημόσιο χρέος. Υπανάπτυξη και πληθωρισμός με το ΑΕΠ να κινείται σε ρυθμούς μικρότερους απ' αυτών των χωρών της τότε ΕΟΚ. Αύξηση των δημοσίων δαπανών ως αποτέλεσμα της πρωτοφανούς διεύρυνσης του Δημόσιου τομέα, αλλά και της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος από τους κυβερνώντες. Τα δάνεια της δεκαετίας του '80 δεν είχαν ξαναγίνει από τη σύσταση του ελληνικού κράτους...
Ετσι άνθισαν "λουλούδια" σαν τον Τσοχατζόπουλο, τον συγχωρεμένο Κουτσόγιωργα, τον Παπαντωνίου, τον Τόμπρα, τον Σεφτελή, τον Μαντέλη, τον Πάχτα, τον Τσουκάτο και τόσους άλλους "χαρισματικούς" της πασοκοκρατίας. Και χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερη μνεία οι Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου, ο "αξεπέραστος" Βαγγέλης Βενιζέλος, στον οποίον "έλαχε ο κλήρος" να επαναπροσδιορίσει τη φράση το "τότε" ΠΑΣΟΚ, που είχε τη βαρύνουσα σημασία της, με τη φράση το "σημερινό" ΠΑΣΟΚ, που είναι ανάλαφρη σαν ελαφρόπετρα...
Ο,τι χειρότερο δηλαδή για έναν "βαρύφορτο" από υπερφίαλη φιλοδοξία και έπαρση στα όρια της παράνοιας πολιτικό, ανίκανο εντούτοις να αποπροασανατολίσει το λαό με δούρεια σχήματα και παραστάσεις, στερούμενο της αναγκαίας σκηνικής παρουσίας, ο οποιός καλείται να αποδεχθεί ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μένει πια εδω...Είναι μια δυσανάγνωστη εποχή για τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ η σημερινή εποχή. Μια εποχή συμβιβασμών, αμηχανίας και αγωνίας για τον ίδιο και ό,τι απέμεινε από το στελεχιακό δυαμικό του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Μου θυμίζει ο πολιτικά "δυστυχής" Βαγγέλης βενιζέλος, τη εποχή της Αγαύης, από τους Βάκχες του Ευριπίδη, που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι του κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιός της. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν έγκαιρα "ξυπνήσει" από τον παραληρητικό του λήθαργο ο Βαγγέλης Βενιζέλος, για να δει τις πολιτικές ανοησίες που έχει ήδη διαπράξει, για να εξασφαλίσει πρόσκαιρο "καταφύγιο" στη μεγαλομανία του...
Το ΠΑΣΟΚ δε μένει πια εδω... Και ευτυχώς, γιατί στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, παρατηρήθηκε μια διαστροφή της δημοκρατίας, που οδήγησε στη σημερινή παρακμή των θεσμών και διέβρωσε την αξία των φιλελεύθερων ιδεών στη συνείδηση των πολιτών, με αποτέλεσμα να ανθίσουν και "λουλούδια" αντίστοιχης "ευωδίας" στο φιλελεύθερο χώρο, με συνέπεια τη σημερινή συρρικνωμένη φυσιογνωμία της ΝΔ. Με έναν πρωθυπουργό του "σωλήνα" της πολιτικής αναγκαιότητας, απολίθωμα πολιτικό με στοιχεία ωστόσο μεγαλοαστικής "μαγκιάς".
Το ΠΑΣΟΚ δε μένει πια εδω...Ο σοσιαλισμός του χωρίς "σοσιαλισμό" δεν μπόρεσε. Οδήγησε απλώς σε ψευδείς προβλέψεις και στο μαρασμό της οικονομίας. Στο γκρέμισμα των απραγματοποίητων ονείρων του λαού και διεπλάτυνε το χάσμα ανάμεσα στο ρεαλισμό και την πολιτική της παράστασης. Και βέβαια κατέδειξε ότι η δημοκρατία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει με πληρεξούσιους του κοινωνικού συνόλου..
Σε μια δημοκρατία οι ιδέες, παρόλο που ιστορικά δεν προηγούνται της δημοκρατικής κοινωνίας, ωστόσο επηρεάζουν τη λειτουργία της. Ομως, αυτό προυποθέτει ότι μια κοινωνία δεν διαφθείρεται από ψευδοιδεολογίες και μπορεί να ξεχωρίζει το αληθινό από το ψεύτικο. Ο Αριστοτέλης ήταν αυτός που έλεγε ότι οι πολίτες όχι μόνο ψάχνουν να βρουν την αλήθεια, αλλά τελικά την εντοπίζουν. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το πεδίο των ιδεών βρίσκεται υπό την κυριαρχία μιας "Λουμπενιντελικέτσιας", η οποία επιβιώνει διαιωνίζοντας το ψέμα.
Είναι ανάγκη αναπόδραστη να γίνει στην Ελλάδα η εννοιολογική αποκατάσταση κάποιων λέξεων και ιδεών. Πρός την κατεύθυνση αυτή πρέπει να κινηθούν αμεσοπρόθεσμα οι νέες φιλελεύθερες δυνάμεις που θα αναδυθούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Με το ΠΑΣΟΚ να μην μένει πια εδώ. Με το πανικόβλητο και πολιτικά "παρανοικό" βλέμμα του Βαγέλη Βενιζέλου να παρακολουθεί τον ενταφιασμό του ΠΑΣΟΚ, με το επιπρόσθετο καθήκον να θέσει πάνω του την "ταφόπλακα". Και με τις...ψυχονευρωτικές αντιδράσεις πανικού του Αντώνη Σαμαρά να προετοιμάζουν νομοτελειακά την "επόμενη μέρα" για τον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο...