Του Στέλιου Συρμόγλου
Προσδεμένος στον κομματικό ωφελιμισμό και στον προσωπικό καιροσκοπισμό ο πρωθυπουργός, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η "στήριξη" της Μέρκελ για την επιμήκυνση της παραμονής του στην εξουσία, ως "αρμοστής" των αποικιοκρατών, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα το πολιτικό του ήθος χωρίς Ηθική, υπονοώντας ότι βρίσκεται σε επαφή ο ίδιος και το περιβάλλον του με βουλευτές άλλων κομμάτων, οι οποίοι είναι έτοιμοι να αποστατήσουν. Και το περιεχόμενο, όσο και την έννοια της "αποστασίας" το γνωρίζει καλά ο Αντώνης Σαμαράς. Οπως γνωρίζει καλά την αποξένωση του πολιτικού από την κοινωνική περιοχή και τον εγκλεισμό του στη σιδερόφρακτη περιοχή του υπερτροφικά αναπτυγμένου εγωισμού του...
Τελικά γέμισε ο τόπος τούτος από πολιτικούς με παχυδεΡμία ιπποποτάμου που πυκνώνουν τις εμπροσθοφυλακές της πολιτικής, πρόθυμους για οχλοβοή, σίγουρους για την ασυδοσία και την χλιδή. Πολλοί εξ' αυτών ανεπάγγελτοι, άτομα χωρίς έρμα ευθύνης. Ακαριαία φέρουν ωστόσο την ευθύνη για τη φθορά των εννοιών όλων των "ωραίων λέξεων", που έχουν αγιαστεί από θυσίες και ολοκαυτώματα. Οπως είναι υπεύθυνοι κάποιοι απ' αυτούς για την εθνική περιπέτεια!
Τους βλέπουμε παντού να προκαλούν με την ανήθικα πολιτική συμπεριφορά τους. Οι "βολεμένοι" ενός κοινοβουλευτικού συστήματος που απέχει από την ιδέα του κοινοβουλευτισμού και της ευεργετικής της επίδρασης στις δημοκρατικές κοινωνίες. Ολοι αυτοί οι πωρωμένοι από την παρεκτροπή πολιτικοί, δεν δρασκελίζουν μόνο με κωμικό τρόπο τα υπουργικά έδρανα στη Βουλή, αλλά αποβάλλουν με κυνικότητα τη αιδώ και εκθέτουν στο φως της ημέρας τα έργα της νυχτός. Με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τους λεονταρισμούς και τις παλινωδίες των κυβερνώντων, με τις παραμυθίες και την αναλγησία έναντι του κοινωνικού πόνου, να καταδείχνουν μια πολιτική χωρίς σταθερές συντεταγμένες.
Ολα όμως στην Ελλάδα καλύπτονται εντός ολίγων ημερών από το πέπλο της λήθης. Και ακολουθεί η σιωπή των τετελεσμένων. Μήπως με τη σιωπή υποβιβάζεται η ευθύνη των ανθρώπων της εξουσίας; Αποδείχθηκε πάντως ότι δεν συνακολουθείται από την ενοχή! Αυτοί συνεχίζουν ανενόχλητοι εν πολλοίς τη δουλειά τους...Οι της χλιδάτης παρακμής πολιτικοί, περιφερόμενοι από το ένα "μοδάτο" στέκι στο άλλο, με το "μπλαζέ" και συχνά σπουδαιοφανές ύφος, ανερμάτιστοι και αδαήμονες, πλήν όμως "χλιδάτοι", προσπαθούν να καταπείσουν για τη "σπουδαιότητα" της δραστηριότητας του...κώνωπα επί κέρατος βοός!
Οι δημοσιογράφοι τους συναντάμε όχι μόνο στα διάφορα άθλια τηλεοπτικά πάνελ και παράθυρα της δημοσιογαρφικής ντεκατέντσιας, αλλά και στα στέκια της αποχαύνωσης και της παρασιτικής νοοτροπίας του Κολωνακίου και της Βουκουρεστίου, όπου οι ισχνές πλέον απεγνωσμένες κραυγές των συμπιεσμένων από τα προβλήματα κοινωνικών ομάδων αποτελούν γι' αυτούς "φωνή εν Ραμά". Και το ενδιαφέρον τους εξαντλείται σε πικάντικες σπερομολογίες για να εξασφαλίσουν το διασυρμό των πολιτικών τους αντιπάλων, σε θορυβώδεις συζητήσεις για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, για την ιπποδύναμη πανάκριβων αυτοκινήτων και στο...οφθαλμόλουτρο των διερχόμενων μινιφορούντων γυναικών...
Αδράνεια και αδιαφορία, κυνική αναίδεια και κομματικός ωφελιμισμός συνθέτουν το ψυχολογικό κλίμα της πολιτικής κοινωνίας. Πως να γεμίσει λοιπόν η κοινωνική ερημιά από τη φωνή της ελπίδας; Πως η σιωπή να μιλήσει με το στόμα της πίστης για να σιγάσει το λαχάνιασμα της εναγώνιας αμφιβολίας, που κρατεί τη συνείδηση διστακτική; Πως τα πλήθη τα βασανισμένα από τον κάματο της άτεκνης προσδοκίας να συλλογιστούν;