Του Στέλιου Συρμόγλου
Τα προοδευτικά μέλη της κοινωνίας, οι σκεπτόμενοι πολίτες, υποφέρουν από την ελαττωματική λειτουργία της κοινωνίας, μέχρις ότου εν ονόματι των νέων ιδεών ή εν ονόματι της ελαττωματικής λειτουργίας του παλαιού καθεστώτος εκδηλωθεί η διαμαρτυρία για το συγχρονισμό και την αποκάτασταση της ισορροπίας.
Ο Γερμανός ιστορικός του 19ου αιώνος Otto Seeck, αποδίδει την πτώση των δύο πολιτισμών των Αθηνών και της Ρώμης στην αδυναμία προσαρμογής πρός τις μεταβληθείσες συνθήκες, όπως ακριβώς στη σύγχρονη περίοδο θα λέγαμε για μια χώρα και τους πολίτες της ότι αν δεν έχουν τη δύναμη να προσαρμοσθούν διατρέχουν τον κίνδυνο των πολλών και επάλληλων δεινών. Το καθήκον είναι να τεθεί σε λειτουργία ο μηχανισμός της προσαρμογής. Οι κοινωνίες δεν πάσχουν από την έλλειψη ιδεών, αλλά από την εφαρμογή των ιδεών. Πάσχουν από τη "ανοχή" των μελών τους σε απαράδεκτες πολιτικές πρακτικές που αφανίζουν το περιεχόμενο και την έννοια της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Η βούληση για την εκδήλωση της αντίδρασης απαιτεί κόπο και οδύνη. Η λειτουργία και η έγκαιρη λειτουργία της βούλησης, είναι το μέσον για να αποτραπούν τραγελαφικές πολιτικές καταστάσεις και τα κοινωνικά ξεπάσματα. Αυτό ζούμε στην Ελλάδα: Την έλλειψη της κοινωνικής βούλησης να αντιταχθεί στην πολιτική κοροιδία και απάτη. Ζούμε την εκτρωματική "φυσιογνωμία" της ανοχής μιας κοινωνίας που το μεγαλύτερο μέρος της από τις παρυφές της απόγνωσης βρίσκεται ήδη στην κορυφή της εξαθλίωσης και μάλιστα χωρίς διαφαινόμενη προοπτική, ανεξάρτητα από τα ευχολόγια και τις ψευδείς προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση των αθλίων... Της ανοχής μας, λοιπόν!
Κι ας εκποιούνται ελευθερία του ήθους και αξίες. Κι ας γινόμαστε μάρτυρες ανελεύθερων πρακτικών που σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με το ήθος και το είδος της δημοκρατίας. Και δεν είναι μόνο το επίμαχο θέμα της ΕΡΤ, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε όψιμα να κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της επιστράτευσε τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, για να προκαταλάβει το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας τα μεσάνυχτα της Κυριακής, δηλώνοντας ο πρωθυπουργός ότι έτσι θα αποδειχθεί η...συνοχή του εκτρωματικού κυβερνητικού σχήματος.
Θα έχει βέβαια προηγηθεί μια άγονη και ανούσια συζήτηση με επιφατικούς διαπληκτισμούς και κενές περιεχομένου φράσεις εκατέρωθεν, πρός τέρψιν επί της ουσίας των ήδη "κωφάλαλων" και αβούλευτων της Βουλής, που θα κοιτάζουν τα ρολόγια τους ώστε να τελείωνει η όλη διαδικασία, όσοι εξ' αυτών θα βρίσκονται στα έδρανα της Βουλής κατά τη διάρκεια της τριήμερης διαδικασίας.... Της ανοχής μας το ανάγνωσμα! Μένουμε απαθείς θεατές μιας κακότεχνης παράστασης των μεν, των δε και των άλλων! Σε τούτη τη χώρα των "θαυμάτων" η ιστορία επαναλαμβάνεται και ανάποδα διαβάζεται. Ολα όσα συμβαίνουν είναι συνομίληκα με την πολιτική ιστορία των 30 τελευταίων χρόνων.
Οταν η νοοτροπία, η πρακτική και οι μεθοδεύσεις παραμένουν, ελάχιστους ενδιαφέρουν τέτοιου είδους προτάσεις μομφής πρός άγραν εντυπώσεων και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Τα όποια σχήματα αντιδράσεων δια της δυσπιστίας πρός την κυβέρνηση είναι προσχήματα στα ΜΜΕ, για να σχολιάζουν , στην κυβέρνηση να μεταθέτει καταστάσεις ελπίδων και να περνά δυσβάστακτες για τους πολίτες πολιτικές και στην αντιπολίτευση για να εκφράζει την αντίδρασή της και να "ικανοποιεί" τον πυρήνα των ψηφοφόρων της ή και να διαμορφώνει εσωκομματικές ισορροπίες.
Αναπόφευκτη η...σκυταλοδρομία της πολιτικής κοροιδίας και της παραπλάνησης της κοινής γώμης εκ μέρους των κομμάτων. Δηλώσεις, εξαγγελίες και καταγγελίες, με "αμπαλάζ" ευκαιριακές σκοπιμότητες. Γιατί, συνήθως, οι επινοητές τους το πρωί προβαίνουν σε εμπρηστικές δηλώσεις και πυροτεχνικού τύπου αντιδράσεις, και μέχρι το βράδυ σε κάποιο "μοδάτο" στέκι ξεχνούν το περιεχόμενό τους. Αρκούμενοι στη γευσιλαγεία εν μακαριότητι και απολαμβάνοτας το εκλεκτό κρασί τους, έστω εις υγείαν των αείποτε μωρών αυτού του τόπου!
Οι δικτάτορες των αριθμών και της παραγωγής αντιλαικών πολιτικών μετά ή χωρίς μομφές δυσπιστίας, πανηγυρίζουν στις αίθουσες των τροπαίων την αναπηρία τους, που πάντα συντηρείται από την ανοχή και την ευπιστία έως αφέλεια των κοινωνικών ομάδων, των εγκλωβισμένων στον πανικό της καθημερινότητας. Και μόνο ο αυλός των σκεπτόμενων και υποψιασμένων του τόπου τούτου, ορφανός αναπαύεται θεοσεβής σε πικραμένα χείλη, μελωδώντας την υποστολή της ουτοπίας.
Το μέγα έτος γι' αυτούς είναι το παρόν με τον ατελεύτητο πανικό του. Μέσα σ' αυτό είναι αυτό που ήταν. Το παρόν περιλαμβάνει τα πάντα. Αοιδοί στα συμπόσια των αθανάτων φασμάτων του πολιτισμού σπαράζονται και κατασπαράζουν, χαρισματούχοι αρνητές της πολιτικής υποκρισίας. Δεν πουλάνε γι' αυτούς τα σύγχρονα καταστήματα των πολιτικών υποκριτών τίποτα. Δεν νιώθουν ωστόσο ότι δεν έχουν που να πάνε, έστω κι αν προσωρινά περιφέρονται στους πέντε δρόμους της γης, όταν κλείνει το μαγαζί του ο ήλιος!