Του Στέλιου Συρμόγλου
Αποδείχνουν το επίπεδο της σαθρής πολιτικής σκέψης, της εγκλωβισμένης στο επίπλαστο και το επιφατικό. Επιβεβαιώνουν τη διανοητική νωθρότητα των πολιτικών να εισδύσει στη βαθύτερη φύση των κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων και διαφορών, αλλά και την πολιτική αυταπάτη από τα επιφαινόμενα.
Αναδεικνύουν την έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής, ιδεών και υλοποιήσιμων προτάσεων, που καλύπτονται από άγονους λεκτικούς διαξιφισμούς, την επίδειξη πολιτικής απρέπειας και υβριστικής συμπεριφοράς, μιας ιδιότυπης πολιτικής αγροικίας με στοιχεία "μαγκιάς" και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αποκαλύπτουν το "προσωπείο" που καλύπτει την πολιτική υποκρισία, την απαξίωση του κοινοβουλευτικού θεσμού και την έκπτωση του πολιτικού ήθους.
Η συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, απέδειξε περιτράνως όλα τα παραπάνω παθογενή συμπτώματα του κοινοβουλευτικού μας βίου, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Οι μεταμεσονύχτες πανηγυρικές δηλώσεις του πρωθυπουργού και κάποιων καταγέλαστων υπουργών, με τον υπουργό Υγείας να κατέχει τα πρωτεία της γελοιότητας, περί "ενίσχυσης της κυβέρνησης και διεξαγωγής εκλογών το 2016", έχοντας εξασφαλίσει την οριακή καταψήφιση της πρότασης μομφής από 153 αβούλευτους της Βουλής, δεν συνάδουν με το πολιτικό ήθος, ούτε με τη αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα.
Αποδεικνύουν ότι η "ευθυνολογία" έχει πάντα επίκεντρό της το στενό κομματικό συμφέρον. Και το βάθρο της πολιτικής συζήτησης ανευρίσκεται στην περιοχή των ανήθικων τεχνασμάτων, των πολιτικών εκβιασμών και των προσπαθειών, για την επιβίωση των πολιτικών μορφών που παρά τη θέληση του λαού ή, τουλάχιστον, παρά τη συνειδητή θέληση του λαού, οικειοποιήθηκαν την ευθύνη της μοίρας του.
Ολοι αυτοί που χθές καταψήφιζαν την πρόταση μομφής, ανεξάρτητα
της σκοπιμότητας κατάθεσής της από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλοι αυτοί που "χασκογελούσαν" και έκαναν "πλάκα", του ιδίου του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, με την χαρακτηριστική του φράση πρός τον Τσίπρα " δεν σε κοιτάζω για να μη γελώ...", όλοι αυτοί "αναπαυμένοι" στην πολιτική τους παχυδερμία, είναι ανίκανοι να διαχωρίσουν τους επιθετικούς προσδιορισμούς-πολιτικός και κοινωνικός. Κι όμως είναι στην ουσία τους αλληλένδετοι. Η πολιτική είναι η έκφραση μιας συγκεκριμένης κοινωνικής μορφής, ενώ η δεδομένη κοινωνική μορφή προσδιορίζει και ρυθμίζει την πολιτική ενέργεια.
Με την "κοινωνία σε ώρα μηδέν", για μια ακόμη φορά χθές, η έννοια και το περιεχόμενο της ελεύθερης έκφρασης του βουλευτή μαράθηκε και πέθανε στην περίπτυξη της κομματικής δουλείας, που τόσο αστόχαστα και άκριτα χειροκροτούσαν με ηχηρά γέλια οι αβούλευτοι της Βουλής. Ολοι σχεδόν οι βουλευτές χθές, απ' όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου, ιδιαίτερα βέβαια οι βουλευτές της εκτρωματικής κυβερνητικής πλειοψηφίας, βρήκαν διέξοδο σε μια άναντρη πρόσκαιρη φυγή από τα προβλήματα της χώρας, κοινωνικά και εθνικά.
Και ύψωσαν ακόμη ψηλότερα το τείχος που έκτισε η πολιτική εξουσία, για να τους απομονώσει από το κοινωνικό σύνολο, από την ομαδική ψυχή. Και παραμέλησαν ολότελα το αγωνιστικό τους καθήκον απέναντι της κοινωνικής δυστυχίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, για να γίνουν αρκετοί ασυνείδητα, αλλά οι περισσότεροι συνειδητά όργανα των δημίων του ελεύθερου πνεύματος, της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης.
Γι' αυτό σήμερα οι σκεπτόμενοι πολίτες βλέποντας χθές τον ψευδομανή πρωθυπουργό να "μεταλλάσσεται" με κυνική αναίδεια σε δριμύ επικριτή του πολιτικού ψεύδους και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τον συναγωνίζεται στην υπερβολή και σε βλακώδεις ατάκες χωρίς καμία αίσθηση του χιούμορ, έχουν όλο το δικαίωμα να μιλούν για χρωκοπία του πολιτικού συστήματος και να προσβλέπουν πρός τους πολιτικούς με άκρατη δυσπιστία.